Θέσεις Ανεργίας

Ανεργία είναι να μην έχω δουλειά. Υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται να διευκρινιστεί σχετικά; Υπάρχει.

Γιατί δουλειά, στο πλαίσιο αυτό, έχει δύο διαφορετικές έννοιες. Σημαίνει την θέση, αλλά και το έργο. Σημαίνει το μισθό, αλλά και τη συμμετοχή στην παραγωγή κοινωνικού πλούτου. Κανονικά τα δύο πάνε μαζί. Αλλά όχι πάντα.

Συμβαίνει να έχω δουλειά και ταυτόχρονα να μην πληρώνομαι. Λέγεται απλήρωτη εργασία, και στις μέρες μας είναι πολύ διαδεδομένη, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Συμβαίνει επίσης να πληρώνομαι αλλά να μην συμμετέχω στην παραγωγή. Λέγεται αργομισθία και είναι επίσης πολύ διαδεδομένη, κυρίως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Τα παραπάνω μπορούν να φωτίσουν από διαφορετική οπτική το θέμα των μειώσεων των θέσεων εργασίας του δημοσίου. Γιατί όταν προτείνεται μείωση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο, η αντίρρηση που ακούγεται συχνότερα κι εντονότερα, δεν είναι "μα η κοινωνία θα απολέσει την σχετική παραγωγή και θα μειωθεί ο πλούτος της". Είναι "ο δημόσιος υπάλληλος θα απολέσει την σχετική θέση, επομένως τον σχετικό μισθό, και τι θα κάνει που θα βρεθεί σε απόγνωση;".

Από πλευράς συνεισφοράς στην παραγωγή επομένως, αυτοί που έχουν αυτές τις θέσεις είναι άνεργοι. Άνεργοι όμως με πλήρη δικαιώματα εργαζομένου. Άνεργοι με μισθό, επιδόματα, αυξήσεις, ασφάλεια υγείας, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, συμμετοχή στον συνδικαλισμό κλπ. Άνεργοι με θέση. Γι΄ αυτές τις θέσεις η κατάλληλη ορολογία δεν είναι "θέσεις εργασίας" αλλά "θέσεις ανεργίας".

Δεν χρειάζεται βέβαια και μεγάλη φιλοσοφία ότι οι άνεργοι με Θέση Ανεργίας είναι σε καλύτερη μοίρα από τους άλλους, τους χωρίς. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι άνεργοι χωρίς Θέση Ανεργίας παίρνουν ένα μικρό βοήθημα για 8 μήνες κατά μέσο όρο, και για 12 μήνες κατ΄ ανώτατο. Η διάκριση είναι τόσο ακραία, που δικαιολογεί την έκφραση "παιδιά ενός κατώτερου θεού" για τους ανέργους χωρίς Θέση Ανεργίας.

Των ανέργων χωρίς Θέση Ανεργίας ο αριθμός υπολογίζεται ότι είναι πάνω από 1,3 εκατ. Ο αριθμός των ανέργων με Θέση Ανεργίας υπολογίζεται δυσκολότερα, είναι όμως αναμφίβολο ότι πρόκειται για πολλές δεκάδες χιλιάδες αν όχι και εκατοντάδες χιλιάδες.

Το κρίσιμο πολιτικό ερωτήμα που τίθεται επομένως είναι πόσες Θέσεις Ανεργίας θέλουμε ως κοινωνία να συντηρούμε με την φορολογία, και πώς θα τις κατανείμουμε;

Η πρώτη απάντηση που έρχεται βέβαια στο μυαλό όλων είναι: "Να έχουν όλοι αυτό το προνόμιο". Έχει το πλεονέκτημα ότι λύνει πλήρως το σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας. Σημαίνει στην πράξη καμμία απόλυση από το ευρύτερο δημόσιο, αλλά και επιδόματα ανεργίας που θα ήταν ισοδύναμα με μισθό και πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα.

