Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

"Πώς ο Καναδάς δεν έγινε Ελλάδα!"

Εξαιρετικό άρθρο του Τάκη Μίχα με αυτό τον τίτλο, δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο protagon.gr.

To αναδημοσιεύω με έμφαση με τονισμένα γράμματα (τα λοξά είναι του  πρωτότυπου) στα σημεία που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τους φορολογούμενους, με ένα μόνο σχόλιο: Σκεφτείτε για μια στιγμή, πώς ήταν η αντίστοιχη πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου; Καμία σχέση!

"
Το 1995 ο Καναδάς αντιμετώπιζε μια πολύ σοβαρή δημοσιονομική κρίση που προμήνυε «ελληνικές εξελίξεις». Το δημόσιο χρέος είχε φτάσει το 78%, το δημοσιονομικό έλλειμμα κυμαινόταν στο 6% και οι κρατικές δαπάνες είχαν φτάσει στο 53% του ΑΕΠ. Επιπλέον το 30% των εσόδων διατίθεντο για την εξυπηρέτηση του χρέους και τα επιτόκια είχε σκαρφαλώσει σε απαγορευτικά  ύψη. Τα κρατικά ομόλογα του Καναδά ήσαν μόνο για «φτύσιμο». Κατά κάποιο τρόπο η ιστορία του Καναδά θύμιζε την Ελλάδα. Η «αμαρτωλή περίοδος» και εκεί ήταν η δεκαετία του '80. Το δημοσιονομικό έλλειμμα διπλασιάσθηκε μεταξύ του 1980 και του 1990 ενώ το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ έφτασε το 1993-94 το 78%  από 29% που ήταν το 1980.

Ήταν χαρακτηριστικό της κατάστασης που αντιμετώπιζε ο Καναδάς ότι η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα των ΗΠΑ η Wall Street Journal δημοσίευσε άρθρο στο οποίο ο Καναδάς αποκαλείτο «ένα τιμημένο μέλος του Τρίτου Κόσμου».

Ευτυχώς όμως η χώρα βρέθηκε να έχει στο τιμόνι δυο σπονδυλωμένους πολιτικούς.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Πρωτάθλημα διαφθοράς: Παγκόσμιο το χάνουμε, Πανευρωπαϊκό όμως το παλεύουμε...

Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε η έκθεση Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς (Corruption Perceptions Index) για το 2011, της Διεθνούς Διαφάνειας (Tranasparency International).

Η έκθεση αυτή κατατάσσει τις χώρες ανάλογα με την διαφθορά στον δημόσιο τομέα όπως τον αντιλαμβάνονται έγκυροι οργανισμοί και ειδικοί. Προηγείται εργασία κανονικοποίησης των δεδομένων των οργανισμών αυτών που δεν είναι αναγκαστικά οι ίδιοι για όλες τις χώρες.

Οι επιδόσεις της Ελλάδας; 80η σε 183 χώρες, σημαίνει πως οι χειρότερες από εμάς χώρες είναι περισσότερες από τις καλύτερές μας. Δεν είναι πολύ περισσότερες είναι αλήθεια, όποιος όμως επιμένει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, υπάρχουν κάποια ερείσματα στην έκθεση για να το κάνει. Οι θεσμοί μας δεν είναι τελείως για τα σκουπίδια, κάτι καταφέρνουν σε σχέση με το σύνολο της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

Η έκθεση όμως δίνει πολλά επιχειρήματα και για όποιον προτιμά να βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή, πιο κατάλληλη μεταφορά για την περίπτωση αυτή, γεμάτο με θολό νερό. Η βαθμολογία μας 3,4 με άριστα το 10 (καθόλου διαφθορά), δεν είναι μόνο σημαντικά κάτω από την βάση, είναι και αισθητά κάτω από τον διεθνή μέσο όρο (4,03). Αυτό σημαίνει ότι, αν και εκείνοι που ξεπερνούμε είναι περισσότεροι, εκείνοι που μας ξεπερνούν, μας ξεπερνούν περισσότερο.

Το πραγματικά δυσάρεστο είναι ότι σε σχέση μ' εκείνους που θέλουμε να συγκρινόμαστε, είμαστε "πάτοι" με μεγάλη συνέπεια. Προτελευταίοι στις χώρες του ΟΟΣΑ, μετά την 69η Ιταλία (3,9) και πριν από το 100ο Μεξικό (3,0). Προτελευταίοι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την 75η Ρουμανία (3,6) και πριν την 86η Βουλγαρία (3,3). Τελευταίοι όμως στην Ευρωζώνη, μετά την Ιταλία.

Ενδεικτικά, 1η διεθνώς είναι η Ν. Ζηλανδία με 9,5, τελευταία η Σομαλία με 1,0. Τα 2/3 των χωρών στην κατάταξη είναι κάτω από την βάση, επομένως η διαφθορά πλήττει ολόκληρο τον κόσμο. Τουλάχιστον έχουμε παρέα...

Πόσο άραγε μας κοστίζει η διαφθορά σ' εμάς τους φορολογούμενους; Δύσκολη η απάντηση και δεν είναι παράξενο που δεν περιέχεται στην έκθεση. Όπως τονίζει όμως η "Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς" στην παρουσίασή της σε συνέντευξη τύπου,"οι χώρες της Ευρωζώνης που βιώνουν κρίση χρέους έχουν τις χαμηλότερες βαθμολογίες"! Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Τονίζει επίσης ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αλλαγή αντίληψης για την Ελλάδα, όσον αφορά την διαφθορά. Αυτό το τελευταίο με βάζει σε σκέψεις. Επηρεασμένος κι από τόσες ομιλίες του TEDxAthens για "αναστάτωση του συστήματος" ("disrupt the system"), αναρωτιέμαι, μήπως να το βλέπαμε πιο ... δημιουργικά; Μήπως να καινοτομούσαμε σχετικά; Αφού δυσκολευόμαστε να κάνουμε κάποια ουσιαστική πρόοδο στον τομέα της διαφάνειας μήπως θα μπορούσαμε να ανεβούμε κάποιες θέσεις αν, τα βρίσκαμε βρε παιδί μου με την Διεθνή Διαφάνεια. Αν ... τους δίναμε κάτι;

Ειδικό τέλος ακινήτων: Εντυπώσεις από τη συζήτηση της αίτησης ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας

Ο Γιάννης Σιάτρας, πρόεδρος των Ελλήνων Φορολογούμενων, ενημερώνει με το εξαιρετικό άρθρο του με τον παραπάνω τίτλο, για την συζήτηση της προσφυγής εναντίον του τέλους ακινήτων στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Επιτέλους, τα δικαιώματα των φορολογούμενων έχουν και υπερασπιστές. Οι συνήθεις κατά συρροήν καταπατητές τους καλά θα κάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο καιρός που "την έβγαζαν εύκολα" πέρασε! Συγχαρητήρια και θερμές ευχαριστίες στους Έλληνες Φορολογούμενους για την σχετική προσπάθειά τους.

Όποια κι αν είναι η σχετική απόφαση του ΣτΕ, νομίζω ότι οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν μια πραγματική στροφή στα πράγματα, την ανατολή επιτέλους και στην Ελλάδα του κοινωνικού ελέγχου στα δημόσια πράγματα.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Γιάννη Σιάτρα:

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Βαρέα και Ανθυγιεινά για την υγεία ... της τσέπης μας

"Quiz: ποιο είναι το ποσοστό των ασφαλισμένων του ΙΚΑ με το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών;

Η απάντηση είναι 40% (για τους άνδρες, για τις γυναίκες είναι λιγότερο).

Σε μια χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία (και σχεδόν καθόλου βιομηχανία γενικώς).

Μια χώρα όμως όπου όσες ευνοημένες κατηγορίες εντάσσονται στο σχετικό καθεστώς συνταξιοδοτούνται 5 έτη νωρίτερα από τους υπόλοιπους με πλήρη σύνταξη.

Έγραφα πριν κάποιους μήνες σε ένα άρθρο στο Athens Review of Books (λυπάμαι για την αυτοαναφορά, αλλά έχω βαρεθεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια):

"Η λίστα με τα σχετικά επαγγέλματα προκαλεί θυμηδία: συνοδοί εδάφους, παρουσιαστές τηλεόρασης, κομμωτές, σερβιτόροι κ.ά. Το καθεστώς αυτό επεκτάθηκε το 2002 στον δημόσιο τομέα: υποψήφιοι προς ένταξη είναι δεσμοφύλακες, κτηνίατροι, συντηρητές έργων τέχνης κ.ά."

"Ιστορικά, η ένταξη στα «βαρέα και ανθυγιεινά» ήταν ένα είδος αποζημίωσης για το χαμηλό προσδόκιμο επιβίωσης κάποιου επαγγέλματος (π.χ. μεταλλωρύχοι). Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας κομμωτής (ή κτηνίατρος) που να φοβάται ότι θα ζήσει λιγότερο επειδή είναι κομμωτής (ή κτηνίατρος)."

"Εν τω μεταξύ, στις οικοδομές, στα δημόσια έργα και αλλού δεκάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους – αλλά αυτοί είναι ξένοι και ανασφάλιστοι, άρα για αυτούς δεν μιλά κανείς."

Το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών πρέπει να καταργηθεί.

Οι (ελάχιστες) εργασίες που είναι πράγματι επικίνδυνες πρέπει να πάψουν να είναι.

Πρέπει να τηρηθούν οι κανονισμοί ασφαλείας στην εργασία - ή να ενισχυθούν, εάν είναι ανεπαρκείς.

Αυτή θα έπρεπε να είναι η έγνοια των κυβερνήσεων, των κομμάτων, των συνδικάτων.

Σε μια σοβαρή χώρα ..."

Για διευκόλυνση των αναγνωστών να κρίνουν "ιδίοις όμμασι" τον βαθμό καταπάτησης των δικαιωμάτων των φορολογούμενων από το πελατειακό σύστημα μέσω της κατάχρησης του θεσμού των "Βαρέων και Ανθυγιεινών", ιδού ποιά επαγγέλματα αφαιρούνται. Σε εποχές οξύτατης οικονομικής κρίσης χρειάστηκε δύο χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να αφαιρέσει τους επιστάτες από τον κατάλογο των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων! Για κάποιο περίεργο λόγο την αθρόα επιβολή βαρύτατων φόρων εν γνώσει της ότι ήταν άδικοι (για να μην αναφερθώ στο παράνομοι και αντισυνταγματικοί), την πέτυχε πολύ γρηγορότερα...
Αυτό που τρέμω και να σκεφτώ είναι ποιούς έχει ακόμα αφήσει αλλά και ποιούς έχει προσθέσει και με ποιά κριτήρια, στον κατάλογο των "Βαρέων και Ανθυγιεινών" που προφανώς το κύριο που επιτυγχάνει είναι να βλάπτει σοβαρά την υγεία της τσέπης των φορολογούμενων...

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Ιστορίες Πατριδογνωσίας

Σε εξαιρετικό άρθρο του με αυτό τον τίτλο ο Θόδωρος Σκυλακάκης εξηγεί τα βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού. 

Προϋπολογισμός δεν είναι μια απλώς παράξενη και μεγάλη λέξη για ένα βαρετό κρατικό έγγραφο γεμάτο ακατανόητους αριθμούς που δεν μας αφορούν. Είναι η πιο ισχυρή και έντονη διατύπωση των δυνατοτήτων και των επιλογών μιας κοινωνίας, της κοινωνίας μας. Ο προϋπολογισμός δείχνει πού επιλέγουμε να διαθέτουμε τους πόρους μας, από πού επιλέγουμε να τους αντλούμε. Τι θεωρούμε αρκετά σημαντικό ώστε να ξοδεύουμε γι' αυτό, τι όχι αρκετά και το βάζουμε σε δεύτερη μοίρα. Πόσα χρήματα θέλουμε να τα ξοδεύει το κράτος με συλλογικές αποφάσεις, και για ποιά θέματα, και πόσα προτιμάμε να ξοδεύονται με προσωπικές αποφάσεις των πολιτών.

Μεταξύ άλλων αναφέρει ο κ. Σκυλακάκης:

"...Ποιά είναι η βασική πολιτική επιλογή του προϋπολογισμού του 2012; Το πολιτικό σύστημα στέλνει πάλι το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού της χρεοκοπίας του, στους "μη -πελάτες" του. Δηλαδή στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και στο μη κομματικοποιημένο τμήμα της κοινωνίας..."

"Περισσότερο από όλους θα την πληρώσουν βέβαια οι άνεργοι, που και το 2012 θα προέρχονται αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα και προσεγγίζουν το 1 εκ. (αν περιλάβουμε και τους επιχειρηματίες που έκλεισαν την επιχείρησή τους, καθώς και όσους δούλευαν με μπλοκάκι). Οι άνεργοι λοιπόν θα συνεχίσουν να ψάχνουν μάταια για δουλειά...". Και, θα πρόσθετα, να πληρώνουν μεγαλύτερη φορολογία, ώστε οι αργόμισθοι πολιτικοί πελάτες του δημόσιου τομέα να διατηρούν πλήρη προνόμια εργαζομένων. 

