Κατηγορητήριο εναντίον 65 υπαλλήλων της πολεοδομίας Αττικής

Από το Βήμα:

Οργιο παρατυπιών ανακαλύφθηκε σε πολεοδομικές υποθέσεις στην περιοχή της Πλάκας. Σύμφωνα με τη δικογραφία οι απώλειες του δημοσίου ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Ανάμεσα στα άλλα, εντοπίσθηκε περίπτωση «περικοπής» προστίμου από 200.000 σε 30.000 ευρώ και άλλες χαριστικές πράξεις, με το αζημίωτο, για τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Στο πόρισμα των αδιάφθορων της ΕΛ.ΑΣ επισυνάπτεται σχετική αρχική έρευνα του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης. Παράλληλα ζητείται το άνοιγμα των λογαριασμών όλων των εμπλεκομένων υπαλλήλων οι οποίοι έχουν δώσει σχετικές ανωμοτί καταθέσεις στην ΕΛ.ΑΣ.

Εφοριακός καταχράστηκε 422.000 ευρώ πριν από οκτώ χρόνια και δεν το έχει επιστρέψει μέχρι σήμερα.

Από το ethnos.gr:

Η δεύτερη σύλληψη αφορά τον πρώην εφοριακό Ιάκωβο Λαζαρίδη, ο οποίος είχε καταχραστεί χρηματικό ποσό 422.000 ευρώ πριν από οκτώ χρόνια και δεν το έχει επιστρέψει μέχρι σήμερα. Η δίκη του ορίστηκε για τον Σεπτέμβριο

Στο φως υπόθεση για εικονικές δωρεές σε εκκλησίες των Φαρσάλων

Από το in.gr:

Υπόθεση φοροδιαφυγής στα Φάρσαλα της Λάρισας, στην οποία εμπλέκονται και ιερείς, εξετάζουν οι αρμόδιες αρχές. Όπως αποκαλύφθηκε, πάνω από 45 άτομα φέρονται αναμεμειγμένα σε κύκλωμα που παρείχε βεβαιώσεις για εικονικές δωρεές επιχειρηματιών και βιομηχάνων σε εκκλησίες και μοναστήρια της περιοχής. Η φοροδιαφυγή από τις δωρεές-μαϊμού εκτιμάται ότι ξεπερνά το 1 εκατ. ευρώ.

Βαρύγδουπες κενολογίες ως πολιτική πρόταση

Ο Γιώργος Προκοπάκης "χτυπάει και πάλι" με εμπεριστατωμένο άρθρο του που αποκαλύπτει τον αριστερό λαϊκισμό που μιλά ανέξοδα για λύσεις ανώδυνες. Το παραθέτω ολόκληρο χωρίς σχόλια.

'

Η

Αριστερά, ας πούμε από το πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ μέχρι και τον ΣΥΝ, έχει συνειδητοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό ότι υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που δεν αρκείται στη στείρα συνθηματολογία. Επιλέγει λοιπόν να βάλει λούστρο στον αντιμνημονιασμό της, καταθέτοντας προτάσεις οι οποίες υποτίθεται θα έλυναν το πρόβλημα της ελληνικής κρίσης. Τις προτάσεις αυτές, βέβαια, δεν μπορεί ή δεν θέλει να δει, κατ’ αυτούς, η συντηρητική Ευρώπη. Έτσι, οι σύντροφοι έχουν και την πίτα ακέραιη και το σκύλο χορτάτο. Προβάλλουν εικόνα σοβαρότητας και με άνεση πια μπορούν να επιδίδονται σε αντιμνημονιακή ρητορεία, χωρίς να απαιτείται να αρθρώσουν ούτε λέξη για τις πραγματικές προοπτικές εξόδου από την κρίση. Θα συζητήσουμε μερικές απ’ αυτές.

Το κακοσχεδιασμένο Μνημόνιο

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης από το Βερολίνο κήρυξε το σοβαροφανή αντιμνημονιασμό με τη διαπίστωση ενός ελλείμματος στο Μνημόνιο του 2010: Έπρεπε να υπάρχουν προβλέψεις ώστε η ικανοποίηση των στόχων να αναστέλλεται, όταν εμφανίζονται υφεσιακές καταστάσεις. Ωραίο ως ευχή, ας δούμε όμως τι σημαίνει.

Το Μνημόνιο ήταν ένα project με προϋπολογισμό € 183,2 δις (110 δάνεια, 8,2 αποκρατικοποιήσεις, 65 από την έξοδο στις αγορές). Οποιαδήποτε πρόβλεψη για καθυστέρηση εκτέλεσης των στόχων τη στιγμή της υπογραφής του σήμαινε απλούστατα project με ανοιχτό προϋπολογισμό. Το είδαμε καθαρά: το Μνημόνιο τελεύτησε με το τέλος του 2010, όταν έγινε σαφές πως η έξοδος στις αγορές δεν ήταν εφικτή. Η τρύπα των € 65 δις επιχειρήθηκε να καλυφθεί με τις αποκρατικοποιήσεις που δεν προεβλέποντο στο Μνημόνιο (€ 50 δις) και την επιμήκυνση των δανείων με μείωση του επιτοκίου του Μαρτίου 2011 (άλλα € 8,3 δις). Οι εναλλακτικές ήταν δύο: χρεοκοπία ή Μνημόνιο 2, με φυσικό επακόλουθο την κόλαση που ζούμε από την άνοιξη 2011.