Όλοι θα το θέλαμε αλλά κανείς δεν το προτείνει, γιατί έχει βέβαια απαγορευτικό οικονομικό κόστος, τόσο, που ούτε υγιείς και πλούσιες οικονομίες δεν μπορούν να το αντέξουν, πόσο μάλλον η χρεωκοπημένη Ελληνική. Απόδειξη ότι και οι πιο λαϊκίστικες πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν φτάσει να προτείνουν κάτι περισσότερο από την πρόσληψη 100.000 στο δημόσιο, που είναι κάποιου τύπου "ισοδύναμο". Κι αυτή η ακραία πρόταση ακόμα, και πάλι δεν εξασφαλίζει Θέση Ανεργίας στους συντριπτικά περισσότερους ανέργους. Έχει δε εν τω μεταξύ ανακληθεί από τους προτείνοντες, και καλώς, δεδομένου ότι βρίσκεται τελείως εκτός οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας, για να μην αναφερθούμε στις συμβατικές της υποχρεώσεις με τους δανειστές της.

Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να συντηρήσουμε Θέσεις Ανεργίας για όλους τους ανέργους, χρειάζεται να επιλέξουμε "σε ποιούς". Η τρέχουσα επιλογή του πολιτικού συστήματος είναι: "Σε όλους τους μόνιμους του ευρύτερου δημοσίου και μόνο σ΄ αυτούς".

Είναι αυτή μια πολιτική που δικαιολογείται οικονομικά; Κάθε άλλο! Γιατί η συντήρηση των Θέσεων Ανεργίας, λόγω της υπερφορολόγησης των επιχειρήσεων αλλά και των πιο παραγωγικών πολιτών, μειώνει θέσεις που συνεισφέρουν στην παραγωγή (θέσεις εργασίας). Μειώνεται ως αποτέλεσμα ο συνολικός κοινωνικός πλούτος. Σε εποχή μάλιστα που χρειάζεται να αυξάνεται με κάθε μέσο.

Είναι τουλάχιστον πολιτική που δικαιολογείται κοινωνικά; Κάθε άλλο! Αυτός που χρεοκόπησε στην Ελλάδα δεν είναι ο ιδιωτικός τομέας, όσα στραβά κι αν έχει. Χρεοκόπησε το κράτος με ευθύνη του πολιτικού συστήματος που το αποτελούμε όλοι, πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί, ΜΜΕ, κοινωνικοί φορείς, και πολίτες.

Είναι ακραία κοινωνικά άδικο οι λειτουργοί του δημοσίου να επωμίζονται το ελάχιστο βάρος αυτής της χρεοκοπίας, την στιγμή που είναι το "δικό τους μαγαζί" που χρεοκοπεί, επομένως έχουν αμεσότερη και μεγαλύτερη συμμετοχή σ΄ αυτή την αποτυχία.

Και πέρα όμως από την ευθύνη τους, μέχρι την οικονομική κατάρρευση του κράτους είχαν μεγαλύτερο μερίδιο στις απολαβές της εποχής των "παχέων αγελάδων". Για ίδια προσόντα, ο μισθός στο ευρύτερο δημόσιο ήταν κατά μέσο όρο από 1,5 μέχρι και πάνω από 2 φορές μεγαλύτερος, για πολλά χρόνια πριν την κρίση, και συνεχίζει να είναι. Η δε αντίστοιχη εργασία, κατά μέσο όρο και πάλι, πολύ λιγότερο απαιτητική και, μέχρι σήμερα, απολύτως ασφαλής.

Η πολιτική αυτή επιλογή είναι λοιπόν τελείως λανθασμένη. Ακραία αναποτελεσματική οικονομικά και ακραία άδικη κοινωνικά. Η ακριβώς αντίθετη απ΄ αυτή που χρειάζεται και δικαιολογείται. Είναι απαραίτητο ν΄ αλλάξει άμεσα και δραματικά.

Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε επειγόντως ως κοινωνία είναι ν΄ αποφασίσουμε ότι θα στηρίξουμε τους ανέργους όσο καλύτερα μπορούμε, εντός των δυνατοτήτων της οικονομίας. Με κοινωνική αλληλεγγύη, δηλαδή με προτεραιότητα στους πιο αδύναμους οικονομικά. Να υπολογίσουμε πόσο μέρος του πλούτου που παράγουμε είμαστε σε θέση να διαθέτουμε ως κοινωνικό βοήθημα. Και να το παρέχουμε με διαφάνεια και κοινωνική δικαιοσύνη, δηλαδή ισότιμα σε όλους. Σε όλους όμως. Που σημαίνει, μετά την κατάργηση των προνομιακών Θέσεων Ανεργίας.

