Σε εξαιρετικό του άρθρο ο Γιώργος Προκοπάκης αναδεικνύει μια πραγματική πλευρά αυτού που ονομάζεται "επαχθές χρέος". Το αναδημοσιεύω ολόκληρο σημειώνοντας μόνο ότι ο αρθρογράφος προτείνει ως βέλτιστη λύση για την ΔΕΗ να παραχωρηθεί στο προσωπικό της!
'
Του Γιώργου Προκοπάκη, Μη μαδάς τη μαργαρίτα
Από τις χιλιάδες δανειακές συμβάσεις, υπάρχει μία, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο (2773/1999) η οποία φορτώνει τους φορολογούμενους με απεχθές χρέος. Πρόκειται για την ανάληψη από το δημόσιο της υποχρέωσης κάλυψης των ελλειμμάτων του Οργανισμού Ασφάλισης Προσωπικού (ΟΑΠ) ΔΕΗ.» Ο Γιώργος Προκοπάκης ξεφλουδίζει, απολαυστικά και με ακρίβεια, ένα μέρος από τα έργα και τις ημέρες της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.
Θα έχετε πληροφορηθεί ότι μια μερίδα συμπολιτών μας προωθεί την δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το χρέος. Στόχος της ΕΛΕ είναι να αναδείξει μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους ως απεχθές, δηλαδή, ότι έχει συναφθεί εν αγνοία του ελληνικού λαού, τα κεφάλαια χρησιμοποιήθηκαν όχι προς όφελος των πολιτών αλλά προς όφελος των κυβερνητικών αξιωματούχων που συνήψαν τη δανειακή σύμβαση και των δανειστών – η φαυλότης της όλης διαδικασίας ήταν εν γνώσει των δανειστών. Ένα τέτοιο χρέος δεν πληρώνεται!
Από τις χιλιάδες δανειακές συμβάσεις, υπάρχει μία, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο (2773/1999) η οποία φορτώνει τους φορολογούμενους με απεχθές χρέος. Πρόκειται για την ανάληψη από το δημόσιο της υποχρέωσης κάλυψης των ελλειμμάτων του Οργανισμού Ασφάλισης Προσωπικού (ΟΑΠ) ΔΕΗ. Η κάλυψη είναι έναντι του αποθεματικού το οποίο υποτίθεται θα είχε σχηματισθεί επί πενήντα έτη. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια έχουν καταβληθεί από τον τακτικό προϋπολογισμό 604 εκατομμύρια € το 2010 και έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό 2011 άλλα 600 εκατομμύρια € (εκ των οποίων το 35% ή 210 εκατομμύρια € έχει ήδη εκταμιευθεί το πρώτο τρίμηνο). Το χαριτωμένο είναι ότι, τα ελλείμματα του ΟΑΠ ήταν 850 εκατ € και με αγώνα η κυβέρνηση κατάφερα να πληρώσει μόνον 600 εκατ €! Αν αναρωτιέται κανείς “πώς βγαίνουν τέτοια ελλείμματα;”, δεν έχει παρά να ανατρέξει στο άρθρο 34 του 2773/1999, στο οποίο κυρώνεται η συμφωνία Βενιζέλου-ΓΕΝΟΠ της 30/7/99 στην οποία προβλέπεται ότι “… το Κράτος αναλαμβάνει την πλήρη κάλυψη με τις αναγκαίες καταβολές,… όλων των αναγκών του νέου ασφαλιστικού φορέα, καθώς και των εν γένει υποχρεώσεών του”. Με άλλα λόγια, διαχειριστείτε όπως θέλετε παιδιά τα ασφαλιστικά, εμείς είμαστε εδώ.