Δεν έχει νόημα να επαναφέρω το θέμα των δικαιωμάτων των φορολογούμενων που βάναυσα καταπατώνται με τις επιλογές αυτές. Οι επιλογές αυτές δεν είναι μόνο σε υπερθετικό βαθμό κοινωνικά άδικες, είναι και καταστροφικές οικονομικά, επομένως παράλογες. Το πελατειακό μας πολιτικό σύστημα αποδεικνύει κάθε μέρα που περνάει ότι δεν έχει καμία δυνατότητα να κάνει διαφορετικές. Το συμπέρασμα είναι εύκολο. Η καταστροφή θα συνεχιστεί μέχρι τέλους. Θα συνεχιστεί μέχρι να μην υπάρχει πέτρα πάνω στην πέτρα. Μέχρι ν' απομυζηθεί και η τελευταία ρανίδα υγιούς οικονομικής δραστηριότητας, μέχρι και η τελευταία ικμάδα της οικονομίας να σπαταληθεί. Εκτός αν η κοινωνία των πολιτών, δηλαδή εμείς οι ίδιοι προσωπικά, πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας._

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Μακρύ και αόρατο το χέρι των κομμάτων στην τσέπη μας

Αν ετοιμαζόμουν να εκλέξω τον Αντώνη Σαμαρά πρωθυπουργό της υπερχρεωμένης Ελλάδας, πώς θα αισθανόμουν αν μάθαινα ότι οι κάρτες του είναι υπερχρεωμένες και αδυνατεί να τις αποπληρώσει; Τι θα σκεφτόμουν; "Καλό ταίριασμα!" μήπως; 

Αν στεναχωριόμουν που ο Γιώργος Παπανδρέου αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία της χρεωκοπημένης Ελλάδας, πως θα αντιδρούσα στην πληροφορία ότι έχει κάνει καταναλωτικό δάνειο και καθυστερεί τις δόσεις του; 

Πώς θα αντιδρούσα αν μάθαινα ότι οι επιχειρήσεις των δύο αρχηγών έχουν οικονομικά προβλήματα; Ότι για χρόνια ξοδεύουν περισσότερα απ' όσα εισπράττουν; 

Η κατάσταση αυτή δεν είναι υποθετική, είναι πραγματική! Και τα δύο κόμματα των οποίων ηγούνται οι συγκεκριμένοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν πρόβλημα στην καταβολή μισθών στους εργαζόμενούς τους, και δανείζονται έναντι μελλοντικών εσόδων για να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που προκύπτουν από λειτουργικά έξοδα!

Ως φορολογούμενοι θέλουμε σχετικά να θέσουμε τα παρακάτω ερωτήματα:
  1. Πώς γίνεται να είναι υπερχρεωμένα τα κόμματα εξουσίας, αφού χρηματοδοτούνται (με δικές τους αποφάσεις) από εμάς τους φορολογούμενους, 14 φορές περισσότερα ανά ψήφο από τα αντίστοιχα Γερμανικά κόμματα;
  2. Πώς γίνεται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να ξοδεύουν σε απόλυτους αριθμούς περισσότερα χρήματα από τα Γερμανικά αντίστοιχα κόμματα;
  3. Πώς γίνεται να πιστεύουν ότι μπορούν να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας αν δεν μπορούν να λύσουν τα πολύ απλούστερα δικά τους (τα δύο κόμματα μαζί χρωστούν 280-290 εκ. ευρώ, δηλαδή τα αναμενόμενα έσοδά τους μέχρι το 2014);
  4. Πώς γίνεται σ' αυτή την εποχή δραστικών περικοπών, να μην έχει γίνει καμία περικοπή στην χρηματοδότηση των κομμάτων;
  5. Γιατί τα κόμματα δεν είναι υποχρεωμένα, επί ποινή στέρησης της κρατικής χρηματοδότησης που δικαιούνται, να αναρτούν στο διαδίκτυο οικονομικά στοιχεία, προϋπολογιστικά και απολογιστικά;
  6. Γιατί τα δύο κόμματα εξουσίας καταργούν στην πράξη την όποια ισοτιμία προβλέπει ο νόμος στην κομματική δράση, ξοδεύοντας ακόμα περισσότερα απ' αυτά που αφειδώς εισπράττουν από τον προϋπολογισμό; 
Το κυριότερο όμως ερώτημα για μας τους φορολογούμενους είναι το εξής:

Πώς δέχονται οι τράπεζες ως εγγυήσεις μελλοντικά έσοδα των κομμάτων αυτών; Πώς προεξοφλούν την ψήφο μας και βασίζονται ότι τα κόμματα αυτά θα παραμείνουν κόμματα εξουσίας και μετά τις εκλογές;

Τι, αναρωτιέμαι αφελώς, προσδοκούν ως αντάλλαγμα οι τράπεζες που παρέχουν τα συγκεγκεκριμένα δάνεια; Μήπως ο αντίστοιχος κίνδυνος αδυναμίας αποπληρωμής εκ μέρους των κομμάτων, είναι ένα ακόμα αδιαφανές κόστος που καλούμαστε να φέρουμε οι φορολογούμενοι, χωρίς καν να ανακοινώνεται; Μήπως θα κληθούμε πάλι εμείς να καλύψουμε τα αντίστοιχα "φέσια" όταν προκύψουν; Πόσο τελικά μας κοστίζουν τα αδηφάγα κόμματα;

Απαντήσεις βέβαια δεν ευελπιστώ ότι θα δοθούν από τα κόμματα. Απαντήσεις θα δοθούν από εμάς τους φορολογούμενους και την οργανωμένη μας δράση. Η δράση μας για μείωση της χρηματοδότησης των κομμάτων στα επίπεδα της Γερμανίας κατ' αναλογία των ψηφοφόρων, είναι η πρώτη σε ψήφους μέχρι στιγμής. Ψηφίστε κι εσείς!

Είναι προφανές ότι τόσο το ύψος της χρηματοδότησης των κομμάτων, όσο και τα δάνεια που τους δίνονται από κρατικές τράπεζες, συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των φορολογούμενων σε διαφανή, λογικού ύψους, συνεπή και ανταποδοτική φορολογία. Το χέρι των κομμάτων στην τσέπη μας το θέλουμε κοντό και διαφανές. Αντ' αυτού προκύπτει μακρύ και ... αόρατο!

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Νέα επίδοση στην μείωση κόστους αγοράς φαρμάκου

Νέα μεγάλη επιτυχία του υπουργείου Υγείας στην εξοικονόμηση κόστους αγοράς φαρμάκου!

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου, επιτεύχθηκε αξοικονόμηση €4,78 εκ. σε ποσό προϋπολογισμού €5,2 εκ., δηλαδή εξοικονόμηση 92%!! Θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια στον υπουργό και στο υπουργείο για την επιτυχία.

Η προηγούμενη σχετική προσπάθεια έγινε τον Ιούλιο, και απέδωσε μείωση 82% του κόστους προϋπολογισμού €1,5 εκ. 

Μετά όμως τα ειλικρινή συγχαρητήρια και με βαρειά καρδιά που αναλαμβάνω να χαλάσω την γιορτή, αισθάνομαι αναγκασμένος να προσθέσω και μερικά δυσάρεστα ερωτήματα:
  1. Γιατί ο προϋπολογισμός ήταν τόσο φοβερά έξω από τα δεδομένα της αγοράς; Ακόμα και τώρα δεν γίνεται καμία έρευνα αγοράς πριν προϋπολογισθεί το κόστος της προμήθειας φαρμάκων; Ούτε μετά την πρώτη επιτυχία δεν αναπροσαρμόστηκαν οι προϋπολογισμοί;
  2. Δεδομένης της τεράστιας επιτυχίας της πρώτης δημοπρασίας, γιατί χρειάστηκαν πάνω από τρεις μήνες για να γίνει η δεύτερη; Δεν έχει γίνει προμήθεια φαρμάκων εν τω μεταξύ με τις ... "παληές" τιμές;
  3. Γιατί χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να αρχίσει η αγορά φαρμάκων με την συγκεκριμένη διαδικασία; Η τεχνογνωσία υπάρχει από καιρό το ίδιο και οι υποδομές που δεν είναι δα και τόσο απαιτητικές.
  4. Πόσα χρήματά μας των φορολογουμένων έχουν συνολικά πέσει στην μαύρη τρύπα της σπατάλης από προμήθειες φαρμάκων, στο διάστημα που ήταν υπεύθυνη η κυβέρνηση που μόλις αποχώρησε;
  5. Πότε θα γίνονται όλες οι προμήθειες φαρμάκων ανεξαιρέτως με την συγκεκριμένη διαδικασία, και πόση συνολική εξοικονόμηση θα φέρει αυτό στον ετήσιο προϋπολογισμό;
  6. Τι θα γίνει με τα τεράστια ποσά που ξοδεύτηκαν στο παρελθόν; Ποιοί τα ενέκριναν και ποιοί τα εισέπραξαν και τι θα γίνει μ' αυτούς;
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι αντιπαραγωγική στάση να τίθενται τα ερωτήματα αυτά σ' εκείνον που κάνει βήματα επίλυσης ενός σοβαρού προβλήματος, αντί σ' εκείνους που δημιούργησαν ή αγνόησαν ή ανέχθηκαν ή νικήθηκαν από το πρόβλημα. Γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω ότι τα ερωτήματα απευθύνονται στον κ. Λοβέρδο όχι προσωπικά, αλλά με την ιδιότητά του ως υπεύθυνου και για την θέση και για την συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης. Για δικές του ολιγωρίες και καθυστερήσεις βέβαια, είναι και προσωπικά υπεύθυνος.

Τέλος θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι, ακόμα κι αν σ' αυτή την τιμή που επιτεύχθηκε τελικά το κέρδος του νικητή της δημοπρασίας υποτεθεί μόλις 10%, το κέρδος στην προϋπολογισμένη τιμή θα ήταν 1262%! Για κάποιον όμως, υπεύθυνο θέλω να τον πω και δεν μου βγαίνει, ανεύθυνο επίσης τεχνικά είναι λάθος και ως υποτίμηση είναι ανεπαρκής, την βρήκε λογική και την προϋπολόγισε... Προφανώς υπάρχουν πολλά να γίνουν ακόμα πριν ο υπουργός να έχει περιθώριο να είναι πραγματικά ευχαριστημένος πως κάνει ό,τι χρειάζεται για να επιδεικνύεται στον τομέα του ο στοιχειώδης σεβασμός στο δικαίωμα των φορολογούμενων σε ανταποδοτική φορολογία...

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Τελικά είναι υπεράριθμοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι;

Βρέθηκα μπροστά σε μια από τις καλύτερες αναλύσεις του "μεγέθους" του Ελληνικού δημοσίου, σε σχέση με άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, που έχω συναντήσει. Η σχετική δημόσια συζήτηση είναι πολύ σημαντική στις μέρες μας, όπου κρίσιμες αποφάσεις χρειάζεται να ληφθούν υπό μεγάλη πίεση πόρων και χρόνου, σχετικά με τις θέσεις εργασίες στο δημόσιο, που είναι κι ένα θέμα εξαιρετικά έως υπερβολικά ευαίσθητο στην Ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς αυτά που ακούγονται σχετικά είναι πολύ αντιφατικά και δημιουργούν μεγάλη σύγχιση στο κοινό.

Στην σύγχιση αυτή συμβάλλει σημαντικά απ' όσο καταλαβαίνω, και η δυσκολία της εύρεσης συγκρίσιμων στοιχείων από διαφορετικά κράτη.

Η ανάλυση είναι η μόνη που έχω δει να αντιμετωπίζει με την προσοχή που τους αξίζει τις παραμέτρους:
  1. Τι ακριβώς σημαίνει "δημόσιος υπάλληλος", ώστε να συγκρίνονται πορτοκάλια με πορτοκάλια.
  2. Τι ακριβώς σημαίνει "πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι".
Ειδικά το δεύτερο δεν έχω εντοπίσει να εμφανίζεται σε καμία σχετική συζήτηση. Πουθενά αλλού δεν έχω δει να αναγνωρίζεται ρητά ότι έστω και ένας δημόσιος υπάλληλος που δεν παράγει τίποτα, είναι πάρα πολλοί! Αυτό βέβαια δεν είναι άσχετο με την υποστήριξη που απλόχερα παρέχουν στο πελατειακό σύστημα τόσο οι πλείστοι των πολιτικών όσο και τα ΜΜΕ.

Το 2 λοιπόν, είναι σημαντικό να μην μας διαφεύγει ότι είναι πολυπαραγοντικό. Εξαρτάται από:
  1. Το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων.
  2. Τις αμοιβές τους.
  3. Το έργο που παράγουν.
Οποιαδήποτε ανάλυση εστιάζει μόνο στο πλήθος (το 1), συνήθως δεν επιδιώκει να διαφωτίσει τον δημόσιο διάλογο, αλλά να διατηρήσει την ασάφεια από την οποία πολλοί επωφελούνται πάρα πολύ, και μάλιστα εις βάρος, ποιών άλλων, των φορολογούμενων!

Παρακαλώ να μην μου χρεωθεί το ύφος και η γλώσσα του άρθρου στο οποίο αναφέρομαι, τα οποία δεν ταιριάζουν... ακριβώς με το στυλ του ιστολογίου...

Εκθέτω στην κρίση των αναγνωστών (αλλά και του συγγραφέα) την δική μου σύνοψη της ουσίας του άρθρου:
  1. Οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα, με την ευρεία έννοια, είναι λίγο περισσότεροι από ένα εκατομύριο.
  2. Αυτό σημαίνει ότι αποτελούν περίπου 20% της εργατικής δύναμης.
  3. Το ποσοστό στο 2 είναι σχετικά μεγάλο. Είναι αισθητά μεγαλύτερο από της Γερμανίας (13,6%) και πολύ κοντά στης Δανίας.
  4. Τα ποσοστά σε σχέση με τους εργαζόμενους (αν δεν μετριούνται δηλαδή οι άνεργοι), που είναι και πιο σημαντικά όσον αφορά την βιωσιμότητα και την σκοπιμότητα του αριθμού των ΔΥ, είναι 22,4% για την Ελλάδα, 14% για την Γερμανία, διαφορά πάρα πολύ μεγάλη.
  5. Ακόμα και έναντι της Δανίας που έχει συγκρίσιμα ποσοστά με τα Ελληνικά, ο Ελληνικός δημόσιος τομέας είναι πολύ μεγάλος γιατί η παραγωγή του δεν συγκρίνεται με εκείνην στην Δανία.
Το άρθρο δεν αναφέρεται δυστυχώς στους μισθούς, συμπληρώνω όμως ότι οι μισθοί στο δημόσιο μέχρι πριν την κρίση ήταν κατά μέσο όρο 50% μεγαλύτεροι εκείνων του ιδιωτικού τομέα για συγκρίσιμα προσόντα, και στις ΔΕΚΟ διπλάσιοι!

Κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω εκείνους που βρίσκουν ότι το κράτος στην Ελλάδα είναι μικρό, ή έστω και κανονικό:

Πιστεύετε ότι υπάρχουν διορισμένοι στο δημόσιο δεκάδες χιλιάδες αργόμισθων πολιτικών πελατών, ή όχι;

Αν ναι, το κράτος είναι μεγάλο, ακόμα κι αν έχει, συνολικά, πολύ λιγότερους υπαλλήλους από οποιοδήποτε άλλο. Αν όχι, ..., τι να πω, ..., όχι μόνο ζούμε σε διαφορετικά σύμπαντα, αλλά και... ζηλεύω πολύ το δικό σας!

    Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

    Τα αποτελέσματα των εξετάσεων στην ανταγωνιστικότητα

    Ανταγωνιστικότητα είναι από τα κύρια ζητούμενα της πολιτικής αυτής της εποχής, για να ξεπεραστεί η βαθειά οικονομική κρίση της χώρας. Οι εξελίξεις στον τομέα αυτό καθορίζουν με κρίσιμο τρόπο την επιβάρυνση των φορολογούμενων, για την έξοδο από την κρίση.

    Ο οργανισμός World Economic Forum, δημοσίευσε πριν λίγες βδομάδες την παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας για το έτος 2011-2012, δηλαδή τα αποτελέσματα των σχετικών διεθνών εξετάσεων.

    Η Ελλάδα έπεσε 7 θέσεις, από την 83η στην 90η, σε σύνολο 142 χωρών. Ενδεικτικά η FYROM είναι στην 79η, η Αλβανία στην 78η, η Τουρκία στην 59η, η Κύπρος στην 47η, η Πορτογαλία στην 45η, η Ιρλανδία στην 29η. 

    Τα σύντομα σχόλια της έκθεσης ειδικά για την Ελλάδα (σελίδα 6), έχουν ως εξής (τονισμός δικός μου): 

    "This year Greece falls another seven places in the rankings to 90th, remaining the lowest-ranked country of the European Union. In the context of the ongoing sovereign debt crisis, Greece continues to fall preciptiously in the macroeconomic environment pillar, dropping to 140th position this year. Similarly, Greece's financial markets are assessed more poorly than in the past, at 110th this year, showing paricularfly low confidence on the part of investors. The evaluation of public institutions (e.g., government efficiency, corruption, undue influence) continues to suffer and is ranked a low 89th overall. Another major area of concern is the countrly's inefficient labor market (126th), which continues to constrain Greece's ability to emerge from the crisis, demonstrating the importance of recent efforts to increase the retirement age and increase labor market flexibility. In working to overcome the present difficulties, Greece has a number of strenghts to build upon, including a reasonably well educated workforce that is adept at adopting new technologies for productivity enhancements."

    Η διπλωματική γλώσσα στην οποία γράφονται πάντα αυτές οι εκθέσεις, εκτιμώ ότι ανάμεσα στις γραμμές, δίνει εμμέσως πλην σαφώς αφειδώς "τα εύσημα" στις προσπάθειες της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα. Πιθανότατα υπάρχει διαφορετική ανάγνωση, σύμφωνα όμως με την δική μου, οι προσπάθειες του κ. Ρέππα όσον αφορά το άνοιγμα των επαγγελμάτων, και της κας Κατσέλη με τις περίφημες "κόκκινες γραμμές" της για τις συλλογικές συμβάσεις, φωτογραφίζονται ειδικά, και απολαμβάνουν ειδικής "ευφήμου μνείας".

    Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες της ανάγνωσης, μετεξεταστέοι μείναμε, αυτό είναι σίγουρο. Εντατικά ιδιαίτερα υπάρχει κάποιος να μας κάνει;

    Η διαφορά είναι στην διαφθορά

    'Γκόλντεν μπόις στους δήμους' τιτλοφορείται το άρθρο που περιλαμβάνει πίνακα που δόθηκε στην δημοσιότητα από τον υφυπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Ντίνο Ρόβλια, με τις αμοιβές σε 230 δήμους από τους 325, απολογιστικά για το 2010.

    Αν και πολλά άλλα σημαντικά θέματα έχουν επισκιάσει το συγκεκριμένο στην επικαιρότητα, τα στοιχεία που παρουσιάζονται είναι τέτοια που, ως ενδιαφερόμενοι για τα δικαιώματα των φορολογούμενων, δεν μπορούμε να τα αφήσουμε ασχολίαστα.

    Δεν θέλω να σταθώ στην επισήμανση των μισθών πάνω από €80.000 ετησίως που, κάπως λαϊκίστικα ενδεχομένως, τονίζονται στο άρθρο. Κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις ή ακόμα και αβλεψίες, θα μπορούσαν ενδεχομένως να παρατηρηθούν και στους καλύτερους οργανισμούς, πόσο μάλλον στο χάος που επικρατεί στην δημόσια διοίκηση γενικά και στους ΟΤΑ ειδικότερα.

    Γι' αυτό ουσιαστικότερες είναι νομίζω οι επισημάνσεις / συμπεράσματα του ίδιου του υφυπουργού, που μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: Οι αμοιβές στους ΟΤΑ υπερβαίνουν αισθητά κατά μέσο όρο τις αμοιβές της κεντρικής δημόσιας διοίκησης, για αντίστοιχα τυπικά προσόντα. Ο μέσος όρος δεν μπορεί να αποδωθεί ούτε σε αβλεψία ούτε σε ιδιαιτερότητα... Πώς εξηγείται άραγε;

    Σημειώνεται ότι οι μισθοί του δημοσίου με την σειρά τους, υπερβαίνουν κατά πολύ (σχεδόν διπλάσιοι, τουλάχιστον μέχρι το ενιαίο μισθολόγιο, στην κεντρική δημόσια διοίκηση και σχεδόν τριπλάσιοι στις ΔΕΚΟ) εκείνων του ιδιωτικού τομέα για ίδια προσόντα.

    Μ' αυτό δεδομένο δεν είναι να απορεί κάποιος που η αποκομιδή των σκουπιδιών, για παράδειγμα, κοστίζει στους δημότες της, αλλά και σ' όλους τους φορολογούμενους που καλύπτουν τα ελλείμματα των ΟΤΑ, περισσότερο από το τριπλάσιο του κόστους που θα είχαν αν εκτελούντο από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Φυσικά η διαφορά δεν εξηγείται μόνο με την μισθολογική διαφορά. Χρειάζονται και πρόσθετες μορφές κακοδιοίκησης για να εξηγηθεί πλήρως... Η διαφορά είναι στην διαφθορά...

    Αξιοπαρατήρητος παρεμπιπτόντως, και ο αριθμός (95!!) των δήμων που δεν απάντησαν. Βρίσκονται άραγε σε διαδικασία απογραφής των εργαζόμενων σ' αυτούς; Ή μήπως εντάσσονται στο "κίνημα" των οργανισμών που θέλουν να ξοδεύουν τα χρήματά μας, χωρίς να δίνουν λογαριασμό; Και τι έχει απογίνει μ' αυτούς εν τω μεταξύ; Προσέξτε αν ο δήμος σας είναι στον κατάλογο, για να ξέρετε τους δημάρχους που θα καταψηφίσετε στις επόμενες εκλογές.

    Περιττό και να αναφερθώ πόσο βάναυσα καταπατά η κατάσταση αυτή τα δικαιώματα των φορολογούμενων σε διαφανή, λογικού ύψους, δίκαιη και ανταποδοτική φορολογία._

    Μια άλλη διάσταση της μεταρρύθμισης

    Σημαντικό άρθρο του Γιάννη Στουρνάρα για την μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

    Ως ενδιαφερόμενοι για τα δικαιώματα των φορολογούμενων σημειώνουμε το παρακάτω σύντομο απόσπασμα:

    "Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δαπανά από τα υψηλότερα διεθνώς κονδύλια για την Ανώτατη Παιδεία (1,5% του ΑΕΠ) και παρά το γεγονός ότι τα πανεπιστήμιά της διαθέτουν επιστημονικό δυναμικό σχετικά υψηλής ποιότητος, οι επιδόσεις τους στις διεθνείς συγκρίσεις δεν είναι ανάλογες της χρηματοδότησής τους..."

    Μια ακόμα από τις πάμπολλες επώδυνες παραλλαγές του θέματος:

    Το "δωρεάν" είναι δωρεάν μόνο για τους φοροφυγάδες. Για όλους τους άλλους το "δωρεάν" είναι πανάκριβο!

    Δημιουργία, ξανά!

    Πολύ ενδιαφέρουσα και εμπνευσμένη ομιλία του Θάνου Τζήμερου στον Δαναό στην πρώτη συνάντηση της νέας πρωτοβουλίας "Δημιουργία, Ξανά!", που φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει ως πολιτικός φορέας σε μια ριζική αλλαγή πορείας στην Ελλάδα.

    Ως φορολογούμενοι, υπογραμμίζουμε κάποιες πολύ σημαντικές επισημάνσεις, σχετικές με την φορολογία, την φοροδιαφυγή και τα δικαιώματα των φορολογούμενων (ο τονισμός με κεφαλαία στο αρχικό κείμενο, ο τονισμός με έντονα γράμματα δικός μου):

    "...Μόλις τώρα, οι πολιτικοί μας αστέρες ανακάλυψαν ότι για όλα έφταιγε το πελατειακό κράτος. Και το λένε με μία φυσικότητα! Τι είναι το πελατειακό κράτος; Ένα είδος πολιτεύματος; Έχουμε δηλαδή Προεδρευόμενη, Προεδρική και Πελατειακή Δημοκρατία; Το πελατειακό κράτος είναι ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΚΛΟΠΗ! Παίρνεις μέσω της φορολογίας τα χρήματά μου για να μου προσφέρεις υπηρεσίες κι εσύ τα δίνεις στον κομματικό σου στρατό αγοράζοντας την επανεκλογή σου.  Είναι έγκλημα του κοινού ποινικού κώδικα! Αναγνωρίζεις λοιπόν ότι υπήρξε πελατειακό κράτος; Πες μας ονόματα! Ποιοι διόριζαν - ποιους διόριζαν. Και όλοι σας κατευθείαν στο σκαμνί!...".

    "...Δεν υπάρχει προεκλογική εξαγγελία που να μην περιλαμβάνει την πάταξη της  φοροδιαφυγής. Πιστεύει, αλήθεια κανείς ότι αν όλα αυτά τα χρόνια οι φόροι είχαν πληρωθεί μέχρι δεκάρας δεν θα είχαμε πρόβλημα; Θα είχαμε πολύ μεγαλύτερο! Διότι οι υπάλληλοι της βουλής θα ήταν 10.000 και θα έπαιρναν 24 μισθούς, ο Άκης θα είχε αγοράσει και την Ακρόπολη και οι συνδικαληταράδες της ΔΕΗ θα πήγαιναν διακοπές στα Μπόρα – Μπόρα, με την προσωπική τους μασέζ – όλα πληρωμένα από μας.

    Η φορολογική συνείδηση δημιουργείται όταν ανάμεσα στον πολίτη και στο κράτος υπάρχουν σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και ειλικρίνειας.

    Η διαφθορά υποθάλπει τη φοροδιαφυγή ώστε να υπάρξει μαύρο χρήμα για τις πληρωμές των επίορκων δημόσιων λειτουργών. Ο φαύλος κύκλος σπάζει μόνον όταν σταματήσει το Κράτος να τον τροφοδοτεί. Όταν μάθει να σέβεται τον μόχθο του πολίτη, όταν αξιοποιεί και το τελευταίο ευρώ που εισπράττει, κι όταν αποδίδει λογαριασμό για το πώς διαχειρίστηκε τα χρήματά μας τότε δικαιούται να πει: Εγώ είμαι εντάξει. Εσύ;...".

    Προτείνουμε και ζητάμε από την καινούρια αυτή κίνηση να υιοθετήσει στο σύνολό τους τα δικαιώματα των φορολογούμενων στις θέσεις της, όπως ήδη, μ' αυτή την ομιλία εμμέσως έκανε, για πολλά απ' αυτά. Και της ευχόμαστε μακροημέρευση και επιτυχία στους εξαιρετικά φιλόδοξους στόχους της, που τους συμμεριζόμαστε κι εμείς μαζί με πολλούς άλλους. Μακάρι να αποδειχθεί ότι θα είναι η κίνηση που θα συσπειρώσει όλους εμάς που θέλουμε την στροφή και δεν βρίσκουμε ούτε ποιός φορέας θα την φέρει συντεταγμένα, ούτε πώς θα δρομολογηθεί ούτε πώς να συμβάλλουμε αποτελεσματικά για να έρθει μιαν ώρα αρχύτερα!

    Το σίγουρο είναι ότι έχει δημιουργήσει μέχρι τώρα, πολλές θετικές προσδοκίες...

    Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

    Όχι στην 6η δόση

    Σε εξαιρετικό άρθρο του με αυτό τον τίτλο ο Τάκης Μίχας εξηγεί τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους κακώς θα μας δωθεί η 6η δόση από την Τριμερή.

    Ανάμεσα σε πολλά σημαντικά και πολύ σκληρά και αληθινά για μας τους Έλληνες, γράφει:

    "...Αυτή την στιγμή μια χώρα με κατά κεφαλή ΑΕΠ 32.000 ευρώ όπως η Ελλάδα προσπαθεί να βάλει με κάθε τρόπο τα χέρια της βαθειά στην τσέπη ακόμα και της Σλοβακίας της οποίας το κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι 21.000 ευρώ -για να συνεχίσει να συντηρεί ένα επίπεδο ζωής που δεν έχει καμιά σχέση με την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητά της!...". Και στην συνέχεια:

    "...Το 2009 λόγω της κρίσης το ΑΕΠ μειώθηκε στην Σλοβακία με περίπου 5%. Αντί να τρέχει να εκλιπαρεί για δανεικά ή να ανεβάσει τους φόρους η κυβέρνηση της Μπρατισλάβας  έκανε δραστική περικοπή δαπανών και μείωση των φόρων, μέτρα που έπληξαν τον δημόσιο τομέα ακόμα και  τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Όμως το πρώτο τρίμηνο του 2011 η οικονομία της αναπτύχθηκε κατά 4% ενώ το 2013 αναμένεται να πληρεί ξανά τα κριτήρια του Μάαστριχτ..."

    Παράλληλα, εδώ σ' εμάς, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα βιαιοπραγούν υπερασπιζόμενοι το "ιερό κεκτημένο τους δικαίωμα" να κοστίζουν σ' εμάς τους φορολογούμενους, τα τριπλάσια από όσο αξίζει η εργασία που μας προσφέρουν. Κόστος στο οποίο, αφού εμείς οι φορολογούμενοι αδυνατούμε να καταβάλλουμε αυτή την στιγμή, συμβάλλουν και οι Σλοβάκοι εργαζόμενοι των 300ων ευρώ, ως δανειστές μας. Αντί δε για ευχαριστώ, ως κερασάκι στην τούρτα της τέλειας αποχής μας από την πραγματικότητα, τους αποκαλούμε και "τοκογλύφους" με μια φοβερή πραγματικά ευκολία.

    Ώρες-ώρες σκέφτομαι ότι το μέγεθος αυτής της κατάντιας, την έκταση αυτής της ντροπής για να την ξεπλύνουμε, θα χρειαστεί όταν ξαναέλθουμε στα συγκαλά μας, να κάνουμε μεγάλες και συστηματικές προσπάθειες για μια ολόκληρη γενιά. Προς το παρόν θα αρκούσε στους εταίρους μας νομίζω να πετύχουμε πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να μην θέτουμε συνεχώς σε μεγάλο κίνδυνο για όλους, το πολύ σημαντικό έργο του κοινού νομίσματος και της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Φοβάμαι όμως ότι και σ' αυτό πολύ απέχουμε, όχι μόνο από το να το πετύχουμε, αλλά και απ' το να δρομολογήσουμε την σχετική σοβαρή και ορθολογική προσπάθεια, με στοιχειώδη κοινωνική δικαιοσύνη._

    Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

    Εργασιακή εφεδρεία και όργιο παραβατικότητας

    Εξαιρετικό άρθρο του Διονύση Γουσέτη στην Καθημερινή, με θέμα το υπερβολικό μέγεθος του κράτους, αλλά και τον επικίνδυνο παραλογισμό με τον οποίο οι συντεχνίες επιμένουν να διατηρήσουν αθέμιτα προνόμια, ακόμα και προ της χρεωκοπίας που με βεβαιότητα θα τους στερήσει, όχι μόνο τα προνόμια, αλλά και τα στοιχειώδη.

    Εξώδικο στην ΔΕΗ για το τέλος ακινήτων από τους Έλληνες Φορολογούμενους

    Σημαντική νέα πρωτοβουλία αντίστασης στην φοροεπιδρομή από τους  Έλληνες Φορολογούμενους!

    Η κυβέρνηση επιμένει να επιβαρύνει τους φορολογούμενους με άδικα και πολύ αμφίβολης νομιμότητας εισπρακτικά μέτρα, για να αποφύγει το δύσκολο που πραγματικά χρειάζεται: την κατάργηση του πελατειακού κράτους που την τρέφει. Στην διαδικασία δε αυτή, καταδικάζει την Ελληνική οικονομία στην στάση πληρωμών, βάζει την ελληνική κοινωνία σε περιπέτειες και την εκθέτει σε μέγιστους κινδύνους οικονομικής αλλά και γενικότερης οπισθοδρόμησης.

    Σημειώνουμε, σ' αυτό το μέτρο ειδικά, ότι η κυβέρνηση ομολογεί την ανικανότητα του εισπρακτικού της μηχανισμού να λειτουργήσει στοιχειωδώς, και αναθέτει το έργο τους στην ΔΕΗ και στους ενοικιαστές. Οι φορολογούμενοι όμως συνεχίζουμε, θέλουμε δεν θέλουμε, να χρηματοδοτούμε τον μηχανισμό αυτόν, που δεν είναι σε θέση να εισπράξει ούτε τα χρήματα που μας κοστίζει!

    Σημειώνουμε επίσης ότι ο συγκεκριμένος φόρος φορολογεί περιουσία και όχι εισόδημα! Περιουσία που, υπό κανονικές συνθήκες, έχει ήδη φορολογηθεί κανονικά. Επομένως, για μια ακόμα φορά οι ειλικρινείς φορολογούμενοι τιμωρούνται αντί των φοροφυγάδων. Περιττό και να αναφερθεί ότι το μέτρο καταπατά τα δικαιώματα των φορολογούμενων, για ακόμα μια φορά, και πιο βάναυσα από τις πολλές προηγούμενες.

    Γι' αυτό στηρίζουμε την προσπάθεια των Ελλήνων Φορολογουμένων. Χωρίς πολιτική πίεση οι φορολογούμενοι θα είμαστε πάντα σε μειονεκτική θέση έναντι των συντεχνιών και των άλλων αργόμισθων πολιτικών πελατών. Αντισταθείτε!


    Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

    Ο νόμος είναι νόμος!

    Διαβάζω ότι αντί για καταλόγους με ονόματα υπεράριθμων υπαλλήλων για να μπουν σε Εργασιακή Εφεδρεία, δεκάδες διοικήσεις ΔΕΚΟ απέστειλαν επιστολές που αντίθετα αναφέρουν τις ελλείψεις τους σε προσωπικό. Παράξενο; Απροσδόκητο; Κάθε άλλο!

    Το παράξενο είναι ότι δεν έκαναν το ίδιο όλες (κάποιες προς το παρόν παίζουν "κατενάτσιο" ζητώντας διευκρινίσεις, παράταση, κλπ.). Όχι μόνο λόγω των τρομακτικών πιέσεων που προφανώς δέχονται από τους μισθωτούς τους και τα συνδικάτα τους, αλλά και λόγω του νόμου του Parkinson.

    Σε μελέτες που έκανε ο Cyril Northcote Parkinson στα μέσα του 20ου αιώνα στην γραφειοκρατία του Βρετανικού Ναυτικού, ανακάλυψε τον περίφημο νόμο του (που είναι άσχετος με την αρρώστια του Parkinson) ότι "η γραφειοκρατία επεκτείνεται συνεχώς, και με ρυθμό ανεξάρτητο με το έργο που έχει να παράξει"! Απέδωσε την αύξηση αυτή σε δύο αίτια:

    1) Κάθε γραφειοκράτης θέλει να πολλαπλασιάζει τους υφιστάμενούς του.
    2) Οι γραφειοκράτες παράγουν έργο ο ένας για τον άλλον που είναι άχρηστο για την κοινωνία αλλά αυξάνει όσο αυξάνονται οι ίδιοι.

    Συγκεκριμένα παρατήρησε ο Parkinson, και μετά διατύπωσε με μαθηματικό τύπο, ότι η γραφειοκρατία η σχετική με τις αποικίες της Μεγάλης Βρετανίας, αυξανόταν σε πληθυσμό την ίδια εποχή που οι ίδιες οι αποικίες υπό την ευθύνη της μειώνονταν σε αριθμό!

    Την πίεση των συνδικαλιστών, το πελατειακό κράτος και την έκταση της έλλειψης ελέγχου από την ελληνική δημόσια διοίκηση, ούτε καν τις έλαβε υπ' όψιν του...

    Ο νόμος λοιπόν είναι νόμος για τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ! Αλλά ποιός νόμος; Όχι κάποιος νόμος της Ελληνικής Πολιτείας, που ψηφίστηκε από την Βουλή και τηρείται από τους λειτουργούς της. Όχι οποιοσδήποτε νόμος που προσπαθεί να εξορθολογήσει το μέγεθος του δημοσίου εις όφελος της οικονομίας και, μεσοπρόθεσμα, όλης της κοινωνίας, αλλά ο νόμος του Parkinson που προβλέπει επακριβώς πώς κάθε γραφειοκρατία φροντίζει να απομυζά τους φορολογούμενους όλο και περισσότερο._

    Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

    Και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στους φορείς που δεν δίνουν ... λογαριασμό

    Το ιστολόγιο έχει ήδη ασχοληθεί με το θέμα οργανισμών που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους αλλά δεν θεωρούν ότι υπάρχει λόγος να λογοδοτούν σ' εμάς. Αλήθεια, καιρό έχουμε να μάθουμε, πόσοι είναι τώρα οι οργανισμοί;

    Ο κύριος λόγος του σχολίου όμως είναι ότι πρόσφατα και η Σύγκλητος του Πανεπιστημιου Ιωαννίνων προστέθηκε σ' αυτούς που θέλουν να πληρώνουμε οι φορολογούμενοι για να κάνουν εκείνοι ό,τι νομίζουν.

    Συγχαρητήρια στους ακαδημαϊκούς της Ηπείρου, για το καλό τους παράδειγμα στην προσπάθεια ανάταξης της Ελληνικής Οικονομίας, και για τον σεβασμό τους στα δικαιώματα των φορολογούμενων!

    Ως επιβράβευση της αξιέπαινης πρωτοβουλίας τους, ζητούμε επιτακτικά από την κυβέρνηση να πάρει κι εκείνη με την σειρά της την πρωτοβουλία εκ μέρους μας και να σταματήσει κάθε χορήγηση χρημάτων μας στους ... αυτεξούσιους ακαδημαϊκούς!

    Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

    Πλεονάζον προσωπικό ή ελλειμματικό;

    "...υπάρχει πλεονάζον προσωπικό στο Δημόσιο και πρέπει να υπάρξει εκλογίκευση", δήλωσε ο κ. Βενιζέλος

    Δύο χρόνια μετά που η κυβέρνησή του κόμματός του βρίσκεται στην εξουσία, διαχειριζόμενη μια κατάσταση ακραίας οικονομικής κρίσης, ο κ. Βενιζέλος και η κυβέρνηση διαπιστώνουν αυτό που είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες από δεκαετίες, και αυτό που και σ' έναν εξωγήινο θα ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού εντός πέντε λεπτών από την στιγμή που θα βρισκόταν εντός οποιασδήποτε δημόσιας υπηρεσίας ή επιχείρησης.

    Η δήλωση έρχεται λίγες μέρες μετά που ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε καινούρια φορολογικά μέτρα για να συνεχίσει η κυβέρνηση να συντηρεί αυτό το "πλεονάζον προσωπικό" εις βάρος των φορολογούμενων και των ανέργων, αλλά ακόμα και εύπορων συμπολιτών μας που με κόπο απέκτησαν οικονομική άνεση και έκαναν "το λάθος" να την επενδύσουν σε ακίνητη περιουσία.


    Το κυριότερο πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας, η κυβέρνηση το διαπιστώνει δύο χρόνια μετά, κι αφού έφερε την οικονομία στο κατώτατο σκαλοπάτι των διεθνών αξιολογήσεων από πλευράς πιστωτικού κινδύνου, και στην εκτίμηση ότι θα αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών με πιθανότητα 99,9%! Κι αυτή ακόμα την όψιμη διαπίστωση, πολύ αμφιβάλλω αν θα την είχε κάνει έστω και τώρα χωρίς την ασφυκτική πίεση της Τριμερούς αλλά, και κυρίως, της προοπτικής να μην δωθεί η επόμενη απαραίτητη περιβόητη 6η δόση.

     "...Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης καταγράφει την πραγματική κατάσταση παντού στον στενό δημόσιο τομέα και εμείς ως Υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με τα άλλα Υπουργεία στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.", συμπλήρωσε ο κ. Βενιζέλος. Τώρα! Δύο χρόνια μετά... Ένα σχεδόν χρόνο μετά που ο αντιπρόεδρος κ. Πάγκαλος ασχολείται με το ζήτημα, με πενιχρότατα θετικά για τους φορολογούμενους αποτελέσματα.

    Η άποψή μου είναι ότι το πρόβλημα δεν χρειάζεται καταγραφή, είναι πια αυταπόδεικτο. Και δεν είναι τόσο το οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα του πλεονάζοντος προσωπικού στην δημόσια διοίκηση. Είναι κυρίως το ελλειμματικό προσωπικό στην πολιτική ηγεσία. Ελλειμματικό έντονα, όχι σε πλήθος αλλά σε ικανότητες. Όχι σε εμπειρία, αλλά σε πολιτικό θάρρος και διορατικότητα. Υπερβολικά "έμπειρο" θα έλεγα, σε μια εποχή που καλεί τόσο έντονα για ριζικές αλλαγές, ώστε η "εμπειρία"  συνιστά σοβαρό παθητικό. Ελλειμματικότατο να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, δυσανάλογα μεγάλες είναι αλήθεια, σε σχέση με άλλες εποχές. Ανεπαρκέστατο πέρα από κάθε απαισιόδοξη πρόβλεψη, στην δυνατότητά του να οδηγήσει την χώρα σε δρόμο εξόδου από την κρίση.