* Δημοσιεύτηκε στο Capital.gr

Πόσους επιστημονικά εγγράμματους "αγοράζουμε" από το εκπ. σύστημα;

Είναι γνωστό ότι έχουμε ένα από τα ακριβότερα (ανά μαθητή) εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών του ΟΟΣΑ. Μας αποδίδει τουλάχιστον;

Όχι βέβαια!

Πέραν των αποτελεσμάτων του PISA, όπου το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πατώνει συστηματικά, να και μία μελέτη "επιστημονικού αλφαβητισμού". Λοιπόν με τους φόρους μας αγοράζουμε 93 επιστημονικά αναλφάβητους πολίτες στους 100. Είμαστε στην 25η θέση στις 33 χώρες που περιλήφθηκαν στην μελέτη.

Μια ακόμα παραβίαση του δικαιώματος των φορολογούμενων στην ανταποδοτικότητα των φόρων.


ΥΓ.  Η πληροφορία έφθασε στα Δικαιώματα Φορολογουμένων από twit του @apogeordiadis

Αν είστε ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ (κι όχι μόνο), διαβάστε αυτό

Του Θόδωρου Σκυλακάκη Οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ έχουν εδώ και πολλά χρόνια τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στη χώρα. Οι συντριπτικά περισσότεροι δουλεύουν παραγωγικά στον ιδιωτικό τομέα. Ως μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα ως επί το πλείστον δεν φοροδιαφεύγουν και δεν εργάζονται σε μονοπώλια, ώστε να αποσπούν από το κοινωνικό σύνολο πολύ μεγαλύτερους μισθούς από αυτούς που τους αναλογούν, με βάση την  παραγωγικότητά τους. Για πολλά χρόνια απολάμβαναν χειρότερες υπηρεσίες υγείας σε σχέση με τις προνομιούχες ομάδες, ενώ λάμβαναν και πολύ χαμηλότερες συντάξεις και άλλες συνταξιοδοτικές παροχές, σχετικά με τις εισφορές που είχαν πληρώσει (εξαίρεση η κατώτατη σύνταξη). Πρόκειται δε για πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Το 2010 ήταν ασφαλισμένοι περίπου 2,2 εκ. άνθρωποι ενώ οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν κύρια σύνταξη είναι περίπου 1 εκ. άνθρωποι. Η επιχορήγηση στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης των ταμείων το 2012 έφτασε τα 3,7 δις ευρώ. Ήταν δηλαδή περίπου 3.700 ευρώ ανά συνταξιούχο. Από το 2013 και μέχρι το 2016, με βάση το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που ψήφισε η κυβέρνηση, η επιχορήγηση αυτή μειώνεται από τα 3,7 στα 2,2 δις ευρώ το χρόνο. Χάνουν δηλαδή οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ αθροιστικά στα  τέσσερα επόμενα χρόνια 6 δις ευρώ, ή 6000 ευρώ ανά συνταξιούχο, αφού η ετήσια επιδότηση ανά συνταξιούχο πέφτει από τα 3,7 στα 2,2 χιλιάδες ευρώ. Τι γίνεται όμως με τα άλλα ταμεία, τα λεγόμενα και ευγενή; Ας πάρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το ταμείο  του ΤΑΠ-ΟΤΕ με περίπου 46.000 συνταξιούχους έλαβε το 2012 επιχορήγηση από το κράτος  535 εκ. ευρώ. Επιδότηση από τον προϋπολογισμό 11 χιλ. ευρώ ανά συνταξιούχο. Τριπλάσια από αυτή του ΙΚΑ. Η επιδότηση αυτή με βάση το μεσοπρόθεσμο θα παραμείνει η ίδια, απείραχτη, 535 εκ. από τώρα μέχρι και το 2016. Έτσι η διαφορά στην επιδότηση που λαμβάνει ο συνταξιούχος του ΙΚΑ από το ένα τρίτο της επιδότησης του ΤΑΠ-ΟΤΕ γίνεται το ένα πέμπτο. Αντίστοιχα συμβαίνουν και με την επιδότηση του ταμείου της ΔΕΗ(1), η οποία μένει