Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
Τρίτη 28 Ιουνίου 2011
Οι δύο στάσεις πληρωμών της Ελλάδας. 1893- 2009. Μέρος Α΄
Το 2009 η Ελλάδα ουσιαστικά κύρηξε στάση πληρωμών. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά. Είχε συμβεί ξανά στη διάρκεια της Κατοχής, τη δεκαετία του '30, το 1922, και βέβαια η χώρα θεωρούνταν οικονομικά αφερέγγυα για το μεγαλύτερο μέρος του 19ου αιώνα Συγκεκριμένα, η Ελλάδα αδυνατούσε να αποπληρώσει τα δάνεια της που πήρε κατά τη διάρκεια και λίγο μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, και για αυτό είχε αποκλειστεί από τη σύναψη νέων δανείων.
Η πιο γνωστή όμως περίπτωση ελληνικής στάσης πληρωμών είναι αυτή του 1893. Η περίοδος αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού τα προβλήματα που ανάγκασαν τον Τρικούπη να δηλώσει ότι η χώρα θα αποπληρώσει μέρος μόνο του εξωτερικού της χρέους, δεν είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι συνέβη στην Ελλάδα τη δεκαετία 2000-10.
To 1878 η Ελλάδα μπήκε σε συμβιβασμό με τους δανειστές της: συμφώνησε ότι για κάθε ομολογιά των εκατό λιρών, η Ελλάδα πλήρωσε σαράντα τρεις. Σημειωτέον ότι οι ομολογίες είχαν εκδοθεί εξήντα χρόνια πριν, με τα δάνεια του 1824-25. Ο συμβιβασμός αυτός άνοιξε για την Ελλάδα τις δυτικές χρηματαγορές.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν ιδανικό. Ο λαικιστής Θεόδωρος Δηληγιάννης μετέτρεψε τα δάνεια σε πολιτικό εργαλείο ενάντια στον πολιτικό του αντίπαλο, Χαρίλαο Τρικούπη. Ο Δηληγιάννης στράφηκε σε άσκοπες στρατιωτικές δαπάνες με το άλλοθι του αλυτρωτισμού: αυτές ήταν φυσικά ιδιαίτερα δημοφιλείς στην ισχυρή κοινωνικά ομάδα των στρατιωτικών. Η κορύφωση αυτών των δαπανών έγινε με την επιστράτευση του 1885-86 εναντίον της Βουλγαρίας.Το 1885 οι στρατιωτικές δαπάνες έφτασαν το 53.5% επί των δημοσίων δαπανών.
Εξίσου καταστροφική ήταν η πολιτική του Δηληγιάννη στα εσωτερικά ζητήματα. Ενώ ο Τρικούπης αναδιοργάνωσε την αστυνομία, βελτίωσε την ποιότητα των δημόσιων υπηρεσίων και σεβάστηκε τον νόμο για το αμετακίνητο των δικαστικών, ο Δηληγιάννης μάζευε ψήφους με δημαγωγικά συνθήματα.
Το πιο επιτυχημένο από αυτά ήταν η εναντίωση του στη φορολογική πολιτική του Τρικούπη. Οι φόροι που επέβαλε ο Τρικούπης τη δεκαετία του 1880 ήταν αναγκαίοι: οι κρατικοί προυπολογισμοί ήταν συχνά ελλειματικοί, και τα έξι δάνεια που η χώρα συμφώνησε μεταξύ 1879 και 1890 έκαναν την κατάσταση ακόμα χειρότερη. To αποτέλεσμα ήταν οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους να ανεβαίνουν χρόνο με το χρόνο: από το 13% των δημόσιων δαπανων όπου βρίσκονταν το 1879, έφτασαν το 31% το 1882 και το 58% το 1889. Από εκείνη τη χρονιά και μέχρι τη στάση πληρωμήν του 1893 έμειναν σταθερά πάνω από το 30%.
Με αυτά τα δεδομένα ο Τρικούπης προσπάθησε να βελτιώσει την κατάσταση αυξάνοντας τους έμμεσους φόρους. Στην προσπάθεια αυτή ο Δηληγιάννης απάντησε με το σύνθημα "κάτω ο φορομπήχτης" με το οποίο συσπείρωσε γύρω τους έλληνες μικροαστούς. Σε όλη αυτή την περίόδο, το Δηληγιαννικό κόμμα κυριαρχησε εκλογικά στην Αθήνα και στα άλλα αστικά κέντρα. Με αυτά τα δεδομένα, ήταν δύσκολο να αποφευχθεί η στάση πληρωμών του 1893. Το δυστύχημα είναι ότι την επωμίστηκε ο συνετός Τρικούπης αντί του Δηληγιάννη.