Το ευχολόγιο Σημίτη, λοιπόν, απαιτούσε τη δέσμευση αγνώστου ύψους βοήθειας ώστε (α) να καλύπτονται ελλείμματα και (β) να αναχρηματοδοτείται το χρέος. Το πρωτογενές έλλειμμα την άνοιξη 2010 έτρεχε με ρυθμό € 24 δις ετησίως. Διετής αναστολή επίτευξης των στόχων (εύλογο, μιας και ζούμε τον πέμπτο χρόνο ύφεσης), ας πούμε 2012-2013, σήμαινε πρόβλεψη διαθεσιμότητας πρόσθετων κονδυλίων πάνω από € 120 δις (€ 58 δις αναχρηματοδότηση χρέους + δύο χρόνια πρωτογενή ελλείμματα + δύο χρόνια τόκων).

Μήπως θα ήταν σκόπιμο, η κοινοτοπία «όταν έχουμε ύφεση χαλαρώνουμε τα δημοσιονομικά», να συνοδευθεί από τις προτάσεις καλλιέργειας των πολιτικών όρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο; Δηλαδή, με ποιο τρόπο θα στέρξουν οι φορολογούμενοι της Ευρώπης την Ελλάδα και θα επιτρέψουν στις κυβερνήσεις τους να υπογράψουν λευκή επιταγή με δικαιούχο την ελληνική;

Το ευχολόγιο Σημίτη είναι απλώς κενός λόγος. Τον διευκολύνει όμως να είναι ταυτόχρονα αντιμνημονιακός και ευρωπαϊστής – η εξόφληση γραμματίων από την εποχή του προσωπικού του φιάσκο του 2004 με τον αποτυχημένο εκσυγχρονισμό και τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ είναι bonus για την υστεροφημία του και τους συνεργάτες του.

Το moratorium

Ο ΣΥΝ, κυρίως με την «τεχνική υποστήριξη» των κ.κ. Δραγασάκη και Μηλιού, υποστήριξε την πολιτική του moratorium με τους πιστωτές. Εν συντομία: Αναστολή πληρωμής κεφαλαίου και τόκων επί τρία χρόνια. Κατά την τριετία θα εκπονηθεί πρόγραμμα ανάταξης και οριστικής λύσης, θα προσδιορισθεί το βάθος του κουρέματος των πιστωτών και με το πέρας της τριετίας θα εφαρμοσθεί η λύση. Πολύ ελκυστικό και πολύ λογικό φαίνεται. Ας το δούμε για την τριετία 2012-2014.

Στην τριετία θα έχει συσσωρευθεί νέο χρέος πάνω από € 70 δις (τόκοι και πρωτογενές έλλειμμα, ύψους –αρχές 2012– € 18 δις και € 5,5 δις, αντιστοίχως). Αυτό είναι η μετάφραση σε οικονομικούς όρους του moratorium – εκτός εάν προϋπόθεση για να μας παράσχουν τη διευκόλυνση για την εκπόνηση του προγράμματος εξόδου από την κρίση είναι το a priori κούρεμα. Στην τριετία έληγαν ομόλογα ύψους πάνω από € 80 δις. Ο ΣΥΝ λοιπόν πρότεινε την ακόλουθη πολιτική: Λέμε στους ομολογιούχους που έχουν στα χέρια τους ομόλογα αξίας € 80 δις κάτι πολύ απλό, «έχουμε πρόβλημα να διαχειρισθούμε χρέος € 368 δις, περιμένετε τρία χρόνια να γίνει € 440 δις και τότε θα σας κουρέψουμε». Συνωστισμός θα γίνει από την προσέλευση εθελοντών!

Λόγω της βέβαιης απροθυμίας των ιδιωτών πιστωτών, ο ΣΥΝ ουσιαστικά ζητά από τους εταίρους μας να αναλάβουν πλήρως χρέος και ελλείμματα επί μια τριετία και μετά να αποφασίσουμε από κοινού, εμείς και οι εταίροι, πόσο θα κουρευθεί το εναπομείναν ιδιωτικό χρέος αλλά και πόσο θα κουρευθεί το θεσμικό χρέος, δηλαδή ο προϋπολογισμός κάθε μιας χώρας της Ευρωζώνης.

Η πρόταση για moratorium του ΣΥΝ μόνο από τρελούς θα μπορούσε να συζητηθεί. Πρόκειται για πρόταση εσωτερικής κατανάλωσης. Μια κενολογία που εμφανίζει τον ΣΥΝ να ανταποκρίνεται στις περιστάσεις – δυστυχώς με κάτι που δεν λέει απολύτως τίποτε. Το χαριτωμένο είναι ότι γίνεται αναφορά σε πρακτική που έχει ακολουθηθεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Αληθές βεβαίως, πλην όμως τα προς διακανονισμό ποσά σε άλλες περιπτώσεις ήταν της τάξεως μιας λήξης ενός ελληνικού ομολόγου. Η δε πιο διάσημη περίπτωση είναι η διαδικασία της Βιέννης, με την οποία μετατέθηκε χρονικά το χρέος χωρών της Ανατολικής Ευρώπης με την κρίση του 2008 –στη διαδικασία μετέσχον και ελληνικές τράπεζες ως πιστωτές– και παραλλαγή της οποίας επιχειρήθηκε το καλοκαίρι του 2011 για την Ελλάδα με την αλήστου μνήμης «γαλλική φόρμουλα». Ο ΣΥΝ, προφανώς, δεν είχε ανακαλύψει το moratorium ακόμη.