    Σε οποιαδήποτε προοδευμένη δημοκρατική πολιτεία, η κυβέρνηση θα είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση όταν οι διεθνείς αξιολογήσεις της οικονομίας έφερναν την χώρα, παρά την σημαντικότατη βοήθεια των εταίρων της, σε διεθνή αρνητικά ρεκόρ. Αποδώθηκε τότε αυτό στις "κακές εταρείες αξιολόγησης", και ελάχιστοι σκέφτηκαν ότι όλος ο πλανήτης από τις ίδιες, καλές ή κακές, εταιρείες αξιολογείται, και έχει καλύτερες επιδόσεις από την Ελληνική. Θα είχε στην συνέχεια εξαναγκαστεί σε παραίτηση όταν για πολλοστή φορά αποτύγχανε σε κρίσιμους στόχους που η ίδια συμφώνησε, όχι γιατί υπήρξε κάποια απροσδόκητη αρνητική εξέλιξη, αλλά γιατί δεν έπραξε τα συμφωνηθέντα και αναγκαία με κρίσιμο χαρακτήρα μέτρα. Θα είχε τέλος εξαναγκαστεί σε παραίτηση όταν αποδείχθηκε ότι, ακόμα και μ' αυτές τις συνθήκες, αυξάνει αντί να μειώνει το δημόσιο, ενώ δέχεται και η ίδια ότι υπάρχει "πλεονάζον προσωπικό".

    Τίποτα απ' αυτά δεν υπήρξε δυστυχώς αρκετό. Υπάρχει άραγε καιρός ακόμα; Μάλλον όχι, όσον αφορά την χρεωκοπία, ίσως ναι, όσον αφορά άλλες μεγάλες καταστροφές που καραδοκούν. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει κατά πολύ, όχι πια τα απαραίτητα και υπεσχημένα μέτρα, αλλά την παραίτησή της που είναι αυτή την στιγμή το πλέον απαραίτητο και μόνο ενδεδειγμένο μέτρο! Το πρόβλημα του πλεονάζοντος διοικητικού προσωπικού είναι το σοβαρότερο διαρθρωτικό πρόβλημα της οικονομίας. Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα της χώρας είναι εκείνο του ελλειμματικού προσωπικού της πολιτικής της ηγεσίας...

    Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

    Έλληνες Φορολογούμενοι: Γιατί ο Σύλλογος δεν προσφεύγει κατά της "Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης";




    Κατά τις τελευταίες μέρες, δεχόμαστε πλήθος ερωτημάτων για το εάν ο Σύλλογος προτίθεται να προσφύγει  κατά του άρθρου 29 του ν. 3986/2011, δηλαδή του άρθρου που αφορά στην “Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης Φυσικών Προσώπων”.

    Το εάν θα έπρεπε να προσφύγει ο Σύλλογος κατά του άρθρου αυτού, ήταν κάτι που μας απασχόλησε ιδιαίτερα στις συναντήσεις που είχαμε με το νομικό τμήμα του Συλλόγου.

    Αποφασίσαμε να μην προσφύγουμε κατά του άρθρου αυτού και να υποβάλουμε προσφυγή μόνον κατά του άρθρου 31 του ιδίου νόμου (Τέλος Επιτηδεύματος) (δείτε σχετικό άρθρο: http://www.forologoumenos.gr/permalink/9432.html), για τους παρακάτω λόγους:

    α) Η τεκμηρίωση της αντισυνταγματικότητας του συγκεκριμένου άρθρου είναι επισφαλής και χωρίς μεγάλες πιθανότητες να γίνει αποδεκτή. Αντίθετα, η τεκμηρίωση της αντισυνταγματικότητας στο τέλος επιτηδεύματος είναι πιο εύκολη και οι πιθανότητες να γίνει δεκτή η προσφυγή του Συλλόγου, είναι μεγάλη.

    β) Μία αποτυχημένη (λόγω των παραπάνω δυσχερειών) προσφυγή κατά της “Εισφοράς Αλληλεγγύης”, θα διακινδύνευε μελλοντικές κινητοποιήσεις πολιτών, σε ζητήματα στα οποία θα είχαν σοβαρές πιθανότητες να δικαιωθούν. Η “κινητοποίηση” των φορολογούμενων σήμερα, είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο το οποίο ο Σύλλογος δε θα ήθελε να διακινδυνεύσει στα πρώτα του βήματα.

    γ) Η ουσία της πρώτης μαζικής προσφυγής, για φορολογικά θέματα, στην ιστορία της Ελλάδας, έχει βεβαίως την οικονομική διάσταση, η οποία είναι πολύ σημαντική. Έχει όμως και έναν βαθύτατο συμβολισμό: Τη μαζική και οργανωμένη αντίσταση των πολιτών. Εάν οι φορολογούμενοι πολίτες κερδίσουμε την πρώτη μας υπόθεση στα δικαστήρια, τότε η νοοτροπία και η πρακτική των Κυβερνήσεων θα αλλάξει ριζικά και θα αλλάξει για πάντα, αφού θα γνωρίζουν ότι η κοινωνία οργανώνεται και αντιδρά!
    Συνεπώς, ήταν ανάγκη να αποφύγουμε τον κίνδυνο μίας απόρριψης της προσφυγής μας και να αναπτύξουμε μία δράση η οποία θα ήταν πολύ προσεγμένη, άρτια τεκμηριωμένη και καλά οργανωμένη. Την ευκαιρία για μία τέτοια δράση μας δίνει η προσφυγή κατά του “τέλους επιτηδεύματος”.

    Τέλος, εκτιμούμε ότι, οι κοινωνικές αντιδράσεις σε ζητήματα φορολογίας, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές και χωρίς στοιχεία υπερβολής. Σήμερα, στα πλαίσια της γνωστής ελληνικής κοινωνικής υπερβολής, εμφανίζονται φαινόμενα που ίσως τελικά μας οδηγήσουν (ως κοινωνία) να ξεφύγουμε από το μέτρο. Διαβάζουμε και ακούμε ότι θα πρέπει να γίνουν προσφυγές για χίλια δυό θέματα. Ξαφνικά, ο (“κοιμώμενος” έως σήμερα) Έλληνας, “ξύπνησε” και αντιδρά επί των πάντων και προσφεύγει (ή ισχυρίζεται ότι θα προσφύγει) επί παντός μέτρου.

    Δεν ισχυριζόμαστε ότι κακώς διαμαρτύρεται. Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουν εξαντληθεί οι αντοχές του. Απεναντίας μάλιστα. Ο Σύλλογος αυτός δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή εξαντλήθηκαν οι αντοχές μας.
    Όμως, μέσα από την υπερβολή, θα κινδυνεύσουμε (ως κοινωνία, ή ως “κίνημα φορολογούμενων”) να γίνουμε γραφικοί. Και έτσι, μπορεί να καταλήξουμε να μην μας παίρνει κανείς στα σοβαρά.

    Ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, θα κινηθεί πάνω στη στρατηγική που -από την αρχή- χάραξε: Καλά μελετημένες κινήσεις, ήρεμες και νόμιμες αντιδράσεις, προσπάθεια για διαρκώς καλύτερη οργάνωση και επιδίωξη βραχυχρόνιων και κυρίως μακροχρόνιων αποτελεσμάτων σε θεσμικά προβλήματα λειτουργίας της κοινωνίας μας και αποτελεσματικότητας της Δημοκρατίας μας.

    Ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, ήδη οργανώνει τη μαζική προσφυγή κατά του τέλους επιτηδεύματος (δείτε σχετικό άρθρο: http://www.forologoumenos.gr/telos-epitidevmatos.html). Και καλεί τους πολίτες σε συστράτευση, στη δημιουργία και την ενίσχυση ενός καλά οργανωμένου και αποτελεσματικού κινήματος για ισχυρότερη “φωνή” των φορολογούμενων και για αποτελεσματικότερο έλεγχο της Δημόσιας Διοίκησης.


    Το άρθρο είναι δημοσιευμένο και στον ιστότοπο του συλλόγου.

    Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

    Νέο τέλος στα ακίνητα

    Η κυβέρνηση, δια του υπουργού κ. Βενιζέλου, ανακοίνωσε ότι αποφάσισε εκτάκτως την επιβολή έκτακτου τέλους στα ακίνητα που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

    Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να στοχεύσει δύσκολους, ... "κινούμενους" στόχους. Και τα ... ακίνητα ακόμα, την ΔΕΗ επιστρατεύει για να καταφέρει να τα ...  πετύχει. Στόχοι όπως η μείωση της αργομισθίας, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, της σπατάλης, της ανισότητας μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στις αμοιβές και στο βάρος της ανεργίας, κρίνονται είτε ανάξιοι της στόχευσής της, είτε πολύ φιλόδοξοι για τις ικανότητές της. Δύο χρόνια μετά η κυβέρνηση μας απευθύνεται σαν να είναι φυσικό που απέτυχε για πολλοστή φορά σε κρίσιμους στόχους που η ίδια έθεσε, σαν να είναι φυσικό που οι πανάκριβοι εισπρακτικοί της μηχανισμοί δεν εισπράττουν ούτε τα έξοδά τους, που δεν έχει φέρει σε πέρας ούτε μία ουσιαστική μεταρρύθμιση στην οικονομία, που οι πρωτογενείς δαπάνες αυξάνονται σε εποχές λιτότητας, που είμαστε η μόνη χώρα που κινδυνεύει να μην ειπράξει την επόμενη δόση του προγράμματος στήριξης.

    Δεν διστάζει μάλιστα να μας εμπαίζει επιπλέον, παρατηρώντας ότι δεν πρόκειται για καινούρια επιβάρυνση!! Η κυβέρνηση θυμίζει τον αμαξά που, αφού πάχυνε υπερβολικά ο ίδιος, τιμωρεί το άλογό του που δεν μπορεί να τον σύρει, με το να του μειώνει την τροφή λέγοντας: "Δεν μπόρεσες να κάνεις τα προγραμματισμένα αγώγια, δεν έχει τώρα χρήματα για να φας το κανονικό σου γεύμα...". Αντί να μπει σε δίαιτα ο ίδιος, βάζει σε δίαιτα το άλογο...

    Είναι περιττό και να αναφερθεί ότι το μέτρο καταπατά βάναυσα, για ακόμα μια φορά, τα δικαιώματα των φορολογούμενων σε σταθερή, δίκαια, ανταποδοτική, διαφανή και συνεπή φορολογία. Ενδεικτικά απλώς αναφέρω ότι εκείνος που έχτισε αυθαίρετο με "μαύρα" χρήματα, κι εκείνος που πλήρωσε κανονικά τους φόρους του κι έχτισε νόμιμα, επιβαρύνονται το ίδιο. Εκείνος που επένδυσε σε ακίνητο επιβαρύνεται ακόμα κι αν φορολογήθηκε ήδη τα νόμιμα, κι εκείνος που επένδυσε σε μετοχές ή προτίμησε να τα ξοδέψει σε ταξίδια και ψώνια στο εξωτερικό, δεν πληρώνει "μία"!

    Παρεμπιπτόντως, την στάση αυτή της κυβέρνησης, κατ' ουσίαν την στηρίζουν τα ΜΜΕ, όσο κι αν εμφανίζονται να την επικρίνουν. Ας μην αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι στην πολύωρη χθεσινή συνέντευξη τύπου μία μόνο ερώτηση (από τον κ. Ζούλα), αφορούσε την εναλλακτική της μείωσης δημόσιας σπατάλης. Κι αυτή η μία αγνοήθηκε πλήρως από τον πρωθυπουργό, χωρίς κανείς από τους άλλους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους να ... το προσέξει.

    Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Οι φορολογούμενοι είμαστε οι εύκολοι στόχοι. Έχουμε κυβέρνηση αποφασισμένη να το χρησιμοποιήσει αυτό στο έπακρο χωρίς κανέναν ενδοιασμό, για να τροφοδοτήσει μέχρι τελευταίας ρανίδος μας, το πιο αναποτελεσματικό κομμάτι της κοινωνίας, τους αργόμισθους πολιτικούς της πελάτες. Και ΜΜΕ που την καλύπτουν πλήρως. Είμαστε αβοήθητοι και ανυπεράσπιστοι σε ένα πολιτικό σύστημα, κόμματα-πολιτικούς-δημόσια διοίκηση-ΜΜΕ-ψηφοφόρους, που δεν διστάζει να βάζει το χέρι στην τσέπη μας όποτε νομίζει, για όποιον λόγο νομίζει, με όποιον τρόπο βρίσκει πρόσφορο.

    Η πικρή αλήθεια είναι ότι έχουμε κι εμείς ευθύνη γι' αυτό, είναι και δικό μας λάθος. Γιατί στην πραγματικότητα έχουμε μεγάλη δύναμη. Είμαστε πολλοί και δίνουμε τα χρήματα! Έχουμε και ψήφους και χρήμα. Κακώς έχουμε απαρνηθεί την χρήση της δύναμής μας. Κακώς έχουμε αδιαφορήσει στο να την μετατρέψουμε σε πολιτική πίεση. Κακώς έχουμε αφεθεί στις βουλές του φαύλου μας πολιτικού συστήματος! Κακώς έχουμε μείνει ανοργάνωτοι!