Παρ' ότι όμως η περίοδος που ακολούθησε παρουσιάζεται συχνά ως καταστροφική, στην πράξη (ειδικά από το 1898 και μετά) είχε μάλλον θετική επίδραση στην ελληνική οικονομία. Η περίοδος αυτή και τα συμπεράσματα της σύγκρισης θα είναι το θέμα του επόμενου κειμένου.
Σημείωση: Τα οικονομικά στοιχεία είναι από το βιβλίο του Γ.Β. Δερτιλή, «Ιστορία του Ελληνικού Κράτους» (Εστία, 2006).
Η πιο γνωστή όμως περίπτωση ελληνικής στάσης πληρωμών είναι αυτή του 1893. Η περίοδος αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού τα προβλήματα που ανάγκασαν τον Τρικούπη να δηλώσει ότι η χώρα θα αποπληρώσει μέρος μόνο του εξωτερικού της χρέους, δεν είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι συνέβη στην Ελλάδα τη δεκαετία 2000-10.
To 1878 η Ελλάδα μπήκε σε συμβιβασμό με τους δανειστές της: συμφώνησε ότι για κάθε ομολογιά των εκατό λιρών, η Ελλάδα πλήρωσε σαράντα τρεις. Σημειωτέον ότι οι ομολογίες είχαν εκδοθεί εξήντα χρόνια πριν, με τα δάνεια του 1824-25. Ο συμβιβασμός αυτός άνοιξε για την Ελλάδα τις δυτικές χρηματαγορές.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν ιδανικό. Ο λαικιστής Θεόδωρος Δηληγιάννης μετέτρεψε τα δάνεια σε πολιτικό εργαλείο ενάντια στον πολιτικό του αντίπαλο, Χαρίλαο Τρικούπη. Ο Δηληγιάννης στράφηκε σε άσκοπες στρατιωτικές δαπάνες με το άλλοθι του αλυτρωτισμού: αυτές ήταν φυσικά ιδιαίτερα δημοφιλείς στην ισχυρή κοινωνικά ομάδα των στρατιωτικών. Η κορύφωση αυτών των δαπανών έγινε με την επιστράτευση του 1885-86 εναντίον της Βουλγαρίας.Το 1885 οι στρατιωτικές δαπάνες έφτασαν το 53.5% επί των δημοσίων δαπανών.
Εξίσου καταστροφική ήταν η πολιτική του Δηληγιάννη στα εσωτερικά ζητήματα. Ενώ ο Τρικούπης αναδιοργάνωσε την αστυνομία, βελτίωσε την ποιότητα των δημόσιων υπηρεσίων και σεβάστηκε τον νόμο για το αμετακίνητο των δικαστικών, ο Δηληγιάννης μάζευε ψήφους με δημαγωγικά συνθήματα.
Το πιο επιτυχημένο από αυτά ήταν η εναντίωση του στη φορολογική πολιτική του Τρικούπη. Οι φόροι που επέβαλε ο Τρικούπης τη δεκαετία του 1880 ήταν αναγκαίοι: οι κρατικοί προυπολογισμοί ήταν συχνά ελλειματικοί, και τα έξι δάνεια που η χώρα συμφώνησε μεταξύ 1879 και 1890 έκαναν την κατάσταση ακόμα χειρότερη. To αποτέλεσμα ήταν οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους να ανεβαίνουν χρόνο με το χρόνο: από το 13% των δημόσιων δαπανων όπου βρίσκονταν το 1879, έφτασαν το 31% το 1882 και το 58% το 1889. Από εκείνη τη χρονιά και μέχρι τη στάση πληρωμήν του 1893 έμειναν σταθερά πάνω από το 30%.