απείραχτη όσο ήταν και το 2012, 579 εκ. μέχρι το 2016. Δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα των περίπου 35000 συνταξιούχων, 16 χιλιάδες περίπου ευρώ ανά συνταξιούχο. Σε μια εποχή ακραίας κρίσης, η κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ και η τρόικα δηλώνουν ότι προχωρούν σε εκλογίκευση του συστήματος δίνοντας «μάχη κατά των συντεχνιών». Στο ασφαλιστικό σύστημα, που αποτελεί το 1/3 των δαπανών της κεντρικής κυβέρνησης, πραγματοποίησε όμως, με τις οριζόντιες περικοπές που έκανε στις παροχές (χωρίς να λάβει ουσιαστικά υπόψη τι είχε ο καθένας ως τώρα πληρώσει σε ασφαλιστικές εισφορές), μια τεράστια αντιμεταρρύθμιση εις βάρος των ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Κάτι που είναι όχι μόνο άδικο και αντιαναπτυξιακό, αλλά και ευθέως αντικοινωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι αφορά τους ίδιους ανθρώπους που έχουν ήδη οδηγηθεί κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία, όταν οι χρονίως ευνοημένοι από τα παραδοσιακά κόμματα προστατεύονται (κατά το δυνατόν), ακόμα και τώρα από την τρικομματική κυβέρνηση και την τρόικα. Το χειρότερο όμως είναι ότι υπό το πρόσχημα της μνημονιακής ή της αντιμνημονιακής ρητορείας κανείς ουσιαστικά δεν συζητά για την ουσία των μεταρρυθμίσεων, αλλά και για τον τρόπο που -με δικαιοσύνη αλλά και με επιδίωξη της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής- θα κατανεμηθούν τα σημερινά βάρη και τα μελλοντικά οφέλη της αναγκαστικής προσαρμογής. Υπονομεύουν έτσι η μεν κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις, στις οποίες υποκριτικά ομνύει, η δε αντιπολίτευση την κοινωνική συνοχή, εν ονόματι της οποίας εκστρατεύει. Όσο για την τρόικα, αυτή κυνικά συμβιβάζει τις εκάστοτε σκοπιμότητες δανειστών και κυβερνώντων. (1) Το θέμα του ταμείου της ΔΕΗ είναι ως γνωστόν πιο σύνθετο λόγω της εμπλοκής του με την περιουσία της ΔΕΗ, καθώς η ΔΕΗ λειτουργούσε μέχρι την ιδιωτικοποίησή της και ως ασφαλιστικό ταμείο και είχε συνεπώς και σοβαρές ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Η σχετική αναλογιστική μελέτη όμως, όπως εξηγεί ο κατ’ εξοχήν ειδικός στα θέματα του ασφαλιστικού συστήματος καθηγητής κ. Π. Τήνιος, δεν στηρίζεται στις εισφορές (με αντίστοιχο τοκισμό τους), αλλά στις παροχές. Θεωρήθηκε δηλαδή ότι η ΔΕΗ είχε την υποχρέωση να καλύψει ό,τι χρέος θα δημιουργηθεί στο μέλλον με βάση το ύψος των συνταξιοδοτικών παροχών που είχαν θεσμοθετηθεί. Το ταμείο όμως έδινε εξωπραγματικές παροχές σε σχέση με τις εισφορές. Παροχές που είχαν εξασφαλιστεί μέσω της καταχρηστικής  χρήσης της πολιτικής ισχύος. Αποτέλεσμα να έχουν ήδη πάρει οι ασφαλισμένοι της ΔΕΗ, μόνο από το 2000 και μετά, πάνω από 5 δις από τον κρατικό προϋπολογισμό, ποσό πολύ πάνω από την συνολική αξία ολόκληρης της ΔΕΗ όταν έγινε η αποκρατικοποίηση. * Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Ευρωβουλευτής, μέλος της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη

Πηγή:www.capital.gr

Ανταποδοτικότητα; Τι' ναι αυτό;

Πόσα διαφορετικά χέρια υπάρχουν μέσα στην τσέπη σου; Βάλε έναν αριθμό στον νου σου...

