Περί Εργασιακής Εφεδρείας

Περίληψη: Εξετάζονται τα πλεονεκτήματα της Εργασιακής Εφεδρείας που αναφέρονται σε ανακοίνωση της ΝΔ, υπό το πρίσμα των δικαιωμάτων των φορολογούμενων. Η Εργασιακή Εφεδρεία, αν και προωθείται ως μέτρο ελάφρυνσης των φορολογούμενων, είναι μέτρο επιβάρυνσής τους έναντι της εναλλακτικής των απολύσεων, της τάξης των €2 δισ. τον χρόνο για τρία χρόνια και των €5 δισ. τον χρόνο μετά τα τρία χρόνια. Η ανακοίνωση περιλαμβάνει εννέα σημεία που αναφέρονται ως 'πλεονεκτήματα' της ΕρΕφ. Το πρόβλημα είναι πως, αν και περιλαμβάνονται σε έναν ενιαίο κατάλογο, δεν συνιστούν όλα πλεονεκτήματα έναντι της ίδιας εναλλακτικής. Προσεκτικότερη παρατήρηση αποκαλύπτει ότι τα εννέα σημεία μπορούν να εξεταστούν καλύτερα αν χωριστούν στις εξής ομάδες:

1. Σημεία που συνιστούν πλεονεκτήματα έναντι της τρέχουσας κατάστασης (τρία τον αριθμό)
2. Σημεία που συνιστούν πλεονεκτήματα έναντι των απολύσεων (πέντε τον αριθμό)
3. Σημεία που δεν συνιστούν καν πλεονεκτήματα (ένα)

Στην πρώτη ομάδα, όλα τα σημεία συνιστούν μειονεκτήματα έναντι των απολύσεων.
Στην δεύτερη ομάδα, όλα τα σημεία συνιστούν πλεονεκτήματα έναντι όλων των απολύσεων, όχι ειδικά έναντι απολύσεων από το δημόσιο.

Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι η Εργασιακή Εφεδρεία, η οποία συνιστά μέτρο προστασίας από την ανεργία των μισθωτών του δημοσίου ειδικά, δεν υποστηρίζεται από κανένα από τα σημεία της ανακοίνωσης! Η Εργασιακή Εφεδρεία αναδεικνύεται από τα ίδια τα σημεία που κατά την ΝΔ την υποστηρίζουν, σε μέτρο αναποτελεσματικότερο των απολύσεων από το δημόσιο, και κοινωνικά άδικο έναντι των ανέργων που προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα, επομένως μέτρο που παραβιάζει το δικαίωμα των φορολογούμενων σε ανταποδοτική και δίκαιη φορολογία.

Τα σημεία που επικαλείται η ανακοίνωση, αν κάποιος συμφωνεί ότι συνιστούν πλεονεκτήματα, στην πραγματικότητα υποστηρίζουν την πολιτiκή των απολύσεων από  το δημόσιο με ταυτόχρονα μέτρα στήριξης όλων των ανέργων ομοιόμορφα, ανεξαρτήτως προέλευσης.
____________________________________________________________


Αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω κάπως αναλυτικά την πρόσφατη ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, Εργασιακή Εφεδρεία, η δική μας πρόταση, απέναντι στην απειλή των μαζικών απολύσεων. Ο λόγος δεν είναι μόνο ότι η Εργασιακή Εφεδρεία (στο εξής ΕρΕφ) είναι σημαντική πολιτική πρόταση και μας αφορά άμεσα ως φορολογούμενους. Το κίνητρό μου είναι περισσότερο ότι είναι ενδεικτική του τρόπου που προωθούνται μέτρα στο πολιτικό μας σύστημα και του τρόπου που κρίνονται απ' αυτό.