Με αυτά τα δεδομένα ο Τρικούπης προσπάθησε να βελτιώσει την κατάσταση αυξάνοντας τους έμμεσους φόρους. Στην προσπάθεια αυτή ο Δηληγιάννης απάντησε με το σύνθημα "κάτω ο φορομπήχτης" με το οποίο συσπείρωσε γύρω τους έλληνες μικροαστούς. Σε όλη αυτή την περίόδο, το Δηληγιαννικό κόμμα κυριαρχησε εκλογικά στην Αθήνα και στα άλλα αστικά κέντρα. Με αυτά τα δεδομένα, ήταν δύσκολο να αποφευχθεί η στάση πληρωμών του 1893. Το δυστύχημα είναι ότι την επωμίστηκε ο συνετός Τρικούπης αντί του Δηληγιάννη.
Παρ' ότι όμως η περίοδος που ακολούθησε παρουσιάζεται συχνά ως καταστροφική, στην πράξη (ειδικά από το 1898 και μετά) είχε μάλλον θετική επίδραση στην ελληνική οικονομία. Η περίοδος αυτή και τα συμπεράσματα της σύγκρισης θα είναι το θέμα του επόμενου κειμένου.
Σημείωση: Τα οικονομικά στοιχεία είναι από το βιβλίο του Γ.Β. Δερτιλή, «Ιστορία του Ελληνικού Κράτους» (Εστία, 2006).
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011
Συνέντευξη του Γιώργου Μιχαλόπουλου στον "Ελεύθερο Τύπο"
Η Κατερίνα Μυγιάκη πήρε συνέντευξη από τον Γιώργο Μιχαλόπουλο. Βρείτε τη σε μορφή .pdf στον "Ελεύθερο Τύπο" της Δευτέρας 27/6/2011, σελ. 3.
Προτεραιότητες
Η πάταξη της φοροδιαφυγής σημαντική!
Γιατί όμως προηγείται της πάταξης της αργομισθίας;
Γιατί όμως προηγείται της πάταξης της αργομισθίας;
Κυριακή 26 Ιουνίου 2011
Εθελοντής/ες για την βελτίωση και την συντήρηση του ιστότοπου
Χρειαζόμαστε κάποιους ή κάποιες να γνωρίζουν και να μπορούν να διαθέσουν λίγο χρόνο στην βελτίωση της εμφάνιση και της οργάνωσης του ιστότοπου.
Αν προσφέρεστε, παρακαλούμε ελάτε σ' επαφή μαζί μας είτε στα σχόλια αυτής της ανάρτησης, είτε στην ομάδα μας του FB "Έλληνες φορολογούμενοι".
Αν προσφέρεστε, παρακαλούμε ελάτε σ' επαφή μαζί μας είτε στα σχόλια αυτής της ανάρτησης, είτε στην ομάδα μας του FB "Έλληνες φορολογούμενοι".
Γράψτε μας ιδέες για δράσεις
Δράσεις που θα θέλατε να δείτε να οργανώνονται.
Ακόμα καλύτερα, δράσεις που θα θέλατε να συμμετάσχετε :-).
Ακόμα καλύτερα, δράσεις που θα θέλατε να συμμετάσχετε στην διοργάνωσή τους!
Γράψτε τις ιδέες σας στα σχόλια παρακάτω ή ψηφίστε για την δράση της προτίμησής σας στην ομάδα μας του FB!
Ακόμα καλύτερα, δράσεις που θα θέλατε να συμμετάσχετε :-).
Ακόμα καλύτερα, δράσεις που θα θέλατε να συμμετάσχετε στην διοργάνωσή τους!
Γράψτε τις ιδέες σας στα σχόλια παρακάτω ή ψηφίστε για την δράση της προτίμησής σας στην ομάδα μας του FB!
Είμαστε Αγανακτισμένοι;
Μας ρωτούν αν η πρωτοβουλία μας είναι από τους ή με τους Αγανακτισμένους. Η απάντηση δεν είναι απλή... Θα απαντήσουμε λοιπόν ευθέως και ξεκάθαρα, όχι όμως μονολεκτικά.
"Αγανακτισμένοι" είναι ένας όρος που πρόσφατα μπήκε ορμητικά στην δημόσια ζωή, χωρίς ταυτόχρονα να είναι διευκρινισμένος με σαφήνεια ακόμα. Το αν είμαστε ή όχι εξαρτάται από τις διευκρινίσεις.