    Καιρός να το διορθώσουμε. Καιρός να οργανωθούμε, καιρός να αντισταθούμε, καιρός να δράσουμε! Γίνετε όλοι μέλη των Ελλήνων Φορολογουμένων. Όχι αύριο, σήμερα! Ενημερωθείτε για τις δράσεις, συμμετάσχετε, προτείνετε πρόσθετες, γίνετε εθελοντές. Είναι θέμα σωτηρίας, όχι μόνο των κόπων μας καθενός προσωπικά, αλλά και των μέγιστων επιτευγμάτων μας ως κοινωνίας, και της υπόστασής μας ως μιάς από τις επιτυχημένες και προοδευμένες κοινωνίες του κόσμου._


    _______________________

    ΥΓ. Η παρομοίωση με τον αμαξά και το άλογο ... μεγάλωσε, ωρίμασε κι έγινε κοτζάμ ιστορία!

    Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

    Μαζικές προσφυγές κατά του τέλους επιτηδεύματος


    Ο λόγος είναι ότι, ακόμα κι αν δικαιωθεί η προσφυγή στο ΣτΕ, τα χρήματα θα επιστραφούν μόνο σ' εκείνους που θα έχουν προσφύγει και προσωπικά.

    Οι μαζικές προσφυγές εξασφαλίζουν δραστικά χαμηλότερο κόστος για εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν, αλλά και καλύτερη νομική και διαδικαστική υποστήριξη. Επίσης συμβάλλουν και στο πολιτικό κλίμα που θα διευκολύνει όχι μόνο την ευνοϊκή κατάληξη της συγκεκριμένης υπόθεσης, αλλά και σε πιο "ούριο άνεμο" για μελλοντικές αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο μέλλον.

    Στηρίζουμε ολόθερμα την δράση αυτή που, κατά των πρόεδρο των Ελλήνων Φορολογουμένων Γιάννη Σιάτρα, "πρόκειται για την πρώτη οργανωμένη μαζική προσφυγή εναντίον άδικων φορολογικών μέτρων, στην ελληνική ιστορία!". Και καλούμε όλους ανεξαιρέτως τους θιγόμενους από ένα ακόμα κυβερνητικό μέτρο που παραβιάζει κάταφωρα το δικαίωμά μας σε δίκαιη, συνεπή, σταθερή και ανταποδοτική φορολογία, να συμμετάσχετε. Συμμετάσχετε τόσο για να κερδίσετε τα χρήματα (αν η δικαιοσύνη ανταποκριθεί στην αποστολή της), όσο και για λόγους αρχής και πολιτικής πίεσης!

    Επιτέλους, οι φορολογούμενοι δεν είμαστε πια ο εύκολος στόχος των οικονομικών μέτρων. Έχουμε οργάνωση, έχουμε φωνή, έχουμε δράση!

    Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

    Σκληρή λιτότητα ή σκληροί αριθμοί;

    Ακούω και διαβάζω πολλά για την σκληρή λιτότητα που έχει επιβληθεί σ' εμάς τους έλληνες πολίτες ως αποτέλεσμα των συμβάσεων με τους δανειστές μας, και αναρωτιέμαι:

    Αν για τριάντα χρόνια κέρδιζα 100 και ξόδευα 120, θα ήταν άραγε σκληρή λιτότητα αν χρειαζόταν τώρα να περάσω με 70, για άλλα τόσα χρόνια μέχρι να αποπλήρωνα το χρέος που δημιούργησα; Γιατί 70; Μα, με χονδρικό υπολογισμό, θα χρειαζόταν να δίνω 20 για το κεφάλαιο που έτσι κι αλλιώς θα είχα ξοδέψει και, πόσα νά' ταν, άλλα 10, για τους τόκους, σύνολο 30.

    Έκανα έναν πολύ απλό υπολογισμό για να λύσω την απορία μου. Το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο απ' όσο περίμενα. 

    Τριάντα χρόνια λοιπόν δανεισμού 20 τον χρόνο, με επιτόκιο 3% και ετήσιο ανατοκισμό, δημιουργούν ένα χρέος 980! Οι τόκοι εξυπηρέτησης του χρέους αυτού με το ίδιο επιτόκιο είναι γύρω στο 30! Θα χρειαζόταν λοιπόν να πληρώνω 30 τον χρόνο, για πάντα, μόνο και μόνο για να μην αυξάνεται το χρέος. Αν ήθελα και να αποπληρωθεί σε άλλα 30 χρόνια, θα έπρεπε να πληρώνω 50 τον χρόνο! 50 που θα αφαιρούνταν από τα 100 που βγάζω, όχι από τα 120 που ξοδεύω...


    Οι αριθμοί που εκτίμησα διαισθητικά θα ίσχυαν για επιτόκιο 1.3%. Μ' αυτό το επιτόκιο, δανεισμός 20 τον χρόνο δημιουργεί σε 30 χρόνια χρέος 738, του οποίου οι τόκοι είναι περίπου 10, και το οποίο εξυπηρετούμενο με συνολικά 30 κάθε χρόνο, αποπληρώνεται σε 30 χρόνια! Εναλλακτικά, με το αρχικό επιτόκιο 3%, αν δανειζόμουν λιγότερα, 12 αντί για 20 κάθε χρόνο, τότε σε 30 χρόνια θα είχα χρέος 588, και εξυπηρετώντας το με 30 κάθε χρόνο, θα το αποπλήρωνα σε άλλα 30 χρόνια.


    Οι αριθμοί αυτοί, έστω και με το υπερ-απλουστευτικό αυτό μοντέλο όπου το εισόδημα είναι σταθερό και ο δανεισμός πηγαίνει όλος για κατανάλωση που εξασφαλίζεται στο σύνολό της μέσω εισαγωγών, χωρίς να συνεισφέρει καθόλου σε ανάπτυξη, είναι νομίζω ενδεικτικοί. Αν παράγω ένα βιοτικό επίπεδο 100 αλλά ζω σε ένα βιοτικό επίπεδο 120 για τριάντα χρόνια, χρειάζεται μετά να ζήσω σ' ένα βιοτικό επίπεδο 70 αιωνίως (αν το επιτόκιο είναι 3%). Αν μετρούσα την λιτότητα ως το επίπεδο που ζω όταν αποπληρώνω, συγκρινόμενο με το επίπεδο όταν δανειζόμουν, δηλαδή 70/120, θα το έβρισκα 58%, δηλαδή λιτότητα 42%!! Αυτό όμως θα ήταν μαγική εικόνα. Δεν είναι λογικό να παίρνω σαν μέτρο του αρχικού μου βιοτικού μου επιπέδου αυτά που ξόδευα μαζί με τα δανεικά! Τα δανεικά δεν είναι οικονομικό επίπεδο ζωής που έχω κερδίσει, αντίθετα! Είναι επίπεδο ζωής που δανείζομαι, δηλαδή αφαιρώ από το μέλλον μου και μάλιστα με τόκο!

    Το λογικό επομένως θα ήταν να συγκρίνω το νέο επίπεδο ζωής αφαιρουμένων των δανεικών. Αν ζούσα με 20 παραπάνω απ' αυτά που παρήγαγα, τότε το 20 θα το είχα προ-απολαύσει. Η βάση μου λογικά τώρα θα ήταν 80. Απ' αυτό, το βιοτικό μου επίπεδο θα έπεφτε στο 70 για να διατηρήσω το χρέος σταθερό, δηλαδή στο 88%, δηλαδή λιτότητα 12%. Δεν είναι κι αυτή μικρή, και πάλι είναι σημαντική, και θα αντιπροσώπευε το κόστος της ανυπομονησίας μου να απολαύσω κάτι πριν φροντίσω να το κερδίσω. 

    Ψυχολογικά βέβαια, η λιτότητα που θα αισθανόμουν θα ήταν όντως 42%! Όπως άκουσα χτες μια εφοριακό να δηλώνει στην τηλεόραση σε σχέση με το νέο μισθολόγιο: "Έχουμε προγραμματίσει την ζωή μας με βάση τα χρήματα που κερδίζουμε". Η διαφορά που θά' βλεπα στην ζωή μου και η δυσκολία μου να προσαρμοστώ, θα ήταν πραγματικά 42%. Σε σχέση όμως με αυτήν που θα άξιζα, γιατί θα την είχα παράξει, η πραγματική λιτότητα θα ήταν 12%. Κι ακόμα κι αυτή στην πραγματικότητα δεν θα συνιστούσε λιτότητα. Το 12 θα το είχα κι αυτό απολαύσει ως την "πολυτέλεια" που πρόσφερα στον εαυτό μου να μην χρειαστεί να αναβάλλω την απόλαυση των επιπλέον 20!


    Δεν θα ήταν λοιπόν η λιτότητα σκληρή. Στην πραγματικότητα δεν θα ήταν καν λιτότητα. Επιστροφή στον αληθινό κόσμο θα ήταν, όπου δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα, και τα αγαθά που απολαμβάνουμε χρειάζεται κάπως ως κοινωνία να τα έχουμε παράξει, ή να τα παράξουμε επιπλέον, ή να τα στερηθούμε επιπλέον στο μέλλον. Το ψυχολογικό πρόβλημα της κας εφοριακού που διαμαρτυρήθηκε για τις μειώσεις, είναι όντως η μείωση μισθού! Το πραγματικό όμως είναι ο προγραμματισμός της να ζει με δανεικά για πάντα, αυξάνοντας το χρέος της συνεχώς και γεωμετρικά!

    Το πώς οι μειώσεις διανέμονται εντός της κοινωνίας, και μάλιστα σε σύγκριση με το πώς διανεμήθηκαν προηγουμένως τα δανεικά, είναι βέβαια θέμα σημαντικότατο. Πρόσωπα και οικογένειες, ως αποτέλεσμα ανισοτήτων στην διανομή, μπορεί να βιώνουν πραγματική και πραγματικά σκληρή λιτότητα, με την έννοια ότι δεν συμμετείχαν στην "απόλαυση" των δανεικών, ούτε στην "πολυτέλεια" του πρόωρου της απόλαυσης αυτής.

    Για την κοινωνία στο σύνολό της όμως, η λιτότητα δεν είναι λογικό να μετριέται με βάση το δανεισμένο από το μέλλον επίπεδο ζωής. Οι αντίστοιχες μειώσεις δεν είναι καν λιτότητα! Εξορθολογισμός είναι και επιστροφή στην πραγματικότητα. Δεν είναι σκληρή η λιτότητα, σκληροί είναι οι αριθμοί. Σκληρή είναι η πραγματικότητα, και μάλιστα μ' αυτούς που την αγνοούν. Γιατί, όπως διάβασα σ' ένα πετυχημένο μήνυμα στο twitter, "οι ναυτικοί που δεν πείθονται από το δελτίο καιρού, πείθονται από τα βράχια!"._

    Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

    Ανοιχτά επαγγέλματα ή ανοιχτές τρύπες στο νερό;

    Λοιπόν προσδεθείτε και κρατήστε τα καπέλα σας, γιατί η κυβέρνηση θα δράσει ταχύτατα, θα περάσει μπροστά μας σαν άσπρος σίφουνας, και κινδυνεύετε να σας παρασύρει το ρεύμα αέρα.

    Για τα κλειστά επαγγέλματα, για παράδειγμα, δεν θα προλάβουμε να δούμε τίποτα γιατί η κυβέρνηση θα τρέξει γρηγορότερα και από το φώς! Δεν θα περιμένει την προθεσμία του περασμένου Σεπτεμβρίου να περάσει! Κάτι σαν Superman, θα γυρίσει τον χρόνο πίσω, πετώντας ανάποδα γύρω από την γη με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός! Ο κ. Ρέππας, ανοίγοντας δυο-τρεις φορές κάθε επάγγελμα, ε άνθρωπος είναι όχι Superman, άνοιξε αντί τα επαγγέλματα, κάποιες τρύπες. Θα κλείσει τώρα η κυβέρνηση, δηλαδή όχι τώρα, από πέρισυ, όχι όμως τα επαγγέλματα αυτή την φορά, αλλά τις τρύπες στο άνοιγμα των επαγγελμάτων που άνοιξε ο κ. Ρέππας.

    Κι έτσι, και θα έχουμε όλοι ανοιχτά επαγγέλματα, και εγκαίρως θα είναι, και στις δεσμεύσεις μας θα είμαστε εντάξει, και ταχύτατοι στην τήρηση των υποχρεώσεών μας θα είμαστε, και την χώρα θα σώσουμε από την στάση πληρωμών!

    Βοήθειά μας...


    ΥΓ.

    Χρειάζεται η πολιτική οξυδέρκεια (εδώ το κείμενο) και η ρητορική δεινότητα (εδώ το βίντεο) του κ. Βενιζέλου ώστε το ρήμα της πρότασης που αναγγέλλει, για πολλοστή φορά, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, να είναι "κλείνω". Στην προκείμενη περίπτωση "κλείνω τα κενά που άφησε το άνοιγμα"! Αυτή ενέπνευσε το παραπάνω καυστικό σχόλιο.

    Και χρειάζεται επίσης σημαντική δόση υποκρισίας για να ισχυριστεί ότι υπάρχει άνεση χρόνου που η κυβέρνηση δεν θα χρησιμοποιήσει, όταν ο Σεπτέμβριος 2010 ήταν όχι η πρώτη, αλλά η δεύτερη και "τελική" προθεσμία που η κυβέρνηση είχε αναλάβει έναντι της Τριμερούς.