Εντόπισα στο Facebook σε εξαιρετική σχετική ανάρτηση του Αντώνη Μιχαλάκη, αναλυτικό κατάλογο των επισήμως και με τον νόμο, μη ανταποδοτικών φόρων υπέρ τρίτων. Υπενθυμίζω ότι ανταποδοτικότητα είναι ίσως το σημαντικότερο από τα δικαιώματα που διεκδικούμε ως φορολογούμενοι.


Ακολουθεί ο κατάλογος (η αρίθμηση δική μου) με την προσθήκη δύο ακόμα περιπτώσεων από σχόλια των Γιώργου Τριανταφυλλίδη και Πάρη Ασλανίδη:


'
Μη ανταποδοτικές επιβαρύνσεις υπέρ τρίτων:

1. Εισφορά 2% επί αξίας τσιμέντου (άρθρο 3 Α.Ν. 895/1937) υπέρ Επικουρικού Ταμείου Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Τσιμέντων.
2. Εισφορά υπέρ Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων που βαραίνει το φόρο κατανάλωσης βύνης (Ν. 2963/1922 ΦΕΚ Α 134) πέρα του ειδικού φόρου κατανάλωσης.
3. Εισφορά - Δικαίωμα εκτελωνιστικών εργασιών (ΔΕΤΕ) που βεβαιώνεται κατά την εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφόρτωση αγαθών και καυσίμων κατά Αριθ.Τ.4363/1236 ΦΕΚ Β` 1775/22-9-1999. Πλέον υπάρχει και ενσωμάτωσή του στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. που επιβαρύνει τους καταναλωτές ρεύματος.
4. Εισφορά 0,016 ευρώ επί κάθε κιλού αλευριού υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Αρτοποιών όπως ορίζει η 131/3/1780/18.10.1974 απόφαση του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών (ΦΕΚ 1088/Β/1974), όπως ισχύει μετά την αύξηση της Αριθ. 134/οικ. 833/Β` 486/1995 απόφασης.
5. Εισφορά 0,4% επί της αξίας των φαρμάκων όπως προβλέπει το άρθρο 61 του Ν 3601/1928 και όπως προσδιορίστηκε με την Α6δ/2041 Φεβρ.-31 Μαρτ.1987 (ΦΕΚ Β` 154) απόφαση που καταβάλλεται υπέρ του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου.
6. Εισφορά 0,5% επί διδάκτρων ιδιωτικών σχολείων υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης, από τον οποίο καταβάλλονται μεταξύ άλλων και οι αμοιβές των συνδικαλιστών της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, κατά το άρθρο 47 του ν. 682/1977 (ΦΕΚ 244 Α) προβλεπόμενη εισφορά με την 54965/Δ5 (ΦΕΚ Β 909/7.6.2007) απόφαση.
7. Εισφορά 0,5% επί ναυαγοσωστικών υπηρεσιών που προβλέπει ο Ν. 6114 της 24/30 Απρ. 1934 (ΦΕΚ Α` 147) περί της εκ των ναυτικών σώστρων εισφοράς υπέρ του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου.
8. Εισφορά 1‰ επί του κύκλου εργασιών εταιρειών πετρελαίου υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Πετρελαιοειδών (Ν3655/08 (ΦΕΚ Α 58, άρθρο 150 περίπτωση 10).
9. Εισφορά 1,2% στην προ εισφορών και φόρων αξία των πετρελαιοειδών υπέρ ειδικού λογαριασμού με την επωνυμία «Λογαριασμός Χρηματοδότησης Εταιριών Εμπορίας Πετρελαιοειδών για Μεταφορές Καυσίμων στις Προβληματικές Περιοχές της Χώρας» (Ν3054/2002 (ΦΕΚ Α 230, άρθρο 19).
10. Φόρος δημοσίων θεαμάτων από 17% έως 24% κατά τον Ν.3279 της 29-6/11-7-55 (Α 177), άρθρο 2, στα δημόσια θεάματα και εισιτήρια κινηματογράφων.
11. Εισφορά 2% επί αξίας παραγόμενου λαδιού υπέρ δακοκτονίας κατά το N.Δ. 4100/1960 (ΦΕΚ Α 133).
