Είμαστε Αγανακτισμένοι;

Μας ρωτούν αν η πρωτοβουλία μας είναι από τους ή με τους Αγανακτισμένους. Η απάντηση δεν είναι απλή... Θα απαντήσουμε λοιπόν ευθέως και ξεκάθαρα, όχι όμως μονολεκτικά.

"Αγανακτισμένοι" είναι ένας όρος που πρόσφατα μπήκε ορμητικά στην δημόσια ζωή, χωρίς ταυτόχρονα να είναι διευκρινισμένος με σαφήνεια ακόμα. Το αν είμαστε ή όχι εξαρτάται από τις διευκρινίσεις.

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που πάει στην πλατεία, όχι, η πρωτοβουλία μας ξεκίνησε στο FB, και δεν έχει βρεθεί ποτέ μέχρι τώρα στην πλατεία. Επιλέξαμε συνειδητά τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου για την πρώτη μας συγκέντρωση, και όχι το Σύνταγμα.

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που αισθάνεται το συναίσθημα της αγανάκτησης σε σχέση με τα τεκταινόμενα στον δημόσιο βίο, ναι, είμαστε Αγανακτισμένοι. Είμαστε Αγανακτισμένοι, για να αναφέρω ένα μόνο από πάμπολλα παραδείγματα, που αυτός που βρέθηκε άνεργος επειδή η επιχείρηση στην οποία δούλευε υπερ-φορολογήθηκε πέραν της αντοχής της, καλείται τώρα με την αύξηση του ΦΠΑ, να υποστηρίξει όταν αγοράζει ψωμί, τους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων που βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση από τον ίδιο! Να υποστηρίξει τα 'κεκτημένα' των υψηλόμισθων προνομιούχων του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, των οποίων οι διπλάσιου και τριπλάσιου ύψους μισθοί απ' εκείνον που εισέπραττε όταν ακόμα είχε δουλειά, παραμένουν εξασφαλισμένοι και ελάχιστα έχουν μειωθεί επί της ουσίας. Αγανακτισμένοι είναι λίγο για να περιγράψουμε τι αισθανόμαστε όταν διαπιστώνουμε πόσο έντονα οι φόροι λειτουργούν κατά το “Βόηθα με φτωχέ μου να μην γίνω σαν εσένα”!

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος πού-μουτζώ-νειτήν-Βουλή-και-ζητά-εινά-καεί, όχι, δεν είμαστε Αγανακτισμένοι. Σεβόμαστε τους κόπους και τις θυσίες πολλών που μας εξασφάλισαν τον θεσμικό πολιτισμό που απολαμβάνουμε σήμερα, κι όσο κι αν στεναχωριόμαστε που διαπιστώνουμε σοβαρές δυσλειτουργίες στους θεσμούς μας, τους θεωρούμε πολύτιμους, δυσεύρετους και το σπουδαιότερο εργαλείο που διαθέτει η κοινωνία μας για να ελαχιστοποιήσουμε τις ζημιές της κρίσης και τον χρόνο ανάκαμψης απ' αυτήν. Σε εποχές μάλιστα που στην γεωγραφική γειτονιά μας άνθρωποι διακινδυνεύουν καθημερινά την ζωή τους, και πολλοί την χάνουν, διεκδικώντας αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο, ο σεβασμός μας στην δημοκρατία μας μεγαλώνει ανάλογα. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιος που μας χρωστά θεσμούς που λειτουργούν εύρυθμα, χωρίς δική μας συμμετοχή και ευθύνη. Την ευθύνη αυτή την αναλαμβάνουμε.

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που αντιλαμβάνεται έναν σοβαρό κίνδυνο και θέλει να κινητοποιηθεί και να κάνει κάτι γι' αυτό, ναι, είμαστε “Αγανακτισμένοι”. Θέλουμε να πιέσουμε το πολιτικό σύστημα να αποφύγει την εύκολη αλλά καταστροφική λύση της αύξησης φόρων, να δώσει την μοναδική διαθέσιμη αποτελεσματική λύση, αλλά και την μοναδική κοινωνικά δίκαια, όσο επώδυνη κι αν είναι, δηλαδή να μειώσει άμεσα και δραστικά τις πάμπολλες σπατάλες του δημοσίου.