    Εντάξει όλα αυτά, και θα είμαστε και ευχαριστημένοι αν έστω ανοίξουν τώρα, πραγματικά όμως αυτή την φορά. Ο υπουργός όμως κ. Ρέππας, που αντί ν' ανοίξει τα επαγγέλματα άνοιξε "κενά στο άνοιγμα", και επρόκειτο να κάνει το ίδιο και με τα ταξί, είναι λογικό να κρατάει την θέση του στην κυβέρνηση και αφού αποκαλύπτεται πια επισήμως; Ή μήπως την κρατάει ακριβώς επειδή βοηθάει την κυβέρνηση να κρατάει την επαφή με τις συντεχνίες που υποτίθεται ότι χρειάζεται να καταπολεμήσει υπέρ των φορολογούμενων;

    Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

    Καλός λόγος απόλυσης δημοσίου υπαλλήλου

    Ότι τα δημόσια οικονομικά έχουν δυστυχώς εκτροχιαστεί πλήρως, ο "κόσμος τό' χει τούμπανο" και ο κ. Βενιζέλος κρυφό καμάρι. Σε μια εποχή αιματηρών οικονομιών τα πρωτογενή έξοδα έχουν αυξηθεί! Τα έσοδα αισθητά μικρότερα των προϋπολογισθέντων, με την κυβέρνηση να ρίχνει την ευθύνη στην βαθύτερη ύφεση που βέβαια την ... προκάλεσε η ίδια με τις συνεχείς αυξήσεις φόρων πέραν της φοροδοτικής ικανότητας των φορολογούμενων και των εισπρακτικών μηχανισμών. Ενδεικτικά, ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος άλλαξε τις προβλέψεις του για θετική ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα για το 2012, και τις μετέθεσε για ... αργότερα.

    Παρά την πορεία που δείχνει επιταχυνόμενη κίνηση προς τον γκρεμό, η κυβέρνηση επιμένει στην ίδια τακτική. Νέες δυσάρεστες εκπλήξεις για τους φορολογούμενους, με στόχο την κάλυψη των οικονομικών κενών που οι προηγούμενες προκάλεσαν, συνοδευόμενες μάλιστα από πρόσθετες διαδικαστικές περιπλοκές, που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο, επιχειρήσεις που βρίσκονται ήδη σε πολύ δύσκολη θέση (βλ. ΦΠΑ εστίασης), και δίνουν καινούρια ισχυρά κίνητρα στους φοροδιαφεύγοντες και αντικίνητρα στους ειλικρινείς φορολογούμενους. Και νέες εκτός πάσας πραγματικότητας υπεραισιόδοξες προβλέψεις για τα δημοσιονομικά αποτελέσματά τους. Η κυβέρνηση συνεχίζει με συνέπεια καταστροφική, αντί μέτρων μείωσης της κρατικής σπατάλης και απελευθέρωσης των υγιών επιχειρηματικών δυνάμεων, απλές εξαγγελίες, και την συνεχή επιβολή πρόσθετων φόρων που σφίγγουν την θηλειά όλο και χειρότερα στον λαιμό της ελληνικής οικονομίας

    Και ξαφνικά μαθαίνουμε ότι το νεοϊδρυθέν γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, με έκθεσή του, διαπιστώνει επισήμως αυτά που όλοι γνωρίζουμε! Το πλήρες κείμενο της έκθεσης δεν έχει δημοσιοποιηθεί μέχρι στιγμής απ' όσο γνωρίζω, όμως στο παραπάνω άρθρο αναφέρονται για το περιεχόμενό της τα εξής ενδιαφέροντα: 

    'Η μεγάλη υστέρηση των εσόδων και η υπέρβαση των δαπανών (που δεν προέρχονται αποκλειστικά από τη βαθύτερη ύφεση) έχουν οδηγήσει σε υψηλότερα του αναμενομένου πρωτογενή ελλείμματα. Ετσι και το χρέος έχει αυξηθεί περαιτέρω απ' όσο αναμενόταν. Οι εξελίξεις αυτές «αντισταθμίζουν σε μεγάλο βαθμό τις θετικές επιπτώσεις στη δυναμική του χρέους από τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου», αναφέρεται στην έκθεση.

    Στο πλαίσιο αυτό, το Γραφείο του Προϋπολογισμού χαρακτηρίζει «απολύτως αναγκαία» τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων το ταχύτερο δυνατόν και υποστηρίζει ότι αυτά θα πρέπει να προέλθουν «κατά προτίμηση από τη μείωση των πρωτογενών δαπανών». Κάτι για το οποίο φαίνεται να πιέζει και η τρόικα.'

    Όπως προανέφερα, τίποτα απ' αυτά δεν είναι καινούριο. Το περιεχόμενο όμως της έκθεσης προκάλεσε την έντονη αντίδραση του υπουργού κ. Βενιζέλου, και την παραίτηση της κας Στέλλα Σάββα-Μπαλφούσια, υπεύθυνης υποθέτω για την έκθεση.

    Το ηθικό δίδαγμα, για μας τους φορολογούμενους, σε πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση, φαίνεται απλό. Αν είσαι αργόμισθος στην Βουλή, χαριστικά 'βολεμένος' πολιτικός πελάτης, δεν πειράζει, κρατάς την θέση σου μέχρι συνταξιοδότησης και την σύνταξή σου μέχρι ... θανάτου. Οι μισοί υπάλληλοι της Βουλής είναι πια καλά τεκμηριωμένο πως ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Αν όμως εργάζεσαι, αυτό είναι επικίνδυνο για την θέση σου, γιατί μπορεί να θεωρήσεις καθήκον σου να ... ενοχλήσεις τον κ. Βενιζέλο!

    Ελπίζω πως η κριτική του κ. Βενιζέλου δεν θα εξαντληθεί στις γενικολογίες της σχετικής δημόσιας ανακοίνωσής του. Ελπίζω πως θα αισθανθεί την ανάγκη να μας εξηγήσει ποιά είναι η σοβαρή ανακρίβεια της έκθεσης που καθιστά αναγκαία την παραίτηση της υπεύθυνης συντάκτριας. Αλλιώς, το μόνο που θα μπορέσουμε ως φορολογούμενοι να πιστώσουμε στον κ. υπουργό είναι ότι εντόπισε επιτέλους έναν ικανό λόγο 'απόλυσης' δημοσίου υπαλλήλου: "αγγελιοφόρος κακών ειδήσεων"!

    Ταυτόχρονα θα του ζητήσουμε και θα του ευχηθούμε, την επόμενη φορά ο λόγος που θα εντοπίσει εκτός από ικανός να είναι και καλός...

    Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

    Μέτρα υ π έ ρ της φοροδιαφυγής...

    ...αλλά εις βάρος των φορολογούμενων!


    Η προσπάθεια περιορισμού της φοροδιαφυγής με αύξηση και περιπλοκή των φόρων μοιάζει με την προσπάθεια περιορισμού των πυρκαϊών με νομιμοποίηση των αυθαιρέτων.

    Και είναι το ίδιο αποτελεσματική.

    Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

    Το επόμενο κυβερνητικό βήμα προόδου

    Είναι λογικό που, στον οικονομικό τομέα η κυβέρνηση επικεντρώνει τις προσπάθειές της, τουλάχιστον στα λόγια, στο πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

    Κι αυτό γιατί αν εξαιρέσει κάποιος την φοροδιαφυγή, σε όλα τα άλλα μέτωπα το κυβερνητικό έργο ... προοδεύει. Έσοδα ... λιγότερα, έξοδα ... περισσότερα, μισθολογικά έξοδα δημοσίου ... περισσότερα, πρωτογενές έλλειμμα ... μεγαλύτερο, φόροι ... μεγαλύτεροι, αναλογία άμεσων προς έμμεσους φόρους ... μικρότερη, ύφεση ... βαθύτερη, επενδύσεις ... άστα, συγχωνεύσεις οργανισμών ... καθόλου, πελατειακό σύστημα ... ακμαιότατο, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων ... περισσότερες, μείωση γραφειοκρατίας ... , επενδυτικό περιβάλλον ... , άνοιγμα επαγγελμάτων ... , μείωση δημοσίου ... , απελευθέρωση αγοράς ενέργειας ... , ... , ... .

    Επόμενο βήμα προόδου της κυβέρνησης, με βάση τον δικό της ορισμό της έννοιας, παραίτηση!

    Και το χειρότερο, μήπως είναι η καλύτερη από τις διαθέσιμες σ' εμάς λύσεις; Μήπως όντως είναι η μεγαλύτερη δυνατή πρόοδος για μας, με την κανονική έννοια της λέξης;

    Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

    Προσφυγή των Ελλήνων Φορολογουμένων κατά του τέλους επιτηδεύματος

    Σημαντική πρωτοβουλία ανακοινώνει ο σύλλογος Ελλήνων Φορολογούμενων. Προσφεύγει κατά του τέλους επιτηδεύματος. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου "αποφάσισε να υποβάλει προσφυγή εναντίον της υπουργικής απόφασης ... βάσει της οποίας θα εκδοθούν και θα αποσταλούν στους ελεύθερους επαγγελματίες τα ατομικά σημειώματα τα οποία θα μας καλούν να καταβάλουμε το ποσό των 300 ευρώ, αναδρομικά για το έτος 2010."

    Η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης παραβιάζει κατάφωρα το δικαίωμα των φορολογούμενων σε φορολογία:
    1. Δίκαιη: Το "τέλος" επιβάλεται ανεξάρτητα από το εισόδημα, ακόμα και σε άνεργους.
    2. Συνεπή: Οι συνεπείς καλούνται να πληρώσουν επιπλέον επειδή υπάρχουν ασυνεπείς που οι φορολογικές αρχές ομολογούν πως αδυνατούν να συλλάβουν.
    3. Σταθερή: Το μέτρο αποτελεί ακόμα μια αιφνιδιαστική κίνηση της κυβέρνησης, και ως προς το ότι εφαρμόζεται ξαφνικά, και ως προς το ότι αφορά χρήση που ήδη έχουν φορολογηθεί.
    4. Ανταποδοτική: Η πρόσθετη αυτή επιβάρυνση θα χρησιμοποιηθεί κατά μέγιστο μέρος για την συντήρηση των αργόμισθων πολιτικών πελατών.
      Ενδεικτικά υπογραμμίζουμε ότι σύμφωνα με το μέτρο, ο επαγγελματίας που ήδη δήλωσε ειλικρινά €50,000 και πλήρωσε τον αναλογούντα φόρο, και ο άνεργος επαγγελματίας που δήλωσε ειλικρινά μηδενικό εισόδημα, θα πληρώσουν τον ίδιο φόρο με τον επαγγελματία που δήλωσε μηδενικό ενώ είχε εισόδημα €50.000! Το μήνυμα της πολιτείας με την συγκεκριμένη προσέγγιση είναι σαφώς ότι η πιο "συμφέρουσα" τακτική είναι η ψευδής δήλωση!

      Γι' αυτό και συγχαίρουμε τους Έλληνες Φορολογούμενους για την πρωτοβουλία τους και καλούμε όλους τους επαγγελματίες που θίγονται από το μέτρο να συσπειρωθούν γύρω της. Τα δικαιώματα των φορολογούμενων επιτέλους δεν είναι ανυπεράσπιστα και στο έλεος των κυβερνητικών 'εύκολων λύσεων'._

      Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

      Τι είναι Διαύγεια; Αυτό που δεν έχουμε!

      Διαβάζω ότι "Μόνο το 6,41% των δαπανών του κράτους «περνά» από τη πολυδιαφημισμένη Διαύγεια, που έκανε σύνθημα η κυβέρνηση.".

      Αν τα στοιχεία είναι ακριβή, σημαίνει ότι αυτό που έχει πετύχει μέχρι τώρα η Διαύγεια είναι να αποδείξει χειροπιαστά ότι ... δεν έχουμε! Κι αυτό κάτι είναι...

      Επειδή όμως διαφάνεια είναι ένα πολύ σημαντικό από τα δικαιώματα των φορολογούμενων, περιμένουμε από την κυβέρνηση να περάσει και στο επόμενο βήμα: Να αποκτήσουμε!

      Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

      Πότε θα γίνουν δίκαιοι, λογικοί και σταθεροί οι φόροι;

      "Άδικη και παράλογη" χαρακτηρίστηκε η νέα αύξηση του ΦΠΑ στα είδη εστίασης.

      Η είδηση θα περνούσε απαρατήρητη, αν εκείνος που έκανε τον χαρακτηρισμό δεν ήταν ο ίδιος ο υπεύθυνος υπουργός που την θεσμοθετεί! Ο λόγος του προφανούς παραλογισμού, αναμενόμενος: "Είναι αναγκαία".

      Μέτρα διορθωτικά, δυσάρεστα και αναγκαία, είναι κάτι που συμβαίνει. Μέτρα άδικα και παράλογα, για κάποιον που τα κρίνει, επίσης είναι δυνατόν. Μέτρα άδικα και παράλογα για εκείνον που τα αποφασίζει, λυπάμαι αλλά δεν γίνεται! Ή η κυβερνηση λαμβάνει τα βέλτιστα αναγκαία μέτρα, πράγμα λογικό και δίκαιο, ή λαμβάνει μέτρα "άδικα και παράλογα", οπότε ή είναι άδικη και παράλογη η ίδια, ή λαϊκίζει εξόφθαλμα. Δίκαιος και λογικός κ. Βενιζέλο δεν είναι αυτός που αναγνωρίζει τα επώδυνα μέτρα που λαμβάνει ως 'άδικα και παράλογα' και λυπάται γι' αυτό. Είναι εκείνος που λαμβάνει δίκαια και λογικά μέτρα ακόμα κι όταν κατ' ανάγκη είναι επώδυνα!