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που πάει στην πλατεία, όχι, η πρωτοβουλία μας ξεκίνησε στο FB, και δεν έχει βρεθεί ποτέ μέχρι τώρα στην πλατεία. Επιλέξαμε συνειδητά τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου για την πρώτη μας συγκέντρωση, και όχι το Σύνταγμα.
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που αισθάνεται το συναίσθημα της αγανάκτησης σε σχέση με τα τεκταινόμενα στον δημόσιο βίο, ναι, είμαστε Αγανακτισμένοι. Είμαστε Αγανακτισμένοι, για να αναφέρω ένα μόνο από πάμπολλα παραδείγματα, που αυτός που βρέθηκε άνεργος επειδή η επιχείρηση στην οποία δούλευε υπερ-φορολογήθηκε πέραν της αντοχής της, καλείται τώρα με την αύξηση του ΦΠΑ, να υποστηρίξει όταν αγοράζει ψωμί, τους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων που βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση από τον ίδιο! Να υποστηρίξει τα 'κεκτημένα' των υψηλόμισθων προνομιούχων του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, των οποίων οι διπλάσιου και τριπλάσιου ύψους μισθοί απ' εκείνον που εισέπραττε όταν ακόμα είχε δουλειά, παραμένουν εξασφαλισμένοι και ελάχιστα έχουν μειωθεί επί της ουσίας. Αγανακτισμένοι είναι λίγο για να περιγράψουμε τι αισθανόμαστε όταν διαπιστώνουμε πόσο έντονα οι φόροι λειτουργούν κατά το “Βόηθα με φτωχέ μου να μην γίνω σαν εσένα”!
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος πού-μουτζώ-νειτήν-Βουλή-και-ζητά-εινά-καεί, όχι, δεν είμαστε Αγανακτισμένοι. Σεβόμαστε τους κόπους και τις θυσίες πολλών που μας εξασφάλισαν τον θεσμικό πολιτισμό που απολαμβάνουμε σήμερα, κι όσο κι αν στεναχωριόμαστε που διαπιστώνουμε σοβαρές δυσλειτουργίες στους θεσμούς μας, τους θεωρούμε πολύτιμους, δυσεύρετους και το σπουδαιότερο εργαλείο που διαθέτει η κοινωνία μας για να ελαχιστοποιήσουμε τις ζημιές της κρίσης και τον χρόνο ανάκαμψης απ' αυτήν. Σε εποχές μάλιστα που στην γεωγραφική γειτονιά μας άνθρωποι διακινδυνεύουν καθημερινά την ζωή τους, και πολλοί την χάνουν, διεκδικώντας αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο, ο σεβασμός μας στην δημοκρατία μας μεγαλώνει ανάλογα. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιος που μας χρωστά θεσμούς που λειτουργούν εύρυθμα, χωρίς δική μας συμμετοχή και ευθύνη. Την ευθύνη αυτή την αναλαμβάνουμε.
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που αντιλαμβάνεται έναν σοβαρό κίνδυνο και θέλει να κινητοποιηθεί και να κάνει κάτι γι' αυτό, ναι, είμαστε “Αγανακτισμένοι”. Θέλουμε να πιέσουμε το πολιτικό σύστημα να αποφύγει την εύκολη αλλά καταστροφική λύση της αύξησης φόρων, να δώσει την μοναδική διαθέσιμη αποτελεσματική λύση, αλλά και την μοναδική κοινωνικά δίκαια, όσο επώδυνη κι αν είναι, δηλαδή να μειώσει άμεσα και δραστικά τις πάμπολλες σπατάλες του δημοσίου.
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που ενδιαφέρεται κυρίως να εντοπίσει ποιοί άλλοι φταίνε για το πρόβλημά του, όχι, δεν είμαστε Αγανακτισμένοι. Η απόδοση ευθυνών έχει την αξία της, σ' αυτή όμως την ώρα της καταστροφικής απειλής εστιάζουμε μ' επιμονή που αγγίζει την μονομανία, στην εύρεση της βέλτιστης δυνατής λύσης.