Ο σχολιασμός μου θα επικεντρωθεί στο κατά πόσον η ΕρΕφ σέβεται τα δικαιώματα που διεκδικούμε οι φορολογούμενοι, και μάλιστα το δικαίωμά μας για φορολογία δίκαια και ανταποδοτική. Ως προς την φορολογική δικαιοσύνη και ανταποδοτικότητα, εκείνο που θέλω να γνωρίζω για οποιαδήποτε πολιτική πρόταση που έχει επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά είναι:

1. Ποιοί πληρώνουν;
2. Ποιοί εισπράττουν;
3. Πόσα;
4. Γιατί;

Είναι κατ' αρχάς ενδεικτικό ότι η ΕρΕφ εμφανίζεται και προωθείται ως μέτρο μείωσης της μισθολογικής δαπάνης του δημοσίου και επομένως ελάφρυνσης των φορολογουμένων. Αυτό είναι ακριβές μόνο όταν ως εναλλακτική θεωρείται αμετάβλητη η τρέχουσα κατάσταση, εναλλακτική όμως που δεν αποτελεί ρεαλιστική επιλογή αν θέλουμε να αποφύγουμε την χρεωκοπία. Έναντι της οικονομικά ρεαλιστικής και διαδικαστικά απλούστερης εναλλακτικής των απολύσεων, η ΕρΕφ είναι μέτρο αύξησης της επιβάρυνσης των φορολογουμένων. Υπ' αυτό το πρίσμα θα την σχολιάσω. Το πρίσμα αυτό είναι σύμφωνο με το πνεύμα της πρότασης, γιατί η ΝΔ που την προτείνει λέει στην κυβέρνηση “Αντί να απολύσετε κάντε Εργασιακή Εφεδρεία!” και όχι “Αφού δεν απολύετε, κάντε τουλάχιστον Εργασιακή Εφεδρεία!”.

Οι απαντήσεις 1 & 2 είναι απλές και προφανείς: Πληρώνουν οι φορολογούμενοι μέσω των φόρων που ισχύουν γενικά, και επωφελούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι (στο εξής ΔΥ) που ενώ χρειάζεται να απολυθούν, αντί να γίνουν άνεργοι, προτείνεται να γίνουν “Έργασιακοί Έφεδροι”.

Όσον αφορά το 3, μέχρι στιγμής δεν μπόρεσα να εντοπίσω υπολογισμούς για την Εργασιακή Εφεδρεία στον ιστότοπο της ΝΔ η οποία χρεώνεται να τους δημοσιοποιήσει ως ο φορέας που προωθεί την πρόταση. Για να έχουμε μια ιδέα για ποιό πράγμα μιλάμε, αν και μη ειδικός, θα διακινδυνέψω ο ίδιος μια χονδρική εκτίμηση της τάξης μεγέθους του.

Η συνολική μισθολογική δαπάνη του δημοσίου προβλέπεται για το 2011 γύρω στα €24 δισ. Αν επρόκειτο να απολυθούν 15% των ΔΥ, αυτό θα εξοικονομούσε κάτι σαν €3.6 δισ., μόνο από τους μισθούς. Μαζί με τις οικονομίες από την μείωση των αντίστοιχων λειτουργικών δαπανών που τονίζει με έμφαση η ΝΔ, θα έφτανε ας πούμε τα €5 δισ. Αν αντ' αυτού ισχύσει στους ίδιους ΔΥ η Εργασιακή Εφεδρεία, και δίνεται στους Εργασιακούς Εφέδρους το 60% των αποδοχών τους, θα εξοικονομηθούν από μισθούς 40%*€3,6 δισ. = €1,44 δισ. Ακόμα κι αν η λειτουργική εξοικονόμηση ήταν ίδια, το σύνολο της εξοικονόμησης με την ΕρΕφ είναι κάτι σαν €2,9 δισ. Επομένως με απολύσεις εξοικονόμηση γύρω στα €5 δισ., με ΕρΕφ εξοικονόμηση γύρω στα €3 δισ. Το κόστος λοιπόν της ΕρΕφ για τους φορολογούμενους, έναντι των απολύσεων, εκτιμάται στην τάξη των €2 δισ. ετησίως, για τα χρόνια που θα ισχύσει η ΕρΕφ. Μετά την επάνοδο των ΔΥ στην θέση τους, το κόστος γίνεται €5 δισ. ετησίως, έναντι των απολύσεων.

Το ερώτημα 4 είναι και το πιο ενδιαφέρον πολιτικά. Γιατί οι φορολογούμενοι να πληρώσουμε περί τα 2 δισ. τον χρόνο για τρία χρόνια και 5 δισ. τον χρόνο στην συνέχεια; Τι θα πάρουμε σε αντάλλαγμα; Θα αναζητήσω την απάντηση στην ανακοίνωση που αναλύει τα πλεονεκτήματα της ΕρΕφ, εξετάζοντάς την σημείο-σημείο. Η πρόταση με λοξούς χαρακτήρες, τα σχόλιά μου με κανονικούς.