12. Εισφορά 2% επί της αξίας χάρτου, χαρτονιών και κυτταρίνης καθώς και ήμισυ λεπτού (δραχμικού) επί πωλούμενων εφημερίδων και δύο λεπτών επί πωλούμενων περιοδικών επαρχίας υπέρ Ταμείου Ασφαλίσεως Τυπογράφων και Μισθωτών Γραφικών Τεχνών όπως επιβάλλεται από το Ν. 6071/1934 (ΦΕΚ Α 68).
13. Εισφορά 7 δρχ. κατά κιλό επί αξίας εισαγομένων και παραγόμενων κεριών του Ν. 816/1937 (ΦΕΚ Α 321) υπέρ Ταμείου αποδοχών και ασφαλίσεως του Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου Ελλάδος (ΤΑΚΕ).
14. Ειδική ασφαλιστική εισφορά υπέρ ΕΛ.Γ.Α. (Οργανισμού Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων) σε ποσοστό 3% για τα προϊόντα φυτικής προέλευσης και σε ποσοστό 0,5% για τα προϊόντα ζωικής, αλιευτικής και υδατοκαλλιεργητικής προέλευσης επί της αξίας των προϊόντων τούτων κατά το άρθρο 5α του Ν. 1790/1988 (ΦΕΚ Α 134).
15. Εισφορές τουλάχιστον 14,5% υπέρ τρίτων που επιβαρύνουν όλα τα ναύλα πέρα του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Συγκεκριμένα: 3% «επίναυλο» υπέρ του “Λογαριασμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών” του Ν 2932/2001 (ΦΕΚ Α 145), άρθρο 10.1.ζ. Τέλη υπέρ ΝΑΤ 6,5% όπως προβλέπονται από τον Ν. 2575/1998 (ΦΕΚ Α ) στο άρθρο 6α με τη σύσταση του «Κεφαλαίου Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων», παρόλο που τα πλοία αυτά και οι επιβάτες και τα οχήματα που μεταφέρουν είναι ήδη ασφαλισμένα σύμφωνα με τις επιταγές άλλων νόμων. Υπέρ των φορέων διοίκησης και εκμετάλλευσης των λιμένων επιβίβασης και αποβίβασης 5% κατά το άρθρο 6.1 και 6.2 του Ν 2399/1996 (ΦΕΚ Α 90). Τέλος, υπάρχουν άλλα τέλη, όπως αυτό που επιβάλλεται σε επιβάτες περιηγητικών πλοίων του άρθρου 6, 2Β, του Ν 2399/1996 (ΦΕΚ Α 90) αλλά και τα λεμβουχικά και αχθοφορικά δικαιώματα, που εισπράττονται ακόμα σε αρκετά λιμάνια ακόμα και όταν δεν προσφέρονται οι αντίστοιχες υπηρεσίες, ή τα τέλη «για διαφυγούσα εργασία» 4% και 8% για φορτηγά κάτω και άνω των 5 τόνων στην Κρήτη.
16. Πλήθος χαρτοσήμων και τελών που προβλέπονται στα 75 άρθρα του Προεδρικού Διατάγματος 28/1931 (ΦΕΚ Α 239) «Κώδικας Τελών Χαρτοσήμου», όπως αυτά ισχύουν
17. Εισφορά 20% υπέρ Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων του Ν. 4169/1961 (ΦΕΚ Α 81)
18. Εισφορές και υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις στα τιμολόγια του Εθνικού Τυπογραφείου 36% (Ν. 3469/2006 (ΦΕΚ Α 131). Τελευταία φορά αναπροσαρμόστηκαν με την 184821/2006 απόφαση (ΦΕΚ Β1589), και άρα αυτόματα αναπροσαρμόστηκαν και οι επί αυτών υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις: *N 187/1943 Αρ. 15ε παρ. 2– 3%, * ΟΓΑ Ν.4169/1961 αρ. 11 παρ. 1Γ – 20%, * ΤΑΠΕΤ Ν.1878/1944 – 5%, * Ν.187/1943 αρ. 10 παρ. 1 – 2%, * Αρ. 29 Ν.2339/1995
19. Εισφορά επί των Τελών Δημοσίευσης υπέρ των υπαλλήλων του Υπ. Εμπορίου (Γενική Γραμματεία Εμπορίου) – 7% . Μάλιστα, οι τελευταίες χρηματοδοτούν μηνιαία επιδόματα των υπαλλήλων της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου, όπως αντίστοιχα σύμφωνα με την Αριθ. ΔΙΔΚ/Φ.1/2/29851/1995 (ΦΕΚ Β 992) τα έσοδα του Εθνικού Τυπογραφείου χρηματοδοτούν τα μηνιαία επιδόματα των υπαλλήλων του ιδίου αλλά και της κεντρικής υπηρεσίας πρώην Υπουργείου Προεδρίας της Κυβέρνησης).