Η θετική αναδιάρθρωση

Ο κ. Κουβέλης διεκδικεί τα πρωτεία στις λύσεις θετικού διεξόδου. Τον Μάιο 2011 πρότεινε τη θετική αναδιάρθρωση. Τελευταία φορά την επανέφερε ως πραγματική συνολική λύση στις 6/11/2011, μόλις οι Παπανδρέου και Σαμαράς είχαν συμφωνήσει στη δημιουργία της κυβέρνησης «ειδικού σκοπού». Από την απόφαση της ΕΓ της ΔΗΜΑΡ της 31/5/2011 εξάγουμε τις προδιαγραφές της μαγικής λύσης: (α) οι πιστωτές δεν θα χάσουν χρήματα (β) η αποπληρωμή θα παραταθεί στα 30 με 40 χρόνια (γ) η αποπληρωμή του κεφαλαίου θα γίνει με ισοκατανεμημένες δόσεις μετά από μια περίοδο χάριτος (δ) η περίοδος χάριτος να είναι τρία με πέντε χρόνια (ε) το επιτόκιο να είναι κοντά στο γερμανικό. Το τελευταίο βέβαια μπορεί να είναι σε αντίφαση με την πρόβλεψη να μη χάσουν χρήματα οι πιστωτές και την επιμήκυνση. Πολύ αξιοπρεπής, απλή, καθαρή και δίκαιη λύση. Αξίζει να τη δούμε.

Δίνουμε λοιπόν τη μέγιστη περίοδο χάριτος των πέντε ετών και συνολικά 40 χρόνια εξόφλησης του χρέους. Το επιτόκιο για να ικανοποιεί την απαίτηση «να μη χάσουν χρήματα οι πιστωτές» προκύπτει περίπου μια μονάδα κάτω από το μέσο επιτόκιο των ελληνικών ομολόγων, κοντά στο γερμανικό. Το 2017, πρώτο χρόνο μετά την περίοδο χάριτος, για την εξυπηρέτηση του θετικώς αναδιαρθρωμένου χρέους απαιτείται το ευτελές ποσόν των € 24,6 δις, ή 12% του σημερινού ΑΕΠ. Το επάρατο 2ο πακέτο στήριξης προβλέπει κόστος εξυπηρέτησης δανεισμού για τον ίδιο χρόνο περίπου € 11 δις! Η διαφορά, μόνο για το 2017, είναι 30% μεγαλύτερη του συνόλου των επαχθών μέτρων που αναμένεται να ληφθούν από σήμερα μέχρι το 2015.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η επαχθέστερη δυνατή λύση πλασάρεται ως θετική αντιπρόταση στη «γερμανική ύβρι». Μια επικοινωνιακή κενολογία επιχειρείται να παρουσιασθεί ως εναλλακτική πολιτική πρόταση.

Με τις επικοινωνιακές κενολογίες, η συγκεκριμένη Aριστερά γράφει ιστορία. Στη συζήτηση για το Μνημόνιο 2 στις 12/2/2012 ζητάει πρόσθετα δάνεια € 30 δις για να προσέλθει και να αναδιαπραγματευθεί το PSI! Αν δεν κάνω λάθος, τα πρόσθετα δάνεια σημαίνουν και επιβάρυνση του προϋπολογισμού, δηλαδή είσοδο στο φαύλο κύκλο των πρόσθετων μέτρων. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι ζητάει η ίδια αυτή Aριστερά, που καταψήφισε κάθε μέτρο του Μνημονίου 2, τα ανανεωτικά δάνεια να δίνονται ως bonus πιστής εκτέλεσης των προβλέψεων του απεχθούς και επαχθούς Μνημονίου 2, το οποίο διαλύει την κοινωνία! Η επικοινωνιακή κενολογία επιστρατεύεται για να χαϊδέψει τα αυτιά όσων ζητούν υπεύθυνες τοποθετήσεις από την πολιτική.

Η προοδευτική ευρωπαϊκή λύση

Επικειμένων των γαλλικών (τον Απρίλιο) και γερμανικών (το 2013) εκλογών, η περί ης ο λόγος Αριστερά παρουσιάζει ως λύση του ελληνικού προβλήματος την ευρωπαϊκή λύση την οποία έχει στα σκαριά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία προς εφαρμογήν, μόλις αλλάξουν οι συσχετισμοί. Θαυμάσια!

Το γκανιάν των γαλλικών εκλογών, Φ. Ολάντ, λέει τέσσερα πράγματα: (α) αναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας με τη Γερμανία (β) βραχυπρόθεσμα για την Ελλάδα δεν υπάρχει εναλλακτική από το να βουρλίζεται στο φαύλο κύκλο χρέους-ύφεσης (γ) δεν υπάρχει εναλλακτική για την Ελλάδα από το να εξαλείψει τα ελλείμματά της (δ) μακροπρόθεσμα η κατάσταση θα βελτιωθεί με τη βοήθεια της Ευρώπης να γυρίσει η χώρα σε παραγωγή. Ο Στάινμπρουκ, ο μόνος από το γερμανικό SPD που θεωρείται ότι έχει τύχη απέναντι στη Μέρκελ και αποκαλεί αφελή τον Ολάντ που φαντάζεται ότι θα επαναδιαπραγματευθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας, ήταν από μιας αρχής φανατικός υποστηρικτής των αναπόφευκτων βαθύτατων κουρεμάτων και –τι έκπληξη!– των μηδενικών ελλειμμάτων. Βεβαίως και αυτός βλέπει την ανάταξη της Ελλάδας, όταν με το καλό γίνει ξανά παραγωγική χώρα.