      Κι εν πάσει περιπτώσει, πόσο είναι λογικό να περιμένουμε πριν να θεωρείται η δήλωση "θεσμοθέτησα κάτι άδικο και παράλογο", παράλογη η ίδια και άξια περίγελου; Η κυβέρνηση κοντεύει δύο χρόνια στο τιμόνι της χώρας. Πόσα 'αναγκαία μέτρα' και πόσος χρόνος είναι αναγκαίος ώστε να φέρει τον εαυτό της σε θέση να μην επιβάλλει φόρους που κατά την δική της κρίση είναι άδικοι και παράλογοι;

      Όμως το "αναγκαία" δεν μας ξεγελάει. Ξέρουμε καλά ότι στα οικονομικά ειδικά, οι μονόδρομοι είναι ελάχιστοι ως ανύπαρκτοι. Θέμα πολιτικών προτεραιοτήτων είναι τα οικονομικά μέτρα σε μεγάλο βαθμό. Οι τρόποι εξοικονόμησης πόρων, οι τρόποι μείωσης του πρωτογενούς ελλείμματος, στόχο που υποστηρίζουμε ένθερμα, είναι πολλοί. Και οι επιλογές χαρακτηρίζουν την πολιτική σκέψη εκείνου που τις κάνει.

      Η πολιτική σκέψη της κυβέρνησης, οι προτεραιότητές της όπως προκύπτουν από το συγκεκριμένο μέτρο, είναι προφανώς ότι είναι προτιμότερο ένας από μήνες άνεργος του ιδιωτικού τομέα να πληρώνει περισσότερο όταν αγοράσει μια πορτοκαλάδα, παρά να βρεθεί στην ίδια θέση της ανεργίας κάποιος από έναν φορέα του δημοσίου που δεν προσφέρει τίποτα! Αυξάνεται ο ΦΠΑ σε βασικά είδη, και ταυτόχρονα όλες οι πρωτοβουλίες οι σχετικές με την μείωση του πανάκριβου πελατειακού κράτους παραμένουν στάσιμες! Και πάλι οι φόροι χρησιμοποιούνται σαν οι αργόμισθοι πολιτικοί πελάτες να λένε σ' αυτούς που βρέθηκαν χωρίς δουλειά από υπερφορολόγηση των επιχειρήσεών τους, "βόηθα με φτωχέ μου να μην γίνω σαν εσένα"!

      Βεβαίως είναι άδικο και παράλογο, και βεβαίως υπάρχουν και εναλλακτικές. Όχι λιγότερο επώδυνες  αλλά δικαιότερες και λογικότερες κ. υπουργέ!

      Περιττό και να το αναφέρουμε ότι το συγκεκριμένο μέτρο, που για να μας παρηγορήσει ο κ. Βενιζέλος το χαρακτήρισε "προσωρινό" σαν αυτό να ήταν υπέρ είτε του μέτρου είτε του ίδιου, συνιστά ευθεία και συνειδητή καταπάτηση του δικαιώματος των φορολογούμενων σε δίκαια, ανταποδοτική και σταθερή φορολόγηση. Δεν έχουμε παρά να επικαλεστούμε τις δηλώσεις του υπεύθυνου υπουργού οικονομικών!

      Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

      Ο Πεπονής φωτεινή εξαίρεση σεβασμού των δικαιωμάτων των φορολογούμενων

      Πέθανε ο Αναστάσιος Πεπονής. Ο νόμος του έχει περάσει στην ιστορία ως το σημαντικότερο μέχρι τώρα μέτρο ... αντίστασης στην κυριαρχία του πελατειακού κράτους, δηλαδή αντίστασης στην ωμή και εκτεταμένη παραβίαση των δικαιωμάτων των φορολογούμενων.

      Ενδεικτικό της ειλικρινούς του προσπάθειας υπήρξε η μαρτυρία του άρθρου στον σύνδεσμο παραπάνω ότι "Στις 12 Δεκεμβρίου 1994, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού Προεδρίας, διαμαρτυρόμενος για την συνεχή υπονόμευση που εδέχετο - και από σημαντικό αριθμό στελεχών του ΠΑΣΟΚ - ο εκσυγχρονιστικός-αξιοκρατικός νόμος για τις προσλήψεις στο Δημόσιο που προσπαθούσε να καθιερώσει κατά τη διάρκεια της θητείας του. Παρέμεινε στη θέση του υπουργού Προεδρίας μέχρι την 28η Δεκεμβρίου, οπότε ορκίστηκε ο αντικαταστάτης του Ιωάννης Ποττάκης."

      Έκτοτε βέβαια, αντί να πληθύνουν οι μιμητές του Πεπονή, πληθύνθηκαν όπως γνωρίζουμε όλοι, ως 'η άμμος της θαλάσσης' οι εχθροί του νόμου του.

      Ας ελπίσουμε, έστω τώρα, ότι η τάση αυτή θα αντιστραφεί επιτέλους και θα υπάρξει σεβασμός και συνέχεια στην συγκεκριμένη κληρονομιά και το παράδειγμά του._

      Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

      Τελικά μειώνεται ή αυξάνεται το κράτος;

      Διαβάζω σε ανακοίνωση της ΝΔ αναλυτικό κατάλογο για 26 νέες κρατικές δομές που δημιουργήθηκαν από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Ιούνιο του 2011.

      Δυστυχώς στα στοιχεία που παραθέτει η ΝΔ δεν διευκρινίζεται αν οι νέες αυτές δομές στελεχώθηκαν με πρόσθετες προσλήψεις ή από προϋπάρχον προσωπικό του δημόσιου τομέα. 

      Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό η κυβέρνηση να διευκρινίσει πώς η δημιουργία πληθώρας καινούριων υπηρεσιών είναι συμβατή με την κρίσιμη προσπάθειά της για μείωση της γραφειοκρατίας και του μεγέθους του κράτους. Επίσης ποιά είναι σχετική οικονομική επιβάρυνση για τους φορολογούμενους.

      Μην ξεχνάμε ότι σε εποχές μείωσης μισθών του δημοσίου και σκληρών, υποτίθεται, οικονομιών σε κάθε επίπεδο, οι πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου του πρώτου εξαμήνου 2011 ξεπερνούν εκείνες του 2010!

      Και ότι οι αντίστοιχες πολυεξαγγελθείσες διαδικασίες συγχωνεύσεων προχωρούν με βήμα σημειωτόν, και έχουν αποδώσει μέχρι τώρα αμελητέα εξοικονόμηση για τους φορολογούμενους.

      Χρειάζονται επειγόντως πειστικές εξηγήσεις από την κυβέρνηση. Περισσότερο όμως κι από εξηγήσεις χρειάζονται δράσεις με αποτελέσματα._

      Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

      Έχουμε έννομο συμφέρον στην ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων

      Διαβάζω στο protagon.gr πώς το ΠΑΜΕ παρεμποδίζει την ομαλή λειτουργία σημαντικής εξαγωγικής τεχνολογικής επιχείρησης (INTERNETQ AE), με την ανοχή των αρχών.

      Από την σκοπιά των δικαιωμάτων των φορολογούμενων, θέλουμε να καταστήσουμε σαφές σε όλους τους υπεύθυνους ότι:
      • Επιβαρυνόμαστε τους μισθούς των δημοσίων λειτουργών, ώστε να εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία τόσο της πολιτικής όσο και της οικονομικής αλλά και κάθε άλλης σύννομης δραστηριότητας, και ολιγωρία στο έργο τους αυτό συνιστά παραβίαση του δικαιώματός μας σε ανταποδοτική φορολογία.
      • Οι φορολογούμενοι έχουμε έννομο συμφέρον στην ομαλή λειτουργία της οικονομίας και των επιχειρήσεων.
      • Τους καθιστούμε υπεύθυνους για τα πιθανά διαφυγόντα φορολογικά έσοδα που θα προκύψουν από την ενδεχόμενη μείωση κερδών της επιχείρησης ως αποτέλεσμα της ολιγωρίας τους.
      • Ομοίως τους καθιστούμε υπεύθυνους για ενδεχόμενη απώλεια θέσεων εργασίας και τα φορολογικά και ασφαλιστικά απωλεσθέντα έσοδα που ενδεχομένως προκύψουν.

      Ζητάμε, εφ' όσον η λειτουργία της είναι σύννομη, να ληφθούν αμέσως όλα τα αναγκαία μέτρα για να συνεχίσει η επιχείρηση τις εργασίες της χωρίς προσκόμματα που μπορεί να κοστίσουν ακριβά στους εργαζόμενούς της (επιχειρηματίες και μισθωτούς), στους μετόχους της και στους φορολογούμενους._

      Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

      "Ανάπηροι" Έλληνες, ανάπηρο κράτος

      Κάτι πολύ ... ανθυγιεινό συμβαίνει εκεί στα Χανιά, στο Ρέθυμνο και στην Λευκάδα, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, σύμφωνα με δημοσιεύματα. Είναι ν' απορεί κανείς που, αφού η διαμονή σ' αυτές τις πόλεις είναι τόσο επικίνδυνη για την σωματική ακεραιότητα, δεν γίνεται μαζική έξοδος πληθυσμού! Από 5 ως 8 φορές περισσότεροι ανάπηροι από τον μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών και υπερτριπλάσιοι από τον ελληνικό μέσο όρο, υπάρχουν σ' αυτές τις άκρως επικίνδυνες πόλεις.

      Και η Ελλάδα όμως συνολικά ως χώρα φαίνεται πως είναι πολύ επικίνδυνη, γιατί στο σύνολο των συντάξεων στην Ελλάδα, οι αναπηρικές είναι διπλάσιες των Ευρωπαϊκών!

      Μα φαίνεται πως η πραγματική αναπηρία εντοπίζεται στο δημόσιο και στο πελατειακό του σύστημα. Δεν εξηγείται αλλιώς ούτε ότι το κράτος σπαταλά €600 εκ. των φορολογουμένων κάθε χρόνο εξ αυτού του λόγου, χωρίς να το έχει μέχρι τώρα ... προσέξει, ούτε γιατί χρειάζεται να φτάσει το 2015 για να σταματήσει το φαινόμενο! Γιατί χρειάζεται να επανεξεταστούν όλοι, για παράδειγμα, με πρόσθετα έξοδα για τους φορολογούμενους και ταλαιπωρώντας ενδεχομένως και τους πραγματικά ανάπηρους; Μπορεί το κράτος να μην γνωρίζει ποιοί είναι ψευτο-ανάπηροι, το γνωρίζουν όμως οι ίδιοι, κι εκείνοι που τους έδωσαν τις ψεύτικες βεβαιώσεις! Μου φαίνεται ότι θα μπορούσε εύκολα να καλέσει το δημόσιο να επανορθώσουν μόνοι τους οι ψεύτικοι, εντός βραχύτατης προθεσμίας, θεσμοθετώντας σοβαρότατες ποινές γι' αυτούς που δεν θα το κάνουν αλλά και για τους δημόσιους λειτουργούς που έβαλαν την υπογραφή τους στην κατοχύρωση αυτών των ψευτο-αναπηρικών συντάξεων. Μερικές γερές καμπάνες με μεγάλη δημοσιότητα μετά από δειγματοληπτικούς ελέγχους, λογικά θα έφταναν για να πειστούν και οι υπόλοιποι...

      Εντύπωση επίσης προκαλεί ότι στα σχετικά δημοσιεύματα δεν αναφέρεται τίποτα σχετικά με ποινές στους ψευτο-αναπήρους και στους δημοσίους υπαλλήλους που τους βοήθησαν να κλέβουν τους ασφαλισμένους και τους φορολογούμενους. Θυμίζουμε ότι €5.000 χρέος στην εφορία θεωρούνται πια αρκετά για να διώκεται ποινικά ένας φορολογούμενος. Με βάση τους αριθμούς του άρθρου, κατά μέσο όρο κάθε ψευτο-ανάπηρος επωφελείται πάνω από €6.000 κάθε διετία!

      Οι φορολογούμενοι ζητάμε επιτακτικά άμεση λύση στην καταπάτηση αυτή των δικαιωμάτων μας σε δίκαιη, διαφανή και ανταποδοτική φορολογία._

      Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

      Ο Νεόκοπος και τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων

      Διαβάζω στον ιστότοπο των Νέων, το εξής σχόλιο του Νεόκοπου (στήλη ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ):

      "Κύριε Διευθυντά, Μιλάτε για «επιδόματα» στους δημοσίους υπαλλήλους – μάλλον ο δόκιμος όρος είναι πλέον «φιλοδωρήματα». Με τιμή, Νεόκοπος".

      Καταλαβαίνω από το σχόλιο που προφανώς ειρωνεύεται τις μειώσεις στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, πως ο Νεόκοπος δεν γνωρίζει ότι οι ΔΥ, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου οικονομικών (σελ. 8), αμείβονται με μισθούς διπλάσιους κατά μέσο όρο εκείνων των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα για αντίστοιχα προσόντα. Εκείνοι δε που εργάζονται σε ΔΕΚΟ αμείβονται ακόμα περισσότερο (σχεδόν τριπλάσιους).

      Σύμφωνα δε με δήλωση του Γιάννη Στουρνάρα (Γεν. Διευθ. του ΙΟΒΕ) στην Βουλή, τέτοιες αναλογίες δεν συναντώνται σε καμία άλλη χώρα του ΟΟΣΑ.

      Αν δεν είναι τώρα κατάλληλη στιγμή για να διορθωθεί η αδικία αυτή, που οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, επιχειρηματίες και μισθωτοί, διατηρούν ...ανέπαφη την αποκλειστικότητα στην ανεργία, και καλούνται να πληρώσουν με βαρειά φορολογία τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και τα δυσανάλογα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων, πότε πιστεύει ό Νεόκοπος ότι είναι;