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που προσπαθεί σκληρά να εντοπίσει το πρόβλημα σε βάθος και με αυτοκριτική, ώστε να εντοπίσει τις αλλαγές που χρειάζονται στον εαυτό του και στην κοινωνία, ναι, είμαστε Αγανακτισμένοι. Και εντοπίζουμε σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά την παραβίαση των δικαιωμάτων μας και στους πολιτικούς, και στα ΜΜΕ, αλλά και σε μας τους ίδιους που, εκτός από φορολογούμενοι είμαστε ταυτόχρονα μέρος του πελατειακού συστήματος, της ευρύτατης φοροδιαφυγής, αλλά και πρόθυμα 'θύματα' του λαϊκισμού τόσο των πολιτικών όσο και των μέσων ενημέρωσης.
Αν Αγανακτισμένος είναι κάποιος που αρκείται στην αγανάκτηση, όχι, δεν είμαστε Αγανακτισμένοι. Η Αγανάκτηση, ακόμα και με κεφαλαίο 'Α', είναι συναίσθημα δεν είναι σκέψη, δεν είναι σχέδιο. Φιλοδοξούμε πολύ περισσότερα από το να εκτονώσουμε την αγανάκτησή μας. Φιλοδοξούμε να την επεξεργαστούμε, να την διατυπώσουμε λογικά και με επιχειρήματα, να την μετασχηματίσουμε σε καινούρια ύλη για ουσιαστικό δημόσιο διάλογο αλλά κυρίως σε νέες επιλογές και αποφάσεις για δράση. Την ενστερνιζόμαστε ως κινητήριο δύναμη, όχι όμως ως μέθοδο λήψης αποφάσεων, ούτε ως αξιόπιστο καθοδηγητή επιλογών. Φιλοδοξούμε να την διοχετεύσουμε σε παραγωγή δράσης, όχι να την προβάλλουμε σ' αυτούς που 'φταίνε' για να εξασφαλίσουμε στους εαυτούς μας άλλοθι για παθητική στάση τύπου “φέρτε πίσω τα κλεμμένα”, που για μας συνιστά την εμμονή στην ψευδαίσθηση της εύκολης ευημερίας. Συνειδητοποιούμε, δεχόμαστε και αποδεχόμαστε ότι η ευημερία αυτή ήταν “δανεική”, ότι ήρθε η ώρα της να επιστραφεί στον ιδιοκτήτη της που δεν είναι αυτός που οδηγεί το πολυτελές αυτοκίνητο, αγορασμένο με καταναλωτικό δάνειο που αδυνατεί να αποπληρώσει, αλλά εκείνος που ξέρει και το κατασκευάζει. Και θέλουμε να συμμετάσχουμε ενεργά και θετικά στο χτίσιμο μιας αληθινής ευημερίας που πραγματικά θα μας ανήκει.
Ναι, θεωρούμε την Αγανάκτηση θετικό στοιχείο, υπό την προϋπόθεση ότι οδηγεί, όχι σε αιτήματα, και μάλιστα ανέφικτα υπό τις περιστάσεις, αλλά σε ρεαλιστικές αποφάσεις για δράσεις. Και μάλιστα για δράσεις που εξαρτώνται όσο το δυνατόν περισσότερο από τις δικές μας δυνάμεις. Μόνο υπ' αυτή την έννοια θα δεχόμασταν τον χαρακτηρισμό του Αγανακτισμένου. Κι εκτιμούμε ότι είναι νωρίς για να απαντηθεί αν είναι αυτή η έννοια που θα υπερισχύσει στις πλατείες και στις συνελεύσεις των Αγανακτισμένων. Αν όμως υπερισχύσει, κάτι που το ευχόμαστε θερμά, τότε ναι, θα είμαστε κι εμείς Αγανακτισμένοι!
Περίληψη της διακήρυξής μας
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Συγκεντρωθήκαμε εδώ, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, μόνοι εμείς οι φορολογούμενοι σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, που κανείς δεν μας αναγνωρίζει 'κεκτημένα δικαιώματα'.
Θέλουμε να θυμήσουμε σε όλους όσους υπεραμύνονται 'κεκτημένων δικαιωμάτων' που αποκτήθηκαν και συντηρούνται για δεκαετίες με δανεικά, αλλά και σ' αυτούς που τους υποστηρίζουν, ότι το κάνουν με τα δικά μας χρήματα και, μέσω των δανείων, με τα χρήματα των παιδιών μας. Θέλουμε να τους θυμίσουμε το προφανές πως δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα. Ό,τι κάποιος εισπράττει από το κράτος, δίκαια ή άδικα, κάποιος άλλος από μας τους φορολογούμενους, δίκαια ή άδικα το καταβάλλει.