Διαβάζω στα εισαγωγικά:

Η ανάγκη για τη μείωση των δαπανών του δημοσίου τομέα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με την αιφνίδια απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, που από τη μια στιγμή στην άλλη κινδυνεύουν να βρεθούν στην ανεργία και στην έσχατη απόγνωση.

Η μέριμνα για τους ανθρώπους αυτούς αποτελεί υποχρέωση μιας δημοκρατικής πολιτείας.

Στο σημείο αυτό λοιπόν δίνεται μια αρχική γενική απάντηση στο 4. Τα χρήματα των φορολογουμένων αξίζει να δωθούν για να αποφευχθεί ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, αυτό της ανεργίας των ΔΥ.

Η απάντηση όμως γεννάει καινούρια ερωτηματικά. Η ανεργία δεν είναι καινούριο φρούτο στην Ελλάδα. Υπάρχει και πλήττει έλληνες πολίτες δεκαετίες τώρα. Ήδη από την εποχή Σημίτη η ανεργία ήταν γύρω στο 10%, κι ακόμα κι όταν υποχώρησε επί Καραμανλή, δεν έπεσε κάτω από το 7%. Μεγάλο κομμάτι της ήταν από τότε μακροχρόνια ανεργία, πράγμα που συνεχίζεται χωρίς διακοπή. Ουδείς αμφισβητεί ότι η κρίση έχει φέρει δραματική αύξησή της ήδη σε πάνω από 16% με τάσεις ανοδικές, και πάνω από το 30% σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού. Ουδείς επίσης περιμένει να αρχίσει να μειώνεται πριν ανέβει πάνω από το 18% ή ακόμα και το 20%. Σε απόλυτους αριθμούς που συχνά είναι πιο περιγραφικοί, η συζήτηση είναι για περισσότερους από 1.000.000 ανέργους, πριν αρχίσει η ανεργία να μειώνεται. Επομένως το κύριο ζήτημα που τίθεται από την πρόταση της ΕρΕφ ως προς την δικαιοσύνη και την ανταποδοτικότητα είναι: Ποιός είναι ο σημαντικός λόγος που έχουμε οι φορολογούμενοι για να προστατεύσουμε από την ανεργία ειδικά τους δημοσίους υπαλλήλους;

Υπάρχουν απόπειρες εμμέσων απαντήσεων στην παραπάνω διατύπωση της ανακοίνωσης. Πρόκειται εδώ για '...αιφνίδια απόλυση...', '...χιλιάδων εργαζομένων...', '...που από την μια στιγμή στην άλλη...' θα βρεθούν '...στην ανεργία και στην έσχατη απόγνωση...' επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τρόπος για την 'μείωση των δαπανών του δημοσίου τομέα'. Δεν συνιστούν όλ' αυτά ικανό λόγο; Τόσο ανάλγητοι είμαστε πια οι φορολογούμενοι που αρνούμαστε να ανταποκριθούμε στην υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας για “μέριμνα για τους ανθρώπους αυτούς”;

Πριν αγανακτήσουμε με τον ίδιο τον εαυτό μας και την σκληρότητά του, ας τα πάρουμε προσεκτικά ένα-ένα. Ποιό χαρακτηριστικό καθιστά την απόλυση από το δημόσιο “αιφνίδια”; Πώς είναι συνήθως οι απολύσεις ώστε να μπορούν εκείνες των δημοσίων υπαλλήλων να χαρακτηριστούν “αιφνίδιες”; Πώς είναι γενικά οι απολύσεις, μήπως σταδιακές, ώστε να χρειάζεται να τονιστεί το “...από την μια στιγμή στην άλλη...” ειδικά σ' αυτή την περίπτωση;

Γιατί ειδικά “του δημοσίου τομέα” το πρόβλημα δαπανών “δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί” με απολύσεις; Γιατί μια ιδιωτική επιχείρηση μπορεί να αντιμετωπίσει την ανάγκη της για μείωση δαπανών με απολύσεις αλλά όχι το δημόσιο; Και γιατί καλούμαστε αυτό να το δεχτούμε αξιωματικά και χωρίς δικαιολόγηση;

