Νέα επίδοση στην μείωση κόστους αγοράς φαρμάκου

Νέα μεγάλη επιτυχία του υπουργείου Υγείας στην εξοικονόμηση κόστους αγοράς φαρμάκου!

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου, επιτεύχθηκε αξοικονόμηση €4,78 εκ. σε ποσό προϋπολογισμού €5,2 εκ., δηλαδή εξοικονόμηση 92%!! Θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια στον υπουργό και στο υπουργείο για την επιτυχία.

Η προηγούμενη σχετική προσπάθεια έγινε τον Ιούλιο, και απέδωσε μείωση 82% του κόστους προϋπολογισμού €1,5 εκ. 

Μετά όμως τα ειλικρινή συγχαρητήρια και με βαρειά καρδιά που αναλαμβάνω να χαλάσω την γιορτή, αισθάνομαι αναγκασμένος να προσθέσω και μερικά δυσάρεστα ερωτήματα:

1. Γιατί ο προϋπολογισμός ήταν τόσο φοβερά έξω από τα δεδομένα της αγοράς; Ακόμα και τώρα δεν γίνεται καμία έρευνα αγοράς πριν προϋπολογισθεί το κόστος της προμήθειας φαρμάκων; Ούτε μετά την πρώτη επιτυχία δεν αναπροσαρμόστηκαν οι προϋπολογισμοί;
2. Δεδομένης της τεράστιας επιτυχίας της πρώτης δημοπρασίας, γιατί χρειάστηκαν πάνω από τρεις μήνες για να γίνει η δεύτερη; Δεν έχει γίνει προμήθεια φαρμάκων εν τω μεταξύ με τις ... "παληές" τιμές;
3. Γιατί χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να αρχίσει η αγορά φαρμάκων με την συγκεκριμένη διαδικασία; Η τεχνογνωσία υπάρχει από καιρό το ίδιο και οι υποδομές που δεν είναι δα και τόσο απαιτητικές.
4. Πόσα χρήματά μας των φορολογουμένων έχουν συνολικά πέσει στην μαύρη τρύπα της σπατάλης από προμήθειες φαρμάκων, στο διάστημα που ήταν υπεύθυνη η κυβέρνηση που μόλις αποχώρησε;
5. Πότε θα γίνονται όλες οι προμήθειες φαρμάκων ανεξαιρέτως με την συγκεκριμένη διαδικασία, και πόση συνολική εξοικονόμηση θα φέρει αυτό στον ετήσιο προϋπολογισμό;
6. Τι θα γίνει με τα τεράστια ποσά που ξοδεύτηκαν στο παρελθόν; Ποιοί τα ενέκριναν και ποιοί τα εισέπραξαν και τι θα γίνει μ' αυτούς;

Αντιλαμβάνομαι ότι είναι αντιπαραγωγική στάση να τίθενται τα ερωτήματα αυτά σ' εκείνον που κάνει βήματα επίλυσης ενός σοβαρού προβλήματος, αντί σ' εκείνους που δημιούργησαν ή αγνόησαν ή ανέχθηκαν ή νικήθηκαν από το πρόβλημα. Γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω ότι τα ερωτήματα απευθύνονται στον κ. Λοβέρδο όχι προσωπικά, αλλά με την ιδιότητά του ως υπεύθυνου και για την θέση και για την συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης. Για δικές του ολιγωρίες και καθυστερήσεις βέβαια, είναι και προσωπικά υπεύθυνος.

Τέλος θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι, ακόμα κι αν σ' αυτή την τιμή που επιτεύχθηκε τελικά το κέρδος του νικητή της δημοπρασίας υποτεθεί μόλις 10%, το κέρδος στην προϋπολογισμένη τιμή θα ήταν 1262%! Για κάποιον όμως, υπεύθυνο θέλω να τον πω και δεν μου βγαίνει, ανεύθυνο επίσης τεχνικά είναι λάθος και ως υποτίμηση είναι ανεπαρκής, την βρήκε λογική και την προϋπολόγισε... Προφανώς υπάρχουν πολλά να γίνουν ακόμα πριν ο υπουργός να έχει περιθώριο να είναι πραγματικά ευχαριστημένος πως κάνει ό,τι χρειάζεται για να επιδεικνύεται στον τομέα του ο στοιχειώδης σεβασμός στο δικαίωμα των φορολογούμενων σε ανταποδοτική φορολογία...