Δηλώνουμε ότι έχουμε κι εμείς δικαιώματα, μη κεκτημένα μεν και κατάφωρα παραμελημένα, όχι όμως γι' αυτό λιγότερο δίκαια ή προφανή. Έχουμε το δικαίωμα σε φορολογία που είναι, Σταθερή, Απλή, Διαφανής, Λογικού Ύψους, Δίκαιη, Συνεπής, Εύχρηστη και Ανταποδοτική.
Θέλουμε να καταγγείλουμε όλες τις συνιστώσες του πολιτικού συστήματος, τους Πολιτικούς, τις Δημόσιες Υπηρεσίες, τα ΜΜΕ αλλά και πολλούς πολίτες, για απίστευτη παραμέληση αλλά και ευθεία καταπάτηση των δικαιωμάτων αυτών, με τρόπο ακραία κυνικό και κατ' εξακολούθηση.
Έχουμε ήδη κληθεί, με πολλούς τρόπους, να συμμετάσχουμε στο βάρος της δεινής θέσης που βρίσκονται τα δημόσια οικονομικά. Και τώρα ακούμε ότι αυτά δεν υπήρξαν αρκετά, και θα κληθούμε και πάλι, με νέες αυξήσεις, να βγάλουμε πάλι εμείς τα κάστανα απ' την φωτιά, όταν δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική αλλαγή στα κακώς κείμενα μέσω των οποίων παραβιάζονται τα δικαιώματά μας.
Ε λοιπόν, ως εδώ! Φτάνει πια! Οι φορολογούμενοι έχουμε κι εμείς δικαιώματα! Το πρόβλημα του δημοσίου είναι:
- Πρωτίστως πρόβλημα τεράστιων αναποτελεσματικών και κοινωνικά άδικων δαπανών.
- Πρόβλημα εσόδων μόνο υπό την έννοια της ισχνής φορολογικής βάσης και της ευρύτατα διαφεύγουσας φορολογίσιμης ύλης.
Ζητάμε να αλλάξει αμέσως το ερώτημα της συζήτησης για τα δημόσια οικονομικά από το 'πώς θα βρούμε αυτά που χρειαζόμαστε;' σε 'πώς θα ξοδέψουμε αυτά που έχουμε;', και προτάσεις επιβάρυνσης του προϋπολογισμού να συζητούνται μόνο ταυτόχρονα με το πόσο είναι το οικονομικό βάρος και ποιός θα το φέρει.
Καλούμε όλους τους φορολογούμενους να ενώσουν την φωνή τους με την δική μας.
Ναι στην άμεση και δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών! Ναι στην πάταξη της φοροδιαφυγής! Όχι στην αύξηση των φόρων!
Η διακήρυξή μας: Και οι φορολογούμενοι έχουμε δικαιώματα
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Συγκεντρωθήκαμε εδώ για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, μόνοι εμείς οι φορολογούμενοι σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, που κανείς δεν μας αναγνωρίζει 'κεκτημένα δικαιώματα'.
Θέλουμε να θυμήσουμε σε όλους όσους υπεραμύνονται 'κεκτημένων δικαιωμάτων' που αποκτήθηκαν και συντηρούνται για δεκαετίες με δανεικά, αλλά και σ' αυτούς που τους υποστηρίζουν, ότι το κάνουν με τα δικά μας χρήματα και με τα χρήματα των παιδιών μας. Θέλουμε να τους θυμίσουμε το προφανές πως δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα. Ό,τι κάποιος εισπράττει, δίκαια ή άδικα, κάποιος άλλος από μας τους φορολογούμενους, δίκαια ή άδικα το καταβάλλει.
Θέλουμε να τονίσουμε ότι:
- Οι τεράστιες μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου που φτάνουν στο 70% των δημοσίων εσόδων και το 75% των δημοσίων δαπανών χωρίς του τόκους...
- Η δαπάνη για την δημόσια διοίκηση που είναι η μεγαλύτερη στις χώρες του ΟΟΣΑ, με αποτελεσματικότητα από τις τελευταίες στις χώρες της ΕΕ...
- Οι τεράστιες ζημιές των ΔΕΚΟ, πολλές των οποίων έχουν μισθολογική δαπάνη μεγαλύτερη των εσόδων τους, και πληρώνουν μισθούς τριπλάσιους των αντίστοιχων του ιδιωτικού τομέα...