Τι διαφορετικό έχει η ανεργία των ΔΥ από την συνηθισμένη των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα και συνιστά επιπλέον “έσχατη απόγνωση”; Μήπως εκείνοι δεν είναι “χιλιάδες” που μάλιστα έχουν ήδη απολυθεί; Μήπως εκείνοι δεν ζουν στην ίδια “δημοκρατική πολιτεία”; Μήπως η “μέριμνα” που τους έδειξε δεν ήταν ... μείωση των επιδομάτων ανεργίας;

Γιατί η ΝΔ δεν ζητά να εφαρμοστεί κάποιο ίσου κόστους μέτρο κοινωνικής προστασίας υπέρ όλων των ανέργων ανεξαρτήτως προέλευσης, κατόπιν των αναγκαίων απολύσεων από το δημόσιο; Ποιός είναι ο λόγος της επιλεκτικής προστασίας ειδικά των ΔΥ;

Προσπάθησα να εντοπίσω απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά στην συνέχεια της ανακοίνωσης, όπου αναλύονται τα (κατά την ΝΔ) πλεονεκτήματα της ΕρΕφ, αναλυτικά, ένα προς ένα. Ανακάλυψα ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Διαβάζοντάς τα, εύρισκα ότι σε γενικές γραμμές συμφωνώ ότι συνιστούν πλεονεκτήματα, με αντιρρήσεις εδώ κι εκεί, όμως κάτι δεν πήγαινε καλά που δυσκολευόμουν να το εντοπίσω. Με τα πολλά το κατάλαβα.

Δεν είναι σαφές για τα σημεία που επικαλείται η ΝΔ ως πλεονεκτήματα της ΕρΕφ, έναντι ποιάς εναλλακτικής είναι πλεονεκτήματα. Κάπως σαν να λέμε 'η κότα είναι καλύτερη!'. Ότι η ανακοίνωση αφήνει στον αναγνώστη να εννοεί μόνος του έναντι τίνος, θα αναδειχθεί νομίζω στην συνέχεια καθόλου τυχαίο. Προς το παρόν το σημαντικό είναι να ξεδιαλυνθεί η θολούρα της σκέψης που η προσέγγιση αυτή δημιουργεί.

Προκύπτει ότι σε γενικές γραμμές άλλα από τα σημεία αναφέρονται ως πλεονεκτήματα έναντι της τρέχουσας κατάστασης, και άλλα έναντι της εναλλακτικής των απολύσεων. Για διευκόλυνση των αναγνωστών, τα ομαδοποιώ παρακάτω με αυτό ακριβώς το κριτήριο, διατηρώντας όμως την αρχική τους αρίθμηση όπως έχει στην ανακοίνωση.

Πλεονεκτήματα έναντι της τρέχουσας κατάστασης:

Πρώτον: Ο εργαζόμενος που μπαίνει σε εργασιακή εφεδρεία παίρνει μόνο τις βασικές αποδοχές, χωρίς υπερεργασία, υπερωρίες, επιδόματα, κ.λπ.

Τέταρτον: Το Δημόσιο εξοικονομεί και το λεγόμενο μη μισθολογικό – λειτουργικό κόστος, που φθάνει σχεδόν το 25% του κόστους λειτουργίας ενός Οργανισμού (ενοίκια κτηρίων, θέρμανση, τηλέφωνα, ρεύμα, κόστος καθαριότητας, λειτουργικά κ.λπ.).

Έβδομον: Είναι λογικό πολλοί από αυτούς -ιδιαίτερα οι νεώτεροι- να προσπαθήσουν να βρουν κάπου αλλού δουλειά για να καλύψουν τη διαφορά εισοδήματος που θα προκύψει στην τσέπη τους. Άρα, αντίστοιχα, θα μειωθεί η δημόσια δαπάνη για την εργασιακή εφεδρεία.

Δεν θέλω να σταθώ σε επιμέρους αντιρρήσεις στα σημεία αυτά, αν και υπάρχουν κάποιες. Γενικά οι φορολογούμενοι συμφωνούμε ότι τα σημεία αυτά σηματοδοτούν βελτίωση έναντι της τρέχουσας κατάστασης.