Το μόνο που δεν διακρίνεται είναι η λύση που ευαγγελίζονται οι δικοί μας ιδρυματικοί αριστεροί. Πιθανόν θα αναφέρονται στο ευρωομόλογο και στη λειτουργία της ΕΚΤ ως κεντρικής τράπεζας «ενιαίου κράτους». Πλην όμως, η ΕΚΤ ήδη τυπώνει αβέρτα χρήμα (€ 1 τρις το τελευταίο δίμηνο), το δε ευρωομόλογο φαίνεται να παίρνει τη σειρά του ως εργαλείο μετά το Σύμφωνο Σταθερότητας και την (προσωρινή έστω) ελληνική λύση.

Το ευρωομόλογο είναι μια μεταφυσική διαχωριστική γραμμή προοδευτικών-συντηρητικών. Μεταφυσική γιατί δεν προσφέρει τίποτε στην πορεία προς μια ελληνική λύση, πλην ίσως του δανεισμού των εταίρων για να μας δανείζουν! Δεν έχει κατατεθεί πρόταση ευρωομολόγου, από κανένα, η οποία να συνεισφέρει σε μια ελληνική λύση: (α) το ομόλογο Γιούνκερ-Τρεμόντι προβλέπει –σωστά– υψηλότατο κόστος ανταλλαγής όταν τα ομόλογα είναι πιεσμένα (β) το μπλε ομόλογο Bruegel αποκλείει εξ ορισμού την Ελλάδα (γ) οι προτάσεις της Κομισιόν προβλέπουν εμπράγματες εγγυήσεις των κρατών μελών για το ποσόν δανεισμού τους – casus belli για την καθ’ ημάς Αριστερά (δ) ο Πρόντι ζητάει εγγυήσεις κρατικού χρυσού και δικτύων υποδομών – άλλο casus belli.

Παραβλέπουμε βέβαια το απολύτως προφανές ότι ακόμη και στην περίπτωση ύπαρξης ευρωομολόγου από το οποίο να μπορεί να επωφεληθεί η Ελλάδα, τα «τεχνικά» χαρακτηριστικά του είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στην προαπαιτούμενη πολιτική διευθέτηση σχετικά με τη συμμετοχή και το ύψος των πόρων οι οποίοι μπορεί να κατευθυνθούν νότια. Οι τοποθετήσεις Ολάντ και Στάινμπρουκ δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια παρεξηγήσεων.

Η καθ’ ημάς Κεντροαριστερά καταθέτει ως πολιτική μια πρόταση κενή περιεχομένου: τη λύση θα δώσει η αλλαγή των ευρωπαϊκών πολιτικών συσχετισμών. Είναι ο πολύ βολικός τρόπος να αποφύγει να τοποθετηθεί στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, να διεκδικήσει την κληρονομιά του ανδρεοπαπανδρεϊσμού κι από πάνω να είναι ευρωπαΐστρια.

Το κούρεμα που άργησε δυο χρόνια

Η καθ’ ημάς Αριστερά για να μπορέσει να αντιπολιτευθεί ανέξοδα και να ψαρέψει ψήφους υιοθετεί, σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό, την άποψη ότι το κούρεμα έπρεπε να είχε γίνει από την άνοιξη του 2010. Μοιάζει ελκυστική ως άποψη, δεδομένου ότι οι πολίτες αυτής της χώρας δεν θα είχαν περάσει τα σχεδόν δύο χρόνια των μέτρων του Μνημονίου και η όποια αναπροσαρμογή θα ήταν πιο εύκολα αφομοιώσιμη.

Η άποψη αυτή κάνει το λογικό άλμα να θεωρεί ότι οι όροι της όποιας συμφωνίας μείωσης χρέους μπορεί να προσδιορίζονται αυθαίρετα. Ο βασικός λόγος που το PSI στέφθηκε από επιτυχία είναι η καταβαράθρωση των ελληνικών ομολόγων κατά το διάστημα Αυγούστου-Οκτωβρίου 2011 – περίοδο κατά την οποία όλα τα ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ακόμη και τα ιταλικά που υπέστησαν φοβερή πίεση τον Αύγουστο, είχαν να επιδείξουν αξιοσημείωση βελτίωση. Με ονομαστική αξία το 100, από το 70 περίπου που διαπραγματεύονταν τον Ιούλιο, κατρακύλησαν στο 40 τον Οκτώβριο. Η περίφημη οικονομική διακυβέρνηση, καραμέλα στο στόμα της Αριστεράς, υποχρεώνει την καταγραφή των ζημιών σε τιμές αγορών από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η προθυμία των δανειστών να μετάσχουν στο PSI με τους εξαιρετικούς για τον οφειλέτη-Ελλάδα όρους, οφείλεται στο ότι σημαντικές ζημίες είναι ήδη καταγεγραμμένες, η δε απόφαση της Ευρωζώνης για τη στήριξή τους είναι ήδη ειλημμένη (27/10/2012). Τι απ’ αυτά ίσχυε το 2010;