Για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών, τα ελλείμματα ΟΛΩΝ των ασφαλιστικών ταμείων που καλύπτονται από τον προϋπολογισμό είναι περίπου 11 δισ €, ή περίπου 2.200 € ανά απασχολούμενο. Δηλαδή, για κάπου 5 εκατομμύρια Έλληνες εργαζόμενους, η ασφαλιστική και συνταξιοδοτική κάλυψη των ιδίων και οι συντάξεις των παλιών συναδέλφων τους καλύπτονται με τις εισφορές και τσοντάρει λίγο το κράτος. Για τους 21.500 απασχολούμενους στη ΔΕΗ, τα ελλείμματα ΜΟΝΟΝ είναι 28.000 € το κεφάλι! Αν προστεθούν οι εισφορές εργοδότη και εργαζομένων, το αφφαλιστικό κόστος ΜΟΝΟΝ φθάνει τα 50.000 € ανά εργαζόμενο, χρόνος μπαίνει – χρόνος βγαίνει. Για κάθε κιλοβατώρα που ο οικιακός καταναλωτής πληρώνει περίπου 9 ευρωλεπτά (και ο επαγγελματίας που κλείνει την επιχείρησή του 6.5) πληρώνονται περίπου 2.2 ευρωλεπτά για το ασφαλιστικό των εργαζομένων!
Μια σειρά καταβολών επ’ αόριστον (perpetuity) ύψους 600 εκατ € αντιστοιχεί σε παρούσα αξία του περιουσιακού στοιχείου για το οποίο γίνονται οι καταβολές ύψους 13.5 δισ € (χρησιμοποιώ επιτόκιο Τρόικα, 4.45%). Δηλαδή, αποδεχόμενοι πλήρως τη λογική ΓΕΝΟΠ ότι «η ΔΕΗ μας (τους) ανήκει», η δανειακή σύμβαση που κυρώθηκε με τον 2773/1999, καταλήγει να αποτιμά στο ευτελές ποσόν των 14 δισ € (το 3.81% της εταιρείας ήταν δωράκι στη δανειακή σύμβαση) ένα περιουσιακό στοιχείο με μέγιστη χρηματιστηριακή αξία (επί εποχής καπιταλισμού-καζίνο, με επικείμενη αύξηση τιμολογίων και ενεργοποίηση της ρήτρας καυσίμου – η ΓΕΝΟΠ αντιστάθηκε και στα δύο και η μετοχή βρέθηκε τούμπα!) περίπου 8 δισ € (σημερινή κεφαλαιοποίηση στο ΧΑ 2.5 δισ €) και λογιστική αξία περίπου 6 δισ €. Τύφλα νάχουν τα δάνεια των «τοκογλύφων» που λέει ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ προς τις μπανανίες της Λατινικής Αμερικής!
Η υποτιθέμενη κερδοφόρος ΔΕΗ, αφού αποζημίωσε με 100 εκατ € τους εργαζομένους για τις μισθολογικές απώλειες των μέτρων που υφίστανται όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες εργαζόμενοι, κατέγραψε το 2010 κέρδη περίπου 550 εκατ €. Δηλαδή, «η πιο κερδοφόρος ελληνική εταιρεία» (κατά ΓΕΝΟΠ) για την ελληνική κοινωνία δεν είναι παρά ένα ζημιογόνο μαγαζί.. Ευτυχώς, η κυβέρνηση (Αλογοσκούφης) είχε αντισταθεί το 2009 και συμφώνησε στην καταβολή μόνον 604 εκατ €, έναντι του υποτιθέμενου ελλείμματος των 850 εκατ € και η εταιρεία ήταν οριακά θετική για τον Έλληνα φορολογούμενο. Το 2008 είχε ούτως ή άλλως μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων ζημίες. Κέρδη ή ζημίες η εταιρεία, αδιάφορο – οι καταβολές ίδιες! Έξυπνος ο δανειστής! Το κορόιδο ποιός είναι;
Από τα παραπάνω είναι νομίζουμε προφανές ότι η συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση του ελληνικού λαού, με τον δανειστή που λέγεται εργαζόμενοι ΔΕΗ είναι επαχθής για τον οφειλέτη. Ο μόνος σκανδαλαδώς και ανεξέλεγκτα oφελημένος είναι ο δανειστής.