Μια άλλη διάσταση της μεταρρύθμισης

Σημαντικό άρθρο του Γιάννη Στουρνάρα για την μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Ως ενδιαφερόμενοι για τα δικαιώματα των φορολογούμενων σημειώνουμε το παρακάτω σύντομο απόσπασμα:

"Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δαπανά από τα υψηλότερα διεθνώς κονδύλια για την Ανώτατη Παιδεία (1,5% του ΑΕΠ) και παρά το γεγονός ότι τα πανεπιστήμιά της διαθέτουν επιστημονικό δυναμικό σχετικά υψηλής ποιότητος, οι επιδόσεις τους στις διεθνείς συγκρίσεις δεν είναι ανάλογες της χρηματοδότησής τους..."

Μια ακόμα από τις πάμπολλες επώδυνες παραλλαγές του θέματος:

Το "δωρεάν" είναι δωρεάν μόνο για τους φοροφυγάδες. Για όλους τους άλλους το "δωρεάν" είναι πανάκριβο!

Όχι στην 6η δόση

Σε εξαιρετικό άρθρο του με αυτό τον τίτλο ο Τάκης Μίχας εξηγεί τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους κακώς θα μας δωθεί η 6η δόση από την Τριμερή.

Ανάμεσα σε πολλά σημαντικά και πολύ σκληρά και αληθινά για μας τους Έλληνες, γράφει:

"...Αυτή την στιγμή μια χώρα με κατά κεφαλή ΑΕΠ 32.000 ευρώ όπως η Ελλάδα προσπαθεί να βάλει με κάθε τρόπο τα χέρια της βαθειά στην τσέπη ακόμα και της Σλοβακίας της οποίας το κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι 21.000 ευρώ -για να συνεχίσει να συντηρεί ένα επίπεδο ζωής που δεν έχει καμιά σχέση με την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητά της!...". Και στην συνέχεια:

"...Το 2009 λόγω της κρίσης το ΑΕΠ μειώθηκε στην Σλοβακία με περίπου 5%. Αντί να τρέχει να εκλιπαρεί για δανεικά ή να ανεβάσει τους φόρους η κυβέρνηση της Μπρατισλάβας  έκανε δραστική περικοπή δαπανών και μείωση των φόρων, μέτρα που έπληξαν τον δημόσιο τομέα ακόμα και  τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Όμως το πρώτο τρίμηνο του 2011 η οικονομία της αναπτύχθηκε κατά 4% ενώ το 2013 αναμένεται να πληρεί ξανά τα κριτήρια του Μάαστριχτ..."

Παράλληλα, εδώ σ' εμάς, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα βιαιοπραγούν υπερασπιζόμενοι το "ιερό κεκτημένο τους δικαίωμα" να κοστίζουν σ' εμάς τους φορολογούμενους, τα τριπλάσια από όσο αξίζει η εργασία που μας προσφέρουν. Κόστος στο οποίο, αφού εμείς οι φορολογούμενοι αδυνατούμε να καταβάλλουμε αυτή την στιγμή, συμβάλλουν και οι Σλοβάκοι εργαζόμενοι των 300ων ευρώ, ως δανειστές μας. Αντί δε για ευχαριστώ, ως κερασάκι στην τούρτα της τέλειας αποχής μας από την πραγματικότητα, τους αποκαλούμε και "τοκογλύφους" με μια φοβερή πραγματικά ευκολία.

Ώρες-ώρες σκέφτομαι ότι το μέγεθος αυτής της κατάντιας, την έκταση αυτής της ντροπής για να την ξεπλύνουμε, θα χρειαστεί όταν ξαναέλθουμε στα συγκαλά μας, να κάνουμε μεγάλες και συστηματικές προσπάθειες για μια ολόκληρη γενιά. Προς το παρόν θα αρκούσε στους εταίρους μας νομίζω να πετύχουμε πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να μην θέτουμε συνεχώς σε μεγάλο κίνδυνο για όλους, το πολύ σημαντικό έργο του κοινού νομίσματος και της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Φοβάμαι όμως ότι και σ' αυτό πολύ απέχουμε, όχι μόνο από το να το πετύχουμε, αλλά και απ' το να δρομολογήσουμε την σχετική σοβαρή και ορθολογική προσπάθεια, με στοιχειώδη κοινωνική δικαιοσύνη._

Ο νόμος είναι νόμος!

Διαβάζω ότι αντί για καταλόγους με ονόματα υπεράριθμων υπαλλήλων για να μπουν σε Εργασιακή Εφεδρεία, δεκάδες διοικήσεις ΔΕΚΟ απέστειλαν επιστολές που αντίθετα αναφέρουν τις ελλείψεις τους σε προσωπικό. Παράξενο; Απροσδόκητο; Κάθε άλλο!