Ας θυμηθούμε τις συνθήκες την άνοιξη του 2010. Τα ελληνικά ομόλογα διαπραγματεύονταν στο 75-80 και το πρωτογενές έλλειμμα «έτρεχε» με ρυθμό € 24 δις. Όποιος ισχυρίζεται ότι, πλην του εξαναγκασμού των πιστωτών, υπήρχε η δυνατότητα επιτυχίας μείωσης του χρέους σε ποσοστό ανάλογο του PSI+, είτε αγνοεί τα στοιχειώδη ή παραπλανά. Πολύ περισσότερο δε, εάν ο διακανονισμός δεν συνοδευόταν από ένα κάποιο Μνημόνιο στήριξης της Ελλάδας, η χώρα θα αναγκαζόταν στη βίαιη αφαίρεση ενός 10% του ΑΕΠ της σε μια νύχτα σχεδόν (το πρωτογενές έλλειμμα) με καταστροφικές συνέπειες, απείρως βαρύτερες απ’ αυτές που ζούμε σήμερα και θεωρούμε δυσβάσταχτες.

Αφού λοιπόν η καθ’ ημάς «επίσημη» Αριστερά προσφέρει τη μία κενή περιεχομένου πρόταση μετά την άλλη ως λύση στο πρόβλημα, έρχεται εκ των υστέρων να προσφέρει μια καταστροφική λύση ως τη γομολάστιχα που θα έσβηνε όλα τα μνημονιακά δεινά μας.

Και λοιπόν;

Από τα παραπάνω καθίσταται προφανές ότι το πρωταρχικό μέλημα της ελληνικής Αριστεράς, από το πάλαι ποτέ ακκιζόμενο ως εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ (όσο υπάρχει κάτι τέτοιο) μέχρι το λογικό κομμάτι του ΣΥΝ (όσο υπάρχει κάτι τέτοιο), είναι η συστράτευση σε ένα α-πολιτικό αντιμνημονιακό μπλοκ. Για να μπορέσει να προβάλει ως αντίβαρο στον πνέοντα τα λοίσθια μεταπολιτευτικό δικομματισμό χρειάζεται να προσφέρει την παραμυθία των μαγικών λύσεων σε μια αποσβολωμένη κοινωνία, με σοβαροφάνεια και δήθεν υπευθυνότητα που δεν έχουν ο Καζάκης και ο Μίκης. Υπό τις συνθήκες αυτές, το διαφαινόμενο μετεκλογικό σκηνικό φαντάζει εφιαλτικό.

Στον ένα ή άλλο βαθμό, η καθ’ ημάς Αριστερά, ζαλισμένη από τα δημοσκοπικά ευρήματα, υιοθετεί την επιτυχημένη συνταγή Σαμαρά με την αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Υποτίθεται με τις σοβαρές προτάσεις τις οποίες για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο κανείς άλλος δεν βάζει στο τραπέζι. Οι σοβαροφανείς κενολογίες, όμως, έχουν έναν κοινό παρανομαστή: λευκή επιταγή στην ελληνική κυβέρνηση. Η Αριστερά μας ευαγγελίζεται την επιστροφή στο λαμπερό 2008 χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Αυτό το ευαγγέλιο είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο τόπος.

Υπάρχει καιρός μέχρι τις εκλογές η Κεντροαριστερά και το έλλογο κομμάτι της Αριστεράς να σταθούν υπεύθυνα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και στο τεράστιο πρόβλημα της διαχείρισης της κρίσης. Με προτάσεις και διεκδικήσεις οι οποίες να αφορούν πραγματικά τους δοκιμαζόμενους πολίτες, που θα αναγνωρίζουν το δύσκολο δρόμο που έχουμε μπροστά μας ως κοινωνία και θα επιχειρούν τη δίκαιη κατανομή των αναπόφευκτων βαρών, που θα χτυπούν το πελατειακό κράτος αντί να το κανακεύουν για να περάσει και επισήμως υπό την προστασία της Αριστεράς. Οι κενολογίες, όσο βαρύγδουπες και να είναι, δεν παύει να είναι κενολογίες. Απλώς σπρώχνουν προς το κενό.

'

ΟΑΠ – ΔΕΗ: Μια καθαρή περίπτωση απεχθούς χρέους

Σε εξαιρετικό του άρθρο ο Γιώργος Προκοπάκης αναδεικνύει μια πραγματική πλευρά αυτού που ονομάζεται "επαχθές χρέος". Το αναδημοσιεύω ολόκληρο σημειώνοντας μόνο ότι ο αρθρογράφος προτείνει ως βέλτιστη λύση για την ΔΕΗ να παραχωρηθεί στο προσωπικό της!

'

Του Γιώργου Προκοπάκη, Μη μαδάς τη μαργαρίτα 

Από τις χιλιάδες δανειακές συμβάσεις, υπάρχει μία, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο (2773/1999) η οποία φορτώνει τους φορολογούμενους με απεχθές χρέος. Πρόκειται για την ανάληψη από το δημόσιο της υποχρέωσης κάλυψης των ελλειμμάτων του Οργανισμού Ασφάλισης Προσωπικού (ΟΑΠ) ΔΕΗ.» Ο Γιώργος Προκοπάκης ξεφλουδίζει, απολαυστικά και με ακρίβεια, ένα μέρος από τα έργα και τις ημέρες  της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. 