Η δανειακή σύμβαση έχει κυρωθεί με νόμο. Στην κύρωση βοήθησαν οι διοικήσεις της ΔΕΗ (κυρίως το 1995 με την αποδοχή της εξωφρενικής αναλογιστικής μελέτης) και η πολιτική ηγεσία του1999, με τον κο Ευάγγελο Βενιζέλο να παίζει πρώτο ρόλο. Η σύμβαση αναβαπτίσθηκε το 2007. Οι πολιτικές ηγεσίες, για να εξυπηρετήσουν την πελατεία τους, ή υφιστάμενες εκβιασμό υπό τις απειλές μπλακ-άουτ, ανεγνώρισαν ασμένως το γελοίο: το δημόσιο περιουσιακό στοιχείο δεν είναι καθόλου δημόσιο αλλά ανήκει στα 25 σωματεία της ΔΕΗ. Επέτρεψαν δε τον κατά τη βούληση των συνδικαλιστικών ηγεσιών προσδιορισμό του ύψους συντάξεων και παροχών. Είχαν το προφανές όφελος της ικανοποίησης της πολιτικής πελατείας τους – πληρώνοντάς το κάτι παραπάνω βέβαια, Ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει “προστασία” για να μη στερείται της πολυτέλειας να ανάβει το φως στο σπίτι του και βέβαια την μακροημέρευση του πολιτικού προσωπικού.
Δοθείσης της απειλής του Προέδρου της ΓΕΝΟΠ ότι θα διεκδικήσει δικαστικά το σύνολο της εταιρείας, πέραν των συνήθων απειλών για μπλακ-αουτ, οι λύσεις που διαγράφονται είναι οι ακόλουθες:
- Ο οφειλέτης, το ελληνικό Δημόσιο δηλαδή, κηρύσσει το δάνειο της ΓΕΝΟΠ απεχθές και αρνείται οποιαδήποτε περαιτέρω καταβολή, λαμβάνει διοικητικά μέτρα κατά των διοικήσεων της ΔΕΗ για τυχόν πρόσθετες παροχές, διώκει ποινικά όλες τις διοικήσεις της ΔΕΗ και της ΓΕΝΟΠ, διώκει τους πολιτικούς που ενεπλάκησαν, διεκδικεί την επιστροφή των επαχθών τοκοχρεολυσίων του απεχθούς δανείου..
- Τήρηση της νομιμοφάνειας του 2773/1999, με τροποποίηση του άρθου 34 και αναφορά στο ύψος του (αναγκαστικού υποτίθεται) δανείου το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει ένα ποσοστό της λογιστικής αξίας της εταιρείας. Επί τη βάσει αυτής της αξίας υπολογίζεται το μέγιστο των ετήσιων καταβολών του Δημοσίου ως σειρά επ’ αόριστον καταβολών.
- Τήρηση του γράμματος του 2773/1999 και λήψη της γενναίας απόφασης για παραχώρηση της ΔΕΗ στη ΓΕΝΟΠ, υπό την εποπτεία της ΡΑΕ– αναβαθμισμένης βέβαια.
Η πρώτη λύση είναι δύσκολο να αποτιμηθεί. Η δεύτερη εξοικονομεί τουλάχιστον 460 εκατ € ετησίως. Η τρίτη είναι και η πιο ελκυστική: (α) εξοικονομούνται 600 εκατ € ετησίως, (β) ο αδιαμφισβήτητος πατριωτισμός και η ανιδιοτέλεια των συναγωνιστών της ΓΕΝΟΠ εγγυάται την απρόσκοπτη λειτουργία της εταιρείας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς αυξήσεις στα τιμολόγια και χωρίς μπλακ-αουτ, (γ) η αποδεδειγμένη διαχειριστική ανικανότητα των συναγωνιστών (κατάφεραν να έχουν ζημίες στον δικό τους Προμηθευτικό Συνεταιρισμό 1.7 εκατ € – προ κρίσης, το 2007, όταν ήταν παχιές οι μύγες – αλήθεια, ποιός καλύπτει αυτές τις μαύρες τρύπες;) εγγυάται την σύντομη επιστροφή στις αγκάλες του Δημοσίου – ή της πλήρους ιδιωτικοποιήσεως. Μετά βεβαιότητος!
'