Το παράξενο είναι ότι δεν έκαναν το ίδιο όλες (κάποιες προς το παρόν παίζουν "κατενάτσιο" ζητώντας διευκρινίσεις, παράταση, κλπ.). Όχι μόνο λόγω των τρομακτικών πιέσεων που προφανώς δέχονται από τους μισθωτούς τους και τα συνδικάτα τους, αλλά και λόγω του νόμου του Parkinson.

Σε μελέτες που έκανε ο Cyril Northcote Parkinson στα μέσα του 20ου αιώνα στην γραφειοκρατία του Βρετανικού Ναυτικού, ανακάλυψε τον περίφημο νόμο του (που είναι άσχετος με την αρρώστια του Parkinson) ότι "η γραφειοκρατία επεκτείνεται συνεχώς, και με ρυθμό ανεξάρτητο με το έργο που έχει να παράξει"! Απέδωσε την αύξηση αυτή σε δύο αίτια:

1) Κάθε γραφειοκράτης θέλει να πολλαπλασιάζει τους υφιστάμενούς του.

2) Οι γραφειοκράτες παράγουν έργο ο ένας για τον άλλον που είναι άχρηστο για την κοινωνία αλλά αυξάνει όσο αυξάνονται οι ίδιοι.

Συγκεκριμένα παρατήρησε ο Parkinson, και μετά διατύπωσε με μαθηματικό τύπο, ότι η γραφειοκρατία η σχετική με τις αποικίες της Μεγάλης Βρετανίας, αυξανόταν σε πληθυσμό την ίδια εποχή που οι ίδιες οι αποικίες υπό την ευθύνη της μειώνονταν σε αριθμό!

Την πίεση των συνδικαλιστών, το πελατειακό κράτος και την έκταση της έλλειψης ελέγχου από την ελληνική δημόσια διοίκηση, ούτε καν τις έλαβε υπ' όψιν του...

Ο νόμος λοιπόν είναι νόμος για τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ! Αλλά ποιός νόμος; Όχι κάποιος νόμος της Ελληνικής Πολιτείας, που ψηφίστηκε από την Βουλή και τηρείται από τους λειτουργούς της. Όχι οποιοσδήποτε νόμος που προσπαθεί να εξορθολογήσει το μέγεθος του δημοσίου εις όφελος της οικονομίας και, μεσοπρόθεσμα, όλης της κοινωνίας, αλλά ο νόμος του Parkinson που προβλέπει επακριβώς πώς κάθε γραφειοκρατία φροντίζει να απομυζά τους φορολογούμενους όλο και περισσότερο._

Πλεονάζον προσωπικό ή ελλειμματικό;

"...υπάρχει πλεονάζον προσωπικό στο Δημόσιο και πρέπει να υπάρξει εκλογίκευση", δήλωσε ο κ. Βενιζέλος. 

Δύο χρόνια μετά που η κυβέρνησή του κόμματός του βρίσκεται στην εξουσία, διαχειριζόμενη μια κατάσταση ακραίας οικονομικής κρίσης, ο κ. Βενιζέλος και η κυβέρνηση διαπιστώνουν αυτό που είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες από δεκαετίες, και αυτό που και σ' έναν εξωγήινο θα ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού εντός πέντε λεπτών από την στιγμή που θα βρισκόταν εντός οποιασδήποτε δημόσιας υπηρεσίας ή επιχείρησης.

Η δήλωση έρχεται λίγες μέρες μετά που ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε καινούρια φορολογικά μέτρα για να συνεχίσει η κυβέρνηση να συντηρεί αυτό το "πλεονάζον προσωπικό" εις βάρος των φορολογούμενων και των ανέργων, αλλά ακόμα και εύπορων συμπολιτών μας που με κόπο απέκτησαν οικονομική άνεση και έκαναν "το λάθος" να την επενδύσουν σε ακίνητη περιουσία.

Το κυριότερο πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας, η κυβέρνηση το διαπιστώνει δύο χρόνια μετά, κι αφού έφερε την οικονομία στο κατώτατο σκαλοπάτι των διεθνών αξιολογήσεων από πλευράς πιστωτικού κινδύνου, και στην εκτίμηση ότι θα αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών με πιθανότητα 99,9%! Κι αυτή ακόμα την όψιμη διαπίστωση, πολύ αμφιβάλλω αν θα την είχε κάνει έστω και τώρα χωρίς την ασφυκτική πίεση της Τριμερούς αλλά, και κυρίως, της προοπτικής να μην δωθεί η επόμενη απαραίτητη περιβόητη 6η δόση.