Θα έχετε πληροφορηθεί ότι μια μερίδα συμπολιτών μας προωθεί την δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το χρέος. Στόχος της ΕΛΕ είναι να αναδείξει μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους ως απεχθές, δηλαδή, ότι έχει συναφθεί εν αγνοία του ελληνικού λαού, τα κεφάλαια χρησιμοποιήθηκαν όχι προς όφελος των πολιτών αλλά προς όφελος των κυβερνητικών αξιωματούχων που συνήψαν τη δανειακή σύμβαση και των δανειστών – η φαυλότης της όλης διαδικασίας ήταν εν γνώσει των δανειστών. Ένα τέτοιο χρέος δεν πληρώνεται!

Από τις χιλιάδες δανειακές συμβάσεις, υπάρχει μία, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο (2773/1999) η οποία φορτώνει τους φορολογούμενους με απεχθές χρέος. Πρόκειται για την ανάληψη από το δημόσιο της υποχρέωσης κάλυψης των ελλειμμάτων του Οργανισμού Ασφάλισης Προσωπικού (ΟΑΠ) ΔΕΗ. Η κάλυψη είναι έναντι του αποθεματικού το οποίο υποτίθεται θα είχε σχηματισθεί επί πενήντα έτη. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια έχουν καταβληθεί από τον τακτικό προϋπολογισμό 604 εκατομμύρια € το 2010 και έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό 2011 άλλα 600 εκατομμύρια € (εκ των οποίων το 35% ή 210 εκατομμύρια € έχει ήδη εκταμιευθεί το πρώτο τρίμηνο). Το χαριτωμένο είναι ότι, τα ελλείμματα του ΟΑΠ ήταν 850 εκατ € και με αγώνα η κυβέρνηση κατάφερα να πληρώσει μόνον 600 εκατ €! Αν αναρωτιέται κανείς “πώς βγαίνουν τέτοια ελλείμματα;”, δεν έχει παρά να ανατρέξει στο άρθρο 34 του 2773/1999, στο οποίο κυρώνεται η συμφωνία Βενιζέλου-ΓΕΝΟΠ της 30/7/99 στην οποία προβλέπεται ότι “… το Κράτος αναλαμβάνει την πλήρη κάλυψη με τις αναγκαίες καταβολές,… όλων των αναγκών του νέου ασφαλιστικού φορέα, καθώς και των εν γένει υποχρεώσεών του”. Με άλλα λόγια, διαχειριστείτε όπως θέλετε παιδιά τα ασφαλιστικά, εμείς είμαστε εδώ.

Για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών, τα ελλείμματα ΟΛΩΝ των ασφαλιστικών ταμείων που καλύπτονται από τον προϋπολογισμό είναι περίπου 11 δισ €, ή περίπου 2.200 € ανά απασχολούμενο. Δηλαδή, για κάπου 5 εκατομμύρια Έλληνες εργαζόμενους, η ασφαλιστική και συνταξιοδοτική κάλυψη των ιδίων και οι συντάξεις των παλιών συναδέλφων τους καλύπτονται με τις εισφορές και τσοντάρει λίγο το κράτος. Για τους 21.500 απασχολούμενους στη ΔΕΗ, τα ελλείμματα ΜΟΝΟΝ είναι 28.000 € το κεφάλι! Αν προστεθούν οι εισφορές εργοδότη και εργαζομένων, το αφφαλιστικό κόστος ΜΟΝΟΝ φθάνει τα 50.000 € ανά εργαζόμενο, χρόνος μπαίνει – χρόνος βγαίνει. Για κάθε κιλοβατώρα που ο οικιακός καταναλωτής πληρώνει περίπου 9 ευρωλεπτά (και ο επαγγελματίας που κλείνει την επιχείρησή του 6.5) πληρώνονται περίπου 2.2 ευρωλεπτά για το ασφαλιστικό των εργαζομένων!

Μια σειρά καταβολών επ’ αόριστον (perpetuity) ύψους 600 εκατ € αντιστοιχεί σε παρούσα αξία του περιουσιακού στοιχείου για το οποίο γίνονται οι καταβολές ύψους 13.5 δισ € (χρησιμοποιώ επιτόκιο Τρόικα, 4.45%). Δηλαδή, αποδεχόμενοι πλήρως τη λογική ΓΕΝΟΠ ότι «η ΔΕΗ μας (τους) ανήκει», η δανειακή σύμβαση που κυρώθηκε με τον 2773/1999, καταλήγει να αποτιμά στο ευτελές ποσόν των 14 δισ € (το 3.81% της εταιρείας ήταν δωράκι στη δανειακή σύμβαση) ένα περιουσιακό στοιχείο με μέγιστη χρηματιστηριακή αξία (επί εποχής καπιταλισμού-καζίνο, με επικείμενη αύξηση τιμολογίων και ενεργοποίηση της ρήτρας καυσίμου – η ΓΕΝΟΠ αντιστάθηκε και στα δύο και η μετοχή βρέθηκε τούμπα!) περίπου 8 δισ € (σημερινή κεφαλαιοποίηση στο ΧΑ 2.5 δισ €) και λογιστική αξία περίπου 6 δισ €. Τύφλα νάχουν τα δάνεια των «τοκογλύφων» που λέει ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ προς τις μπανανίες της Λατινικής Αμερικής!