- Οι ζημιογόνες επιχειρήσεις των ΟΤΑ, και η καθαριότητα που στοιχίζει πάνω από 3 φορές περισσότερο όταν γίνεται από δημοτικούς υπαλλήλους, έναντι επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα...
- Η φοροδιαφυγή, που οι δημόσιοι υπάλληλοι αμοιβόμενοι με μισθούς διπλάσιους των αντίστοιχων του ιδιωτικού τομέα, δεν καταφέρνουν να συλλάβουν...
- Η εισφοροδιαφυγή που καταλήγει σε τρύπες των ταμείων που καλύπτει ο προϋπολογισμός...
- Οι πρόωρες συντάξεις, που δεν έχουν ούτε ανταποδοτικές εισφορές ούτε καλό λόγο...
- Οι ψεύτικες αναπηρικές συντάξεις...
- Οι μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων που έχουν ως αποτέλεσμα να σταματούν κι αυτοί να εργάζονται και να χρειάζονται καινούριοι για να κάνουν την δουλειά που οι μόνιμοι θα έπρεπε να κάνουν εξ αρχής...
- Οι ετήσιες παροχές που ανακοινώνονται στην ΔΕΘ, και οι περιοδικές πρόσθετες παροχές στις εκλογικές χρονιές...
- Τα τεράστια κέρδη των φαρμακοποιών, και τα τεράστια ελλείμματα του συστήματος υγείας...
...είναι λίγα μόνο χτυπητά παραδείγματα των άπειρων τρόπων με τους οποίους παραβιάζονται τα δικαιώματά μας. Δηλώνουμε ότι έχουμε κι εμείς δικαιώματα, μη κεκτημένα μεν και κατάφωρα παραμελημένα κατ' εξακολούθηση, όχι όμως γι' αυτό λιγότερο δίκαια ή προφανή. Έχουμε το δικαίωμα σε φορολογία που είναι:
- Σταθερή
Αλλάζει σπάνια και μας επιτρέπει να προγραμματίζουμε την ζωή μας μακροπρόθεσμα χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.
- Απλή
Εύκολη για τους συνεπείς, δύσκολη για τους ασυνεπείς όση τεχνογνωσία κι αν μπορούν να επιστρατεύσουν. Χωρίς παραθυράκια κι εξαιρέσεις, χωρίς φωτογραφικές διατάξεις, χωρίς πολύπλοκες προϋποθέσεις, χωρίς ασάφειες ή αντιφάσεις, για να μας απαλλάσσει από τον βραχνά της συναλλαγής με τους ελεγκτές, αλλά και από την ανάγκη λογιστή, τουλάχιστον για συνήθεις περιπτώσεις.
- Διαφανής
Εύκολο να διαπιστώσει οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται, ποιές κοινωνικές ομάδες την επιβαρύνονται, σε ποιό βαθμό και για ποιούς λόγους. Ομοίως ποιές κοινωνικές ομάδες επωφελούνται απ' αυτήν, σε ποιό βαθμό και για ποιούς λόγους.
- Λογικού ύψους
Συντηρεί το κράτος που χρειάζεται για την ομαλή λειτουργία των θεσμών και της οικονομίας και την κοινωνική προστασία των αδυνάτων οικονομικά, όχι όμως αργόμισθους, σπατάλες ή αδικαιολόγητα προνόμια. Μας επιτρέπει να αξιοποιούμε το μέγιστο δυνατό από τα χρήματα που κερδίζουμε με τον κόπο μας, όπως επιλέγουμε οι ίδιοι.
- Δίκαιη
Περιλαμβάνει όλα τα εισοδήματα και τις συναλλαγές των πολιτών κατά τις οικονομικές τους δυνατότητες, και όχι δυσανάλογα τα 'μικρά ψάρια' ή τις επόμενες γενιές. Επίσης η ωφέλεια απ' αυτήν κατανέμεται δίκαια σε όλους τους πολίτες κατά τις ατομικές και κοινωνικές ανάγκες, με αποφάσεις ορθολογικές, διαφανείς και δημοκρατικά νομιμοποιημένες.
- Συνεπής
Ανταμείβει τους ειλικρινείς και