 "...Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης καταγράφει την πραγματική κατάσταση παντού στον στενό δημόσιο τομέα και εμείς ως Υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με τα άλλα Υπουργεία στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.", συμπλήρωσε ο κ. Βενιζέλος. Τώρα! Δύο χρόνια μετά... Ένα σχεδόν χρόνο μετά που ο αντιπρόεδρος κ. Πάγκαλος ασχολείται με το ζήτημα, με πενιχρότατα θετικά για τους φορολογούμενους αποτελέσματα.

Η άποψή μου είναι ότι το πρόβλημα δεν χρειάζεται καταγραφή, είναι πια αυταπόδεικτο. Και δεν είναι τόσο το οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα του πλεονάζοντος προσωπικού στην δημόσια διοίκηση. Είναι κυρίως το ελλειμματικό προσωπικό στην πολιτική ηγεσία. Ελλειμματικό έντονα, όχι σε πλήθος αλλά σε ικανότητες. Όχι σε εμπειρία, αλλά σε πολιτικό θάρρος και διορατικότητα. Υπερβολικά "έμπειρο" θα έλεγα, σε μια εποχή που καλεί τόσο έντονα για ριζικές αλλαγές, ώστε η "εμπειρία"  συνιστά σοβαρό παθητικό. Ελλειμματικότατο να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, δυσανάλογα μεγάλες είναι αλήθεια, σε σχέση με άλλες εποχές. Ανεπαρκέστατο πέρα από κάθε απαισιόδοξη πρόβλεψη, στην δυνατότητά του να οδηγήσει την χώρα σε δρόμο εξόδου από την κρίση.

Σε οποιαδήποτε προοδευμένη δημοκρατική πολιτεία, η κυβέρνηση θα είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση όταν οι διεθνείς αξιολογήσεις της οικονομίας έφερναν την χώρα, παρά την σημαντικότατη βοήθεια των εταίρων της, σε διεθνή αρνητικά ρεκόρ. Αποδώθηκε τότε αυτό στις "κακές εταρείες αξιολόγησης", και ελάχιστοι σκέφτηκαν ότι όλος ο πλανήτης από τις ίδιες, καλές ή κακές, εταιρείες αξιολογείται, και έχει καλύτερες επιδόσεις από την Ελληνική. Θα είχε στην συνέχεια εξαναγκαστεί σε παραίτηση όταν για πολλοστή φορά αποτύγχανε σε κρίσιμους στόχους που η ίδια συμφώνησε, όχι γιατί υπήρξε κάποια απροσδόκητη αρνητική εξέλιξη, αλλά γιατί δεν έπραξε τα συμφωνηθέντα και αναγκαία με κρίσιμο χαρακτήρα μέτρα. Θα είχε τέλος εξαναγκαστεί σε παραίτηση όταν αποδείχθηκε ότι, ακόμα και μ' αυτές τις συνθήκες, αυξάνει αντί να μειώνει το δημόσιο, ενώ δέχεται και η ίδια ότι υπάρχει "πλεονάζον προσωπικό".

Τίποτα απ' αυτά δεν υπήρξε δυστυχώς αρκετό. Υπάρχει άραγε καιρός ακόμα; Μάλλον όχι, όσον αφορά την χρεωκοπία, ίσως ναι, όσον αφορά άλλες μεγάλες καταστροφές που καραδοκούν. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει κατά πολύ, όχι πια τα απαραίτητα και υπεσχημένα μέτρα, αλλά την παραίτησή της που είναι αυτή την στιγμή το πλέον απαραίτητο και μόνο ενδεδειγμένο μέτρο! Το πρόβλημα του πλεονάζοντος διοικητικού προσωπικού είναι το σοβαρότερο διαρθρωτικό πρόβλημα της οικονομίας. Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα της χώρας είναι εκείνο του ελλειμματικού προσωπικού της πολιτικής της ηγεσίας...

Σκληρή λιτότητα ή σκληροί αριθμοί;

Ακούω και διαβάζω πολλά για την σκληρή λιτότητα που έχει επιβληθεί σ' εμάς τους έλληνες πολίτες ως αποτέλεσμα των συμβάσεων με τους δανειστές μας, και αναρωτιέμαι:

Αν για τριάντα χρόνια κέρδιζα 100 και ξόδευα 120, θα ήταν άραγε σκληρή λιτότητα αν χρειαζόταν τώρα να περάσω με 70, για άλλα τόσα χρόνια μέχρι να αποπλήρωνα το χρέος που δημιούργησα; Γιατί 70; Μα, με χονδρικό υπολογισμό, θα χρειαζόταν να δίνω 20 για το κεφάλαιο που έτσι κι αλλιώς θα είχα ξοδέψει και, πόσα νά' ταν, άλλα 10, για τους τόκους, σύνολο 30.