Η υποτιθέμενη κερδοφόρος ΔΕΗ, αφού αποζημίωσε με 100 εκατ € τους εργαζομένους για τις μισθολογικές απώλειες των μέτρων που υφίστανται όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες εργαζόμενοι, κατέγραψε το 2010 κέρδη περίπου 550 εκατ €. Δηλαδή, «η πιο κερδοφόρος ελληνική εταιρεία» (κατά ΓΕΝΟΠ) για την ελληνική κοινωνία δεν είναι παρά ένα ζημιογόνο μαγαζί.. Ευτυχώς, η κυβέρνηση (Αλογοσκούφης) είχε αντισταθεί το 2009 και συμφώνησε στην καταβολή μόνον 604 εκατ €, έναντι του υποτιθέμενου ελλείμματος των 850 εκατ € και η εταιρεία ήταν οριακά θετική για τον Έλληνα φορολογούμενο. Το 2008 είχε ούτως ή άλλως μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων ζημίες. Κέρδη ή ζημίες η εταιρεία, αδιάφορο – οι καταβολές ίδιες! Έξυπνος ο δανειστής! Το κορόιδο ποιός είναι;

Από τα παραπάνω είναι νομίζουμε προφανές ότι η συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση του ελληνικού λαού, με τον δανειστή που λέγεται εργαζόμενοι ΔΕΗ είναι επαχθής για τον οφειλέτη. Ο μόνος σκανδαλαδώς και ανεξέλεγκτα oφελημένος είναι ο δανειστής.

Η δανειακή σύμβαση έχει κυρωθεί με νόμο. Στην κύρωση βοήθησαν οι διοικήσεις της ΔΕΗ (κυρίως το 1995 με την αποδοχή της εξωφρενικής αναλογιστικής μελέτης) και η πολιτική ηγεσία του1999, με τον κο Ευάγγελο Βενιζέλο να παίζει πρώτο ρόλο. Η σύμβαση αναβαπτίσθηκε το 2007. Οι πολιτικές ηγεσίες, για να εξυπηρετήσουν την πελατεία τους, ή υφιστάμενες εκβιασμό υπό τις απειλές μπλακ-άουτ, ανεγνώρισαν ασμένως το γελοίο: το δημόσιο περιουσιακό στοιχείο δεν είναι καθόλου δημόσιο αλλά ανήκει στα 25 σωματεία της ΔΕΗ. Επέτρεψαν δε τον κατά τη βούληση των συνδικαλιστικών ηγεσιών προσδιορισμό του ύψους συντάξεων και παροχών. Είχαν το προφανές όφελος της ικανοποίησης της πολιτικής πελατείας τους – πληρώνοντάς το κάτι παραπάνω βέβαια, Ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει “προστασία” για να μη στερείται της πολυτέλειας να ανάβει το φως στο σπίτι του και βέβαια την μακροημέρευση του πολιτικού προσωπικού.

Δοθείσης της απειλής του Προέδρου της ΓΕΝΟΠ ότι θα διεκδικήσει δικαστικά το σύνολο της εταιρείας, πέραν των συνήθων απειλών για μπλακ-αουτ, οι λύσεις που διαγράφονται είναι οι ακόλουθες:

1. Ο οφειλέτης, το ελληνικό Δημόσιο δηλαδή, κηρύσσει το δάνειο της ΓΕΝΟΠ απεχθές και αρνείται οποιαδήποτε περαιτέρω καταβολή, λαμβάνει διοικητικά μέτρα κατά των διοικήσεων της ΔΕΗ για τυχόν πρόσθετες παροχές, διώκει ποινικά όλες τις διοικήσεις της ΔΕΗ και της ΓΕΝΟΠ, διώκει τους πολιτικούς που ενεπλάκησαν, διεκδικεί την επιστροφή των επαχθών τοκοχρεολυσίων του απεχθούς δανείου..
2. Τήρηση της νομιμοφάνειας του 2773/1999, με τροποποίηση του άρθου 34 και αναφορά στο ύψος του (αναγκαστικού υποτίθεται) δανείου το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει ένα ποσοστό της λογιστικής αξίας της εταιρείας. Επί τη βάσει αυτής της αξίας υπολογίζεται το μέγιστο των ετήσιων καταβολών του Δημοσίου ως σειρά επ’ αόριστον καταβολών.
3. Τήρηση του γράμματος του 2773/1999 και λήψη της γενναίας απόφασης για παραχώρηση της ΔΕΗ στη ΓΕΝΟΠ, υπό την εποπτεία της ΡΑΕ– αναβαθμισμένης βέβαια.

Η πρώτη λύση είναι δύσκολο να αποτιμηθεί. Η δεύτερη εξοικονομεί τουλάχιστον 460 εκατ € ετησίως. Η τρίτη είναι και η πιο ελκυστική: (α) εξοικονομούνται 600 εκατ € ετησίως, (β) ο αδιαμφισβήτητος πατριωτισμός και η ανιδιοτέλεια των συναγωνιστών της ΓΕΝΟΠ εγγυάται την απρόσκοπτη λειτουργία της εταιρείας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς αυξήσεις στα τιμολόγια και χωρίς μπλακ-αουτ, (γ) η αποδεδειγμένη διαχειριστική ανικανότητα των συναγωνιστών (κατάφεραν να έχουν ζημίες στον δικό τους Προμηθευτικό Συνεταιρισμό 1.7 εκατ € – προ κρίσης, το 2007, όταν ήταν παχιές οι μύγες – αλήθεια, ποιός καλύπτει αυτές τις μαύρες τρύπες;) εγγυάται την σύντομη επιστροφή στις αγκάλες του Δημοσίου – ή της πλήρους ιδιωτικοποιήσεως. Μετά βεβαιότητος!