Έχω όμως να παρατηρήσω ότι και τα τρία παραπάνω σημεία, συνιστούν μειονεκτήματα έναντι της εναλλακτικής των απολύσεων. Στο “Πρώτον” γιατί η εξοικονόμηση θα ήταν μεγαλύτερη της ΕρΕφ με τις απολύσεις, στο “Τέταρτον” γιατί η μείωση του λειτουργικού κόστους θα ήταν μεγαλύτερη και μόνιμη, και στο “Έβδομον” γιατί οι απολυμένοι θα αναζητούσαν “αλλού δουλειά” με μεγαλύτερο κίνητρο και επομένως μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Το γενικό ερώτημα λοιπόν έναντι των παραπάνω 'πλεονεκτημάτων' της ΕρΕφ είναι: Εντάξει, αλλά γιατί όχι απολύσεις, ακόμα καλύτερα;

Πλεονεκτήματα έναντι των απολύσεων:

Δεύτερον: Τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν χάνουν τις εισφορές, όπως θα γινόταν σε περίπτωση απολύσεων.

Τρίτον: Το Δημόσιο δεν επιβαρύνεται με τα επιδόματα ανεργίας, που θα κατέβαλλε σε περίπτωση απολύσεων.

Πέμπτον: Η οικονομία βγαίνει κερδισμένη, αφού ο μισθός που παίρνουν όσοι περνούν σε εργασιακή εφεδρεία περνά στην πραγματική οικονομία μέσω της κατανάλωσης από την οποία και το Δημόσιο έχει έσοδα φόρων κ.λ.π.

Έκτον: Δεν πετιούνται στην κοινωνία επιπλέον στρατιές ανέργων και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, όπου η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε αρνητικό προηγούμενο.

Ένατον: Για εκείνους που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη το κόστος από την εργασιακή εφεδρεία θα είναι μικρότερο από το κόστος της αποζημίωσης λόγω απόλυσης.

Και πάλι παρακάμπτω τις αντιρρήσεις που έχω όσον αφορά τα επιμέρους σημεία. 

Υπάρχουν εδώ κάποια σημεία που να δικαιολογούν την επιλεκτική προστασία έναντι της ανεργίας των ΔΥ ειδικά; Η απάντηση είναι απλή και σαφής. Όχι! Όλα ανεξαιρέτως τα σημεία ισχύουν ταυτόσημα για κάθε είδους ανεργία ανεξαρτήτως προέλευσης.

Το γενικό ερώτημα λοιπόν έναντι των παραπάνω 'πλεονεκτημάτων' της ΕρΕφ είναι: Εντάξει, αλλά γιατί όχι ομοιόμορφη, ισότιμη προστασία για όλους τους ανέργους ανεξαιρέτως, ακόμα καλύτερα;

Μια πρώτη απάντηση σ' αυτό το ερώτημα δίνει νομίζω η ίδια η ανακοίνωση, στο σημείο “Έκτον” όπου αναφέρεται στις '...επιπλέον στρατιές ανέργων...'. Αυτό το 'επιπλέον' αποτελεί σημείο κλειδί. Πραγματικά, αυτό που ενδιαφέρει αυτόν που σχεδίασε την ΕρΕφ δεν είναι οι στρατιές ανέργων. Δεν είναι καν γενικώς οι επιπλέον στρατιές ανέργων, γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει, ούτε η ΝΔ, ότι θα υπάρξουν κι άλλοι άνεργοι. Το πρόβλημα που προσπαθεί να λύσει είναι οι επιπλέον στρατιές ανέργων ειδικά από το δημόσιο!

Πλεονεκτήματα που ... δεν είναι πλεονεκτήματα έναντι καμίας από τις δύο εναλλακτικές.

Όγδοον: Υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα επιμόρφωσης σε νέες δεξιότητες που θα μπορούσαν και το συνολικό κόστος της δημόσιας επιβάρυνσης να ελαφρύνουν και την επαγγελματική επανένταξη να διευκολύνουν.

Το σημείο αυτό... περίσσεψε και το προσθέτω εδώ για λόγους πληρότητας. Επιμόρφωση σε νέες δεξιότητες μπορεί να γίνει σε ΔΥ, σε Εργασιακούς Εφέδρους, σε ανέργους του ιδιωτικού τομέα και γενικά σε οποιονδήποτε!

Έχουμε λοιπόν τελικά, δύο ομάδες σημείων που η ΝΔ επικαλείται ως πλεονεκτήματα της ΕρΕφ:

1. Η πρώτη είναι η ομάδα των πραγματικών πλεονεκτημάτων της ΕρΕφ έναντι της τρέχουσας κατάστασης, που όμως συνιστούν μειονεκτήματα έναντι των απολύσεων, άρα υποδεικνύουν την ΕρΕφ ως χειρότερη λύση από τις απολύσεις στο δημόσιο.
   