Έκανα έναν πολύ απλό υπολογισμό για να λύσω την απορία μου. Το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο απ' όσο περίμενα. 

Τριάντα χρόνια λοιπόν δανεισμού 20 τον χρόνο, με επιτόκιο 3% και ετήσιο ανατοκισμό, δημιουργούν ένα χρέος 980! Οι τόκοι εξυπηρέτησης του χρέους αυτού με το ίδιο επιτόκιο είναι γύρω στο 30! Θα χρειαζόταν λοιπόν να πληρώνω 30 τον χρόνο, για πάντα, μόνο και μόνο για να μην αυξάνεται το χρέος. Αν ήθελα και να αποπληρωθεί σε άλλα 30 χρόνια, θα έπρεπε να πληρώνω 50 τον χρόνο! 50 που θα αφαιρούνταν από τα 100 που βγάζω, όχι από τα 120 που ξοδεύω...

Οι αριθμοί που εκτίμησα διαισθητικά θα ίσχυαν για επιτόκιο 1.3%. Μ' αυτό το επιτόκιο, δανεισμός 20 τον χρόνο δημιουργεί σε 30 χρόνια χρέος 738, του οποίου οι τόκοι είναι περίπου 10, και το οποίο εξυπηρετούμενο με συνολικά 30 κάθε χρόνο, αποπληρώνεται σε 30 χρόνια! Εναλλακτικά, με το αρχικό επιτόκιο 3%, αν δανειζόμουν λιγότερα, 12 αντί για 20 κάθε χρόνο, τότε σε 30 χρόνια θα είχα χρέος 588, και εξυπηρετώντας το με 30 κάθε χρόνο, θα το αποπλήρωνα σε άλλα 30 χρόνια.

Οι αριθμοί αυτοί, έστω και με το υπερ-απλουστευτικό αυτό μοντέλο όπου το εισόδημα είναι σταθερό και ο δανεισμός πηγαίνει όλος για κατανάλωση που εξασφαλίζεται στο σύνολό της μέσω εισαγωγών, χωρίς να συνεισφέρει καθόλου σε ανάπτυξη, είναι νομίζω ενδεικτικοί. Αν παράγω ένα βιοτικό επίπεδο 100 αλλά ζω σε ένα βιοτικό επίπεδο 120 για τριάντα χρόνια, χρειάζεται μετά να ζήσω σ' ένα βιοτικό επίπεδο 70 αιωνίως (αν το επιτόκιο είναι 3%). Αν μετρούσα την λιτότητα ως το επίπεδο που ζω όταν αποπληρώνω, συγκρινόμενο με το επίπεδο όταν δανειζόμουν, δηλαδή 70/120, θα το έβρισκα 58%, δηλαδή λιτότητα 42%!! Αυτό όμως θα ήταν μαγική εικόνα. Δεν είναι λογικό να παίρνω σαν μέτρο του αρχικού μου βιοτικού μου επιπέδου αυτά που ξόδευα μαζί με τα δανεικά! Τα δανεικά δεν είναι οικονομικό επίπεδο ζωής που έχω κερδίσει, αντίθετα! Είναι επίπεδο ζωής που δανείζομαι, δηλαδή αφαιρώ από το μέλλον μου και μάλιστα με τόκο!

Το λογικό επομένως θα ήταν να συγκρίνω το νέο επίπεδο ζωής αφαιρουμένων των δανεικών. Αν ζούσα με 20 παραπάνω απ' αυτά που παρήγαγα, τότε το 20 θα το είχα προ-απολαύσει. Η βάση μου λογικά τώρα θα ήταν 80. Απ' αυτό, το βιοτικό μου επίπεδο θα έπεφτε στο 70 για να διατηρήσω το χρέος σταθερό, δηλαδή στο 88%, δηλαδή λιτότητα 12%. Δεν είναι κι αυτή μικρή, και πάλι είναι σημαντική, και θα αντιπροσώπευε το κόστος της ανυπομονησίας μου να απολαύσω κάτι πριν φροντίσω να το κερδίσω. 

Ψυχολογικά βέβαια, η λιτότητα που θα αισθανόμουν θα ήταν όντως 42%! Όπως άκουσα χτες μια εφοριακό να δηλώνει στην τηλεόραση σε σχέση με το νέο μισθολόγιο: "Έχουμε προγραμματίσει την ζωή μας με βάση τα χρήματα που κερδίζουμε". Η διαφορά που θά' βλεπα στην ζωή μου και η δυσκολία μου να προσαρμοστώ, θα ήταν πραγματικά 42%. Σε σχέση όμως με αυτήν που θα άξιζα, γιατί θα την είχα παράξει, η πραγματική λιτότητα θα ήταν 12%. Κι ακόμα κι αυτή στην πραγματικότητα δεν θα συνιστούσε λιτότητα. Το 12 θα το είχα κι αυτό απολαύσει ως την "πολυτέλεια" που πρόσφερα στον εαυτό μου να μην χρειαστεί να αναβάλλω την απόλαυση των επιπλέον 20!