20. Εισφορά 8% υπέρ ΝΑΤ επί εισπραττομένων δικαιωμάτων προσόρμισης, παραβολής, πρυμνοδέτησης, ελλιμενισμού και παροπλισμού από ΟΛΠ, ΟΛΘ και λιμενικά ταμεία καθώς και άλλων πόρων που προβλέπει ο Ν. 3170/1955 (ΦΕΚ Α 76) και έχουν κωδικοποιηθεί από το Π.Δ. 913/1978 (ΦΕΚ Α 220), άρθρο 83, και που δεν ανταποκρίνονται πλέον στη σύγχρονη πραγματικότητα από δικαιώματα επί φαρικών τελών έως τα μηνιαία τέλη φορτηγίδων.
21. Εισφορές 80,1% υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις επί των διοικητικά καθορισμένων αμοιβών φορτωτών σε κεντρικές αγορές, όπως προκύπτουν από το τιμολόγιο αμοιβών που εκδίδει η Επιτροπή Ρυθμίσεως Φορτ/σεων Ξηράς Αθηνών.
22. Εισφορά 8% επί της αξίας των εγγυήσεων που καταβάλλονται για φιάλες υγραερίου και αποδίδεται υπέρ Υπουργείου Ανάπτυξης σύμφωνα με τον Ν. 79/1974 (ΦΕΚ Α 274).
23. Εισφορά 0,15% (ΚΥΑ 25323/1960 που κυρώθηκε με το άρθρο 64 του Ν.1249/1982, ΦΕΚ Α 43) επί της τιμολογιακής αξίας CIF των εισαγόμενων ειδών από τρίτες χώρες σε πίστωση του τηρούμενου Λογαριασμού Ενίσχυσης Εξωτερικού Εμπορίου.
24. Εισφορά 0,5% του Ν.Δ. 3883/1958 (ΦΕΚ Α 181) επί της αξίας όλων των εισαγομένων εμπορευμάτων που διατίθενται «κατά το ένα τρίτο προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου Αθηνών, παρακρατουμένου του ενός δεκάτου τούτου υπέρ της Ακαδημίας Αθηνών, κατά το έτερον τρίτον προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατά το υπόλοιπων τρίτον διά την προώθηση της εξαγωγής των Ελληνικών προϊόντων».
25. Μεγαρόσημα, παράβολα, Κ.Ε.Α.Δ. και υπέρ ταμείων προνοίας για πολιτικές και διοικητικές δικαστικές υποθέσεις
26. Πλήθος μη ανταποδοτικών πόρων ασφαλιστικών ταμείων όπως ορίζονται στον Ν. 3655/2008 (ΦΕΚ Α 58), άρθρο 150.
27. Τέλος 1€/τόνο υπέρ του δημοσίου που ισχύει για τη διενέργεια φυτο-υγειονομικών ελέγχων και ελέγχων ποιότητας – καταλληλότητας γεωργικών προϊόντων προς εξαγωγή (Ν. 3460/2006, άρθρο 14).
28. Υποχρεωτική εγγραφή σε οικεία επιμελητήρια και επιβάρυνση των ετήσιων συνδρομών σε αυτά με το τέλος υπέρ της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων (Ν 2081/1992, ΦΕΚ 154Α, άρθρο 1, εδάφιο 3).
29. Για κάθε διαφήμιση ή δημοσίευση στα ΜΜΕ έχει επιβληθεί αγγελιόσημο ύψους 20% για τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και 21,5% για τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα για χρηματοδότηση ασφαλιστικών εισφορών.
30. Τέλος υπέρ ΕΡΤ που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν. 2644/1998.
31. Εισφορά 0,5% επί διδάκτρων ιδιωτικών σχολείων υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης, από τον οποίο καταβάλλονται μεταξύ άλλων και οι αμοιβές των συνδικαλιστών της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος.
32. ΟΣΔΕΛ 4% επιπλέον φόρος στα φωτοτυπικά μηχανήματα, το χαρτί κατάλληλο για φωτοτυπία, τους σαρωτές και τις δισκέτες κάτω των 100 Mb. Υπέρ συγγραφέων, δημοσιογράφων, μεταφραστών και εκδοτών. Ν.2121/1993