   
2. Η δεύτερη είναι η ομάδα των σημείων που, αν συμφωνήσει κάποιος μαζί τους, συνιστούν πλεονεκτήματα υπέρ της προστασίας των ανέργων γενικά, άρα και πάλι υποδεικνύουν ως κοινωνικά άδικη πρόταση την ΕρΕφ που προστατεύει τους ΔΥ ειδικά, χωρίς η επιλεκτική αυτή προστασία να δικαιολογείται. 
   
   
   Επομένως δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο υπέρ της προστασίας των ανέργων του δημοσίου ειδικά, ούτε ένα σημείο που να υποστηρίζει την ΕρΕφ!

Η πρώτη ομάδα σημείων υποστηρίζει απολύσεις στο δημόσιο, η δεύτερη υποστηρίζει ομοιόμορφή στήριξη των ανέργων. Για να επανέλθουμε στο αρχικό σύνολο που παρουσίασε η ΝΔ, οι δύο ομάδες των σημείων σε συνδυασμό, υποστηρίζουν ομοιόμορφη στήριξη των ανέργων ανεξαρτήτως προέλευσης, και απολύσεις στο Δημόσιο.

Στον ιδιωτικό τομέα όταν μια επιχείρηση δεν πάει καλά κλείνει, και οι εργαζόμενοι σ' αυτήν, επιχειρηματίες και μισθωτοί, χάνουν το εισόδημά τους. Κάποτε ήταν μικρότεροι οι μισθοί στο δημόσιο, κι αυτό έφερνε κάποια εξισορρόπηση με την εργασιακή ασφάλεια και άνεση που απολάμβαναν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τώρα που οι μισθοί στο δημόσιο για ίδια προσόντα είναι μιάμιση φορά μεγαλύτεροι και στις ΔΕΚΟ διπλάσιοι (η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ που ισχύει κάτι τέτοιο), και που οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, επιχειρηματίες και μισθωτοί, πληρώνουν με την δική τους ανεργία την κρίση των οικονομικών του δημοσίου, ποιός λόγος μένει για την άνιση μεταχείριση;

Το κόστος της ΕρΕφ καλούνται να το φέρουν και άνεργοι! Αυτοί που είναι ήδη στην ανεργία, με τους έμμεσους φόρους που πληρώνουν όταν αγοράζουν ακόμα και τα στοιχειώδη, όπως ψωμί. Αλλά και άνεργοι που θα χρωστούν ... χάρη την ανεργία τους στην ίδια την ΕρΕφ αποκλειστικά. Γιατί αυτά τα €2 δισ. τον χρόνο που θα κοστίσει η ΕρΕφ, αν μειωθούν από φόροι των επιχειρήσεων, κάποιες επιχειρήσεις θα καταφέρουν οριακά να επιζήσουν, και κάποιες άλλες να μειώσουν λιγότερο προσωπικό, και κάποιες άλλες καινούργιες να ιδρυθούν που αλλιώς θα έμεναν στα σχέδια. Καλεί δηλαδή η ΝΔ δια της ΕρΕφ τους ανέργους να βοηθήσουν τους προνομιούχους του δημοσίου “να μην γίνουν φτωχοί σαν τους ίδιους”! Υπάρχει κοινωνική αδικία πιο έντονη και οφθαλμοφανής; Υπάρχει χειρότερος τρόπος αξιοποίησης των φορολογικών εσόδων;

Είναι ενδιαφέρον ότι πουθενά δεν συνάντησα να αναφέρεται ο κίνδυνος να δημιουργηθούν προβλήματα στην λειτουργία των υπηρεσιών από την μείωση των διαθέσιμων εργατοωρών που θα έφερνε η ΕρΕφ αν εφαρμοζόταν. Το ερμηνεύω αυτό ως έμμεση πλην σαφή αναγνώριση ότι οι ΔΥ στους οποίους θα εφαρμοστεί είναι ήδη άν-εργοι, με την έννοια ότι δεν έχουν εργασία που να συνεισφέρει θετικά στην κοινωνία. Είναι αμοιβόμενοι. Αυτό που έχουν είναι θέση και μισθό όχι εργασία. Κι αυτό αποπειράται η ΕρΕφ να τους εξασφαλίσει στο διηνεκές.