'

Τι είδε ο τυφλός;

"Τυφλός ήν και ανέβλεψεν"! Και τι είδε; Ότι βλέπει...

Άρθρο για την βιομηχανία "αναπήρων" που έχει στηθεί στην Ελλάδα, από το υγεία news.

Το θέμα έχει βέβαια απασχολήσει και στο παρελθόν το TaxPayerGr.

Ελλάδα η χώρα των θαυμάτων. Βλέπουν οι τυφλοί και τρέχουν οι κουτσοί

Τυφλοί  είδαν το φως και περπάτησαν,  αρκετές χιλιάδες άφησαν τα αναπηρικά καροτσάκια και άρχισαν να τρέχουν, κάποιοι άλλοι θεραπεύτηκαν οριστικά από το άσθμα και δεν χρειάζονται πια οξυγόνο. Τελικά στην Ελλάδα γίνονται θαύματα όταν το κράτος αποφασίζει να καταστρέψει την φάμπρικα χορήγησης προνοιακών επιδομάτων που το ίδιο είχε στήσει για ψηφοθηρικούς λόγους .

Αποφασισμένος να περάσει από κόσκινο όλα τα κοινωνικά επιδόματα  και να επανεξεταστούν  στο σύνολό τους σε συνεργασία του Υπουργείου Εργασίας με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), δηλώνει ο  Γ. Κουτρουμάνης.

Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης  από τους 250 χιλιάδες δικαιούχους επιδομάτων θα διαγραφούν σε πρώτη φάση 40.000, οι οποίοι δεν προσήλθαν για να απογραφούν, ενώ ο αριθμός όσων λαμβάνουν παροχές που δεν δικαιούται, αντιπροσωπεύει το 20% του συνόλου.

Στην όλη προσπάθεια εξοικονόμησης δαπανών φαίνεται να αποδίδει σημαντικά το σύστημα της καταβολής παροχών και επιδομάτων μέσω τραπεζών σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική βάση δεδομένων του ΙΚΑ.

Με τον τρόπο αυτό, σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας, αποκαλύφθηκε η μεγάλη απάτη στο ΙΚΑ Καλλιθέας, ενώ εντοπίστηκαν 40 χιλιάδες συντάξεις «μαϊμού», οι οποίες και διακόπηκαν, που κόστιζαν στο ασφαλιστικό σύστημα 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

Από την πλευρά του ο υπουργός Εργασίας υπήρξε κατηγορηματικός ότι πέραν των ποινικών κυρώσεων, θα αναζητηθούν αναδρομικά όλα τα ποσά που έχουν εισπραχθεί παράνομα με διάφορους τρόπους από το ασφαλιστικό σύστημα και τα οποία ανέρχονται σε 2,5 δισ.

Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά την περίπτωση ασφαλισμένου, που λάμβανε σύνταξη από το 1978 μέχρι σήμερα χωρίς να τη δικαιούται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 700 "τυφλούς" που αποκαλύφθηκε πέρυσι τον Αύγουστο ότι υπάρχουν στη Ζάκυνθο και έπαιρναν το επίδομα τυφλότητας,  προσήλθαν για έλεγχο στις υγιειονομικές επιτροπές μόνον οι 100 και από αυτούς διαπιστώθηκε ότι οι 60 έβλεπαν. Δηλαδή μόλις 40 από τους 700 βρέθηκαν μέχρι στιγμής να είναι πραγματικά τυφλοί.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μόνο από την περιοχή του δήμου Ελευσίνας έχουν σταλεί στον εισαγγελέα 107 φάκελοι ασφαλισμένων οι οποίοι ελέγχονται για τον τρόπο που πήραν τα προνοιακά επιδόματα, ενώ για το θέμα αυτό γίνονται διασταυρώσεις στοιχείων και έλεγχοι σε 2 δημόσια νοσοκομεία του λεκανοπεδίου.

Επίσης, η Κάλυμνος εμφανίζεται να έχει χτυπηθεί από "επιδημία" αναπήρων, αφού στο δίμηνο Ιούλιου - Αύγουστου του 2011 καταγράφονται 595 περιπτώσεις δικαιούχων με βαριά αναπηρία. Δηλαδή, με βάση τα στοιχεία, ο Δήμος Καλύμνου έχει το 31% των αναπήρων όλης της Δωδεκανήσου, ενώ ο πληθυσμός του νησιού είναι μόλις το 8% του νομού!

Στην Κάλυμνο, όμως, παρατηρείται πληθώρα προνοιακών επιδομάτων κάθε είδους για το δίμηνο Ιούλιος - Αύγουστος 2011. Ειδικότερα, στο διάστημα αυτό:

Στα Δωδεκάνησα υπήρχαν 68 δικαιούχοι επιδόματος καυσίμων για άτομα με αναπηρία, εκ των οποίων οι 59 ήταν στην Κάλυμνο, δηλαδή ποσοστό 87%.