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που ενδιαφέρεται κυρίως να εντοπίσει ποιοί άλλοι φταίνε για το πρόβλημά του, όχι, δεν είμαστε Αγανακτισμένοι. Η απόδοση ευθυνών έχει την αξία της, σ' αυτή όμως την ώρα της καταστροφικής απειλής εστιάζουμε μ' επιμονή που αγγίζει την μονομανία, στην εύρεση της βέλτιστης δυνατής λύσης.

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που προσπαθεί σκληρά να εντοπίσει το πρόβλημα σε βάθος και με αυτοκριτική, ώστε να εντοπίσει τις αλλαγές που χρειάζονται στον εαυτό του και στην κοινωνία, ναι, είμαστε Αγανακτισμένοι. Και εντοπίζουμε σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά την παραβίαση των δικαιωμάτων μας και στους πολιτικούς, και στα ΜΜΕ, αλλά και σε μας τους ίδιους που, εκτός από φορολογούμενοι είμαστε ταυτόχρονα μέρος του πελατειακού συστήματος, της ευρύτατης φοροδιαφυγής, αλλά και πρόθυμα 'θύματα' του λαϊκισμού τόσο των πολιτικών όσο και των μέσων ενημέρωσης.

Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που αρκείται στην αγανάκτηση, όχι, δεν είμαστε Αγανακτισμένοι. Η Αγανάκτηση, ακόμα και με κεφαλαίο 'Α', είναι συναίσθημα δεν είναι σκέψη, δεν είναι σχέδιο. Φιλοδοξούμε πολύ περισσότερα από το να εκτονώσουμε την αγανάκτησή μας. Φιλοδοξούμε να την επεξεργαστούμε, να την διατυπώσουμε λογικά και με επιχειρήματα, να την μετασχηματίσουμε σε καινούρια ύλη για ουσιαστικό δημόσιο διάλογο αλλά κυρίως σε νέες επιλογές και αποφάσεις για δράση. Την ενστερνιζόμαστε ως κινητήριο δύναμη, όχι όμως ως μέθοδο λήψης αποφάσεων, ούτε ως αξιόπιστο καθοδηγητή επιλογών. Φιλοδοξούμε να την διοχετεύσουμε σε παραγωγή δράσης, όχι να την προβάλλουμε σ' αυτούς που 'φταίνε' για να εξασφαλίσουμε στους εαυτούς μας άλλοθι για παθητική στάση τύπου “φέρτε πίσω τα κλεμμένα”, που για μας συνιστά την εμμονή στην ψευδαίσθηση της εύκολης ευημερίας. Συνειδητοποιούμε, δεχόμαστε και αποδεχόμαστε ότι η ευημερία αυτή ήταν “δανεική”, ότι ήρθε η ώρα της να επιστραφεί στον ιδιοκτήτη της που δεν είναι αυτός που οδηγεί το πολυτελές αυτοκίνητο, αγορασμένο με καταναλωτικό δάνειο που αδυνατεί να αποπληρώσει, αλλά εκείνος που ξέρει και το κατασκευάζει. Και θέλουμε να συμμετάσχουμε ενεργά και θετικά στο χτίσιμο μιας αληθινής ευημερίας που πραγματικά θα μας ανήκει.

Ναι, θεωρούμε την Αγανάκτηση θετικό στοιχείο, υπό την προϋπόθεση ότι οδηγεί, όχι σε αιτήματα, και μάλιστα ανέφικτα υπό τις περιστάσεις, αλλά σε ρεαλιστικές αποφάσεις για δράσεις. Και μάλιστα για δράσεις που εξαρτώνται όσο το δυνατόν περισσότερο από τις δικές μας δυνάμεις. Μόνο υπ' αυτή την έννοια θα δεχόμασταν τον χαρακτηρισμό του Αγανακτισμένου. Κι εκτιμούμε ότι είναι νωρίς για να απαντηθεί αν είναι αυτή η έννοια που θα υπερισχύσει στις πλατείες και στις συνελεύσεις των Αγανακτισμένων. Αν όμως υπερισχύσει, κάτι που το ευχόμαστε θερμά, τότε ναι, θα είμαστε κι εμείς Αγανακτισμένοι!