Οι φορολογούμενοι βέβαια σεβόμαστε και τιμούμε τους ΔΥ που διορίστηκαν αξιοκρατικά και παράγουν χρήσιμο έργο που ανταποκρίνεται στον μισθό που πληρώνονται. Γνωρίζουμε ότι τους έχουμε ανάγκη και τους χρωστάμε πολλά και ότι είναι πολλοί. Σ΄ αυτούς στηρίζεται το δημόσιο και δεν έχει βουλιάξει τελείως. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ανάμεσα σ' αυτούς αρκετοί που προσφέρουν περισσότερο από εντατική και φιλότιμη εργασία, προσφέρουν αυταπάρνηση και προσωπική θυσία. Ταυτόχρονα δεν έχουμε κανέναν λόγο να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους αργόμισθους, τους χαριστικά διορισμένους ή τους υπερβολικά αμειβόμενους σε σχέση με το έργο που προσφέρουν, και επιμένουμε να σταματήσουμε να το κάνουμε.

Γιατί είναι σε κάποιες πολιτικές δυνάμεις τόσο σημαντικό να επιχειρηματολογούν για την μείωση της μισθολογικής σπατάλης του δημοσίου, σαν ακόμα και οι θέσεις αργομισθίας και οι χαριστικές αμοιβές να είναι κατ' αρχήν 'κεκτημένα δικαιώματα', και είμαστε 'οι κακοί' της υπόθεσης που ζητάμε να σταματήσουν έστω εδώ, έστω τώρα, μετά από τόσο καιρό; Γιατί κανένα κόμμα, μα κανένα, δεν ζήτησε την ανάκληση των διορισμών των υπεράριθμων της Βουλής; Γιατί αντί να ζητάμε εμείς επιστροφή όλων όσων εισέπραξαν οι υπεράριθμοι και αδίκως διορισθέντες πολιτικοί πελάτες, και μάλιστα αναδρομικά, περιμένουν εκείνοι από μας τους φορολογούμενους να αισθανθούμε άσχημα που θα τα στερηθούν στο εξής; Γιατί αντί να απολογούνται εκείνοι που τα πρόσφεραν προς άγραν ψήφων, κι εκείνοι που πούλησαν την ψήφο τους με αυτό το αντάλλαγμα, περιμένουν από μας να φερθούμε σαν να τους αρπάζουμε κάτι που τους ανήκει; Αυτό που ζητάμε είναι να σταματήσουν, έστω τώρα, να καταχρώνται αυτό που ανήκει σ' εμάς!

Θα ζοριστούν, ναι. Κάποιοι θα ζοριστούν πολύ, αυτό είναι αλήθεια. Το κοινωνικό πρόβλημα είναι πολύ πραγματικό και οξύ. Αλήθεια όμως είναι επίσης ότι δεν θα ζοριστούν περισσότερο απ' όσο ζορίζονται ήδη πάνω από έναν χρόνο πολλοί άλλοι, αλλά κι εμείς οι φορολογούμενοι με τα απανωτά κύματα των πρόσθετων και υπερβολικών φόρων, για να καλύπτουμε τις μισθολογικές και τις άλλες σπατάλες του δημοσίου. Γιατί η προσοχή τόσο πολλών εστιάζεται τόσο πολύ και επί τόσο πολύ, σε μία μόνο από τις δύο αυτές αλήθειες επιλεκτικά;

Εν τέλει, στην πρόταση της Εργασιακής Εφεδρείας ως φορολογούμενοι απαντούμε: Ούτε η συντήρηση της αργομισθίας επ' αόριστον συνιστά ανταποδοτικό σκοπό άξιο της υποστήριξής μας, ούτε η προνομιακή μεταχείριση των μισθωτών του δημοσίου έναντι των ανέργων του ιδιωτικού τομέα συνιστά δίκαια κοινωνικά κατανομή των φόρων που πληρώνουμε. Επομένως η πρόταση συνιστά σοβαρή απόπειρα παραβίασης των δικαιωμάτων μας για δίκαιη και ανταποδοτική φορολογία.

Όσο για τον μακρύ κατάλογο των εντέχνως παρουσιασμένων 'πλεονεκτημάτων' της, συνιστά λαϊκισμό τόσο βαθύ που δεν μπορεί να είναι από λάθος, και τόσο έντονο που αγγίζει τον εμπαιγμό._