Δεν θα ήταν λοιπόν η λιτότητα σκληρή. Στην πραγματικότητα δεν θα ήταν καν λιτότητα. Επιστροφή στον αληθινό κόσμο θα ήταν, όπου δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα, και τα αγαθά που απολαμβάνουμε χρειάζεται κάπως ως κοινωνία να τα έχουμε παράξει, ή να τα παράξουμε επιπλέον, ή να τα στερηθούμε επιπλέον στο μέλλον. Το ψυχολογικό πρόβλημα της κας εφοριακού που διαμαρτυρήθηκε για τις μειώσεις, είναι όντως η μείωση μισθού! Το πραγματικό όμως είναι ο προγραμματισμός της να ζει με δανεικά για πάντα, αυξάνοντας το χρέος της συνεχώς και γεωμετρικά!

Το πώς οι μειώσεις διανέμονται εντός της κοινωνίας, και μάλιστα σε σύγκριση με το πώς διανεμήθηκαν προηγουμένως τα δανεικά, είναι βέβαια θέμα σημαντικότατο. Πρόσωπα και οικογένειες, ως αποτέλεσμα ανισοτήτων στην διανομή, μπορεί να βιώνουν πραγματική και πραγματικά σκληρή λιτότητα, με την έννοια ότι δεν συμμετείχαν στην "απόλαυση" των δανεικών, ούτε στην "πολυτέλεια" του πρόωρου της απόλαυσης αυτής.

Για την κοινωνία στο σύνολό της όμως, η λιτότητα δεν είναι λογικό να μετριέται με βάση το δανεισμένο από το μέλλον επίπεδο ζωής. Οι αντίστοιχες μειώσεις δεν είναι καν λιτότητα! Εξορθολογισμός είναι και επιστροφή στην πραγματικότητα. Δεν είναι σκληρή η λιτότητα, σκληροί είναι οι αριθμοί. Σκληρή είναι η πραγματικότητα, και μάλιστα μ' αυτούς που την αγνοούν. Γιατί, όπως διάβασα σ' ένα πετυχημένο μήνυμα στο twitter, "οι ναυτικοί που δεν πείθονται από το δελτίο καιρού, πείθονται από τα βράχια!"._

Ανοιχτά επαγγέλματα ή ανοιχτές τρύπες στο νερό;

Λοιπόν προσδεθείτε και κρατήστε τα καπέλα σας, γιατί η κυβέρνηση θα δράσει ταχύτατα, θα περάσει μπροστά μας σαν άσπρος σίφουνας, και κινδυνεύετε να σας παρασύρει το ρεύμα αέρα.

Για τα κλειστά επαγγέλματα, για παράδειγμα, δεν θα προλάβουμε να δούμε τίποτα γιατί η κυβέρνηση θα τρέξει γρηγορότερα και από το φώς! Δεν θα περιμένει την προθεσμία του περασμένου Σεπτεμβρίου να περάσει! Κάτι σαν Superman, θα γυρίσει τον χρόνο πίσω, πετώντας ανάποδα γύρω από την γη με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός! Ο κ. Ρέππας, ανοίγοντας δυο-τρεις φορές κάθε επάγγελμα, ε άνθρωπος είναι όχι Superman, άνοιξε αντί τα επαγγέλματα, κάποιες τρύπες. Θα κλείσει τώρα η κυβέρνηση, δηλαδή όχι τώρα, από πέρισυ, όχι όμως τα επαγγέλματα αυτή την φορά, αλλά τις τρύπες στο άνοιγμα των επαγγελμάτων που άνοιξε ο κ. Ρέππας.

Κι έτσι, και θα έχουμε όλοι ανοιχτά επαγγέλματα, και εγκαίρως θα είναι, και στις δεσμεύσεις μας θα είμαστε εντάξει, και ταχύτατοι στην τήρηση των υποχρεώσεών μας θα είμαστε, και την χώρα θα σώσουμε από την στάση πληρωμών!

Βοήθειά μας...

ΥΓ.

Χρειάζεται η πολιτική οξυδέρκεια (εδώ το κείμενο) και η ρητορική δεινότητα (εδώ το βίντεο) του κ. Βενιζέλου ώστε το ρήμα της πρότασης που αναγγέλλει, για πολλοστή φορά, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, να είναι "κλείνω". Στην προκείμενη περίπτωση "κλείνω τα κενά που άφησε το άνοιγμα"! Αυτή ενέπνευσε το παραπάνω καυστικό σχόλιο.