'

Παρακαλούμε τους αναγνώστες να βοηθήσουν στην ολοκλήρωση του καταλόγου με όποιες περιπτώσεις γνωρίζουν που δεν περιλαμβάνει ήδη.

Υποστηρίζουμε την άμεση κατάργηση όλων αυτών των μη ανταποδοτικών φόρων!

Ψηφίστε για να ενεργοποιηθεί σχετική δράση.

Μάνος Ματσαγγάνης: Η κοινωνική πολιτική παρότι ακριβή δεν είναι αποτελεσματική

Συνέντευξη για την κοινωνική πολιτική και τους παραλογισμούς της, του πάντα εξαιρετικού Μάνου Ματσαγγάνη στην Νόρα Ράλλη του ράδιοεννέα (διάρκειας 14'). Αναφέρεται με στοιχεία, εκτός των άλλων, στο πώς η κοινωνική πολιτική κοστίζει πολύ ακριβά στους φορολογούμενους, αλλά αυτοί που ενισχύει  δεν είναι οι πιο αδύναμοι, και πώς η κρίση προκάλεσε μείωση ακριβώς στα προγράμματα εκείνα που πραγματικά στηρίζουν τους φτωχούς, χωρίς να ακουστεί καμμία φωνή διαμαρτυρίας.

Ακούστε την!

Γιατί πληρώνονται απεργώντας;

Εξαιρετικό άρθρο στο Εν χορδαίς και οργάνοις του Χρήστου Μιχαηλίδη, συνεργάτη του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ με τον τίτλο "Γιατί πληρώνομαι απεργώντας". Αυτής της ΕΡΤ που, επειδή πληρώνεται πανάκριβα μέσω της ΔΕΗ, ακόμα κι απ' αυτούς που δεν έχουν τηλεόραση, γι' αυτό πολλοί εργαζόμενοί της θεωρούν ότι δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό, και ότι ανήκει σ' εκείνους αντί σ' εμάς.

Σημαντική, εκτός των πολλών σημαντικών που αναφέρει, η επιβεβαίωση αυτού που ήδη έχει κυκλοφορήσει ευρύτατα στον τύπο, ότι κατά κανόνα στην ΕΡΤ πληρώνονται ακόμα κι όταν απεργούν! 

Θα μου πείτε, γιατί με παραξενεύει; Δεν ισχύει μόνο για την ΕΡΤ, ισχύει για όλο το ευρύτερο δημόσιο! Όποια υπηρεσία κι αν απεργεί, για όσο καιρό κι αν απεργεί, δεν μειώνονται οι αντίστοιχοι φόροι! Επομένως το παράξενο είναι όταν εκείνοι που απεργούν δεν πληρώνονται, όχι το αντίστροφο. 

Αναρωτιέμαι αντίστοιχα, εμείς οι φορολογούμενοι μπορούμε να απεργήσουμε απο τις υποχρεώσεις μας; Γιατί όχι; Γιατί ειδικά εμείς δεν έχουμε καθόλου δικαιώματα κι έχουμε μόνο υποχρεώσεις όσο ελλειμματικά κι αν ανταποκρίνονται όλοι στις δικές τους υποχρεώσεις προς εμάς; Γιατί εκείνοι πληρώνονται απεργώντας και δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια το αντίστοιχο για μας; Μήπως γιατί δεν διεκδικούμε και δεν υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και συγκεκριμένα το δικαίωμα σε ανταποδοτική φορολογία;