Και χρειάζεται επίσης σημαντική δόση υποκρισίας για να ισχυριστεί ότι υπάρχει άνεση χρόνου που η κυβέρνηση δεν θα χρησιμοποιήσει, όταν ο Σεπτέμβριος 2010 ήταν όχι η πρώτη, αλλά η δεύτερη και "τελική" προθεσμία που η κυβέρνηση είχε αναλάβει έναντι της Τριμερούς.

Εντάξει όλα αυτά, και θα είμαστε και ευχαριστημένοι αν έστω ανοίξουν τώρα, πραγματικά όμως αυτή την φορά. Ο υπουργός όμως κ. Ρέππας, που αντί ν' ανοίξει τα επαγγέλματα άνοιξε "κενά στο άνοιγμα", και επρόκειτο να κάνει το ίδιο και με τα ταξί, είναι λογικό να κρατάει την θέση του στην κυβέρνηση και αφού αποκαλύπτεται πια επισήμως; Ή μήπως την κρατάει ακριβώς επειδή βοηθάει την κυβέρνηση να κρατάει την επαφή με τις συντεχνίες που υποτίθεται ότι χρειάζεται να καταπολεμήσει υπέρ των φορολογούμενων;

Καλός λόγος απόλυσης δημοσίου υπαλλήλου

Ότι τα δημόσια οικονομικά έχουν δυστυχώς εκτροχιαστεί πλήρως, ο "κόσμος τό' χει τούμπανο" και ο κ. Βενιζέλος κρυφό καμάρι. Σε μια εποχή αιματηρών οικονομιών τα πρωτογενή έξοδα έχουν αυξηθεί! Τα έσοδα αισθητά μικρότερα των προϋπολογισθέντων, με την κυβέρνηση να ρίχνει την ευθύνη στην βαθύτερη ύφεση που βέβαια την ... προκάλεσε η ίδια με τις συνεχείς αυξήσεις φόρων πέραν της φοροδοτικής ικανότητας των φορολογούμενων και των εισπρακτικών μηχανισμών. Ενδεικτικά, ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος άλλαξε τις προβλέψεις του για θετική ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα για το 2012, και τις μετέθεσε για ... αργότερα.

Παρά την πορεία που δείχνει επιταχυνόμενη κίνηση προς τον γκρεμό, η κυβέρνηση επιμένει στην ίδια τακτική. Νέες δυσάρεστες εκπλήξεις για τους φορολογούμενους, με στόχο την κάλυψη των οικονομικών κενών που οι προηγούμενες προκάλεσαν, συνοδευόμενες μάλιστα από πρόσθετες διαδικαστικές περιπλοκές, που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο, επιχειρήσεις που βρίσκονται ήδη σε πολύ δύσκολη θέση (βλ. ΦΠΑ εστίασης), και δίνουν καινούρια ισχυρά κίνητρα στους φοροδιαφεύγοντες και αντικίνητρα στους ειλικρινείς φορολογούμενους. Και νέες εκτός πάσας πραγματικότητας υπεραισιόδοξες προβλέψεις για τα δημοσιονομικά αποτελέσματά τους. Η κυβέρνηση συνεχίζει με συνέπεια καταστροφική, αντί μέτρων μείωσης της κρατικής σπατάλης και απελευθέρωσης των υγιών επιχειρηματικών δυνάμεων, απλές εξαγγελίες, και την συνεχή επιβολή πρόσθετων φόρων που σφίγγουν την θηλειά όλο και χειρότερα στον λαιμό της ελληνικής οικονομίας

Και ξαφνικά μαθαίνουμε ότι το νεοϊδρυθέν γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, με έκθεσή του, διαπιστώνει επισήμως αυτά που όλοι γνωρίζουμε! Το πλήρες κείμενο της έκθεσης δεν έχει δημοσιοποιηθεί μέχρι στιγμής απ' όσο γνωρίζω, όμως στο παραπάνω άρθρο αναφέρονται για το περιεχόμενό της τα εξής ενδιαφέροντα: 

'Η μεγάλη υστέρηση των εσόδων και η υπέρβαση των δαπανών (που δεν προέρχονται αποκλειστικά από τη βαθύτερη ύφεση) έχουν οδηγήσει σε υψηλότερα του αναμενομένου πρωτογενή ελλείμματα. Ετσι και το χρέος έχει αυξηθεί περαιτέρω απ' όσο αναμενόταν. Οι εξελίξεις αυτές «αντισταθμίζουν σε μεγάλο βαθμό τις θετικές επιπτώσεις στη δυναμική του χρέους από τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου», αναφέρεται στην έκθεση.

Στο πλαίσιο αυτό, το Γραφείο του Προϋπολογισμού χαρακτηρίζει «απολύτως αναγκαία» τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων το ταχύτερο δυνατόν και υποστηρίζει ότι αυτά θα πρέπει να προέλθουν «κατά προτίμηση από τη μείωση των πρωτογενών δαπανών». Κάτι για το οποίο φαίνεται να πιέζει και η τρόικα.'

Όπως προανέφερα, τίποτα απ' αυτά δεν είναι καινούριο. Το περιεχόμενο όμως της έκθεσης προκάλεσε την έντονη αντίδραση του υπουργού κ. Βενιζέλου, και την παραίτηση της κας Στέλλα Σάββα-Μπαλφούσια, υπεύθυνης υποθέτω για την έκθεση.

Το ηθικό δίδαγμα, για μας τους φορολογούμενους, σε πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση, φαίνεται απλό. Αν είσαι αργόμισθος στην Βουλή, χαριστικά 'βολεμένος' πολιτικός πελάτης, δεν πειράζει, κρατάς την θέση σου μέχρι συνταξιοδότησης και την σύνταξή σου μέχρι ... θανάτου. Οι μισοί υπάλληλοι της Βουλής είναι πια καλά τεκμηριωμένο πως ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Αν όμως εργάζεσαι, αυτό είναι επικίνδυνο για την θέση σου, γιατί μπορεί να θεωρήσεις καθήκον σου να ... ενοχλήσεις τον κ. Βενιζέλο!

Ελπίζω πως η κριτική του κ. Βενιζέλου δεν θα εξαντληθεί στις γενικολογίες της σχετικής δημόσιας ανακοίνωσής του. Ελπίζω πως θα αισθανθεί την ανάγκη να μας εξηγήσει ποιά είναι η σοβαρή ανακρίβεια της έκθεσης που καθιστά αναγκαία την παραίτηση της υπεύθυνης συντάκτριας. Αλλιώς, το μόνο που θα μπορέσουμε ως φορολογούμενοι να πιστώσουμε στον κ. υπουργό είναι ότι εντόπισε επιτέλους έναν ικανό λόγο 'απόλυσης' δημοσίου υπαλλήλου: "αγγελιοφόρος κακών ειδήσεων"!

Ταυτόχρονα θα του ζητήσουμε και θα του ευχηθούμε, την επόμενη φορά ο λόγος που θα εντοπίσει εκτός από ικανός να είναι και καλός...

Μέτρα υ π έ ρ της φοροδιαφυγής...

...αλλά εις βάρος των φορολογούμενων!


Η προσπάθεια περιορισμού της φοροδιαφυγής με αύξηση και περιπλοκή των φόρων μοιάζει με την προσπάθεια περιορισμού των πυρκαϊών με νομιμοποίηση των αυθαιρέτων.

Και είναι το ίδιο αποτελεσματική.

Το επόμενο κυβερνητικό βήμα προόδου

Είναι λογικό που, στον οικονομικό τομέα η κυβέρνηση επικεντρώνει τις προσπάθειές της, τουλάχιστον στα λόγια, στο πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

Κι αυτό γιατί αν εξαιρέσει κάποιος την φοροδιαφυγή, σε όλα τα άλλα μέτωπα το κυβερνητικό έργο ... προοδεύει. Έσοδα ... λιγότερα, έξοδα ... περισσότερα, μισθολογικά έξοδα δημοσίου ... περισσότερα, πρωτογενές έλλειμμα ... μεγαλύτερο, φόροι ... μεγαλύτεροι, αναλογία άμεσων προς έμμεσους φόρους ... μικρότερη, ύφεση ... βαθύτερη, επενδύσεις ... άστα, συγχωνεύσεις οργανισμών ... καθόλου, πελατειακό σύστημα ... ακμαιότατο, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων ... περισσότερες, μείωση γραφειοκρατίας ... , επενδυτικό περιβάλλον ... , άνοιγμα επαγγελμάτων ... , μείωση δημοσίου ... , απελευθέρωση αγοράς ενέργειας ... , ... , ... .

Επόμενο βήμα προόδου της κυβέρνησης, με βάση τον δικό της ορισμό της έννοιας, παραίτηση!

Και το χειρότερο, μήπως είναι η καλύτερη από τις διαθέσιμες σ' εμάς λύσεις; Μήπως όντως είναι η μεγαλύτερη δυνατή πρόοδος για μας, με την κανονική έννοια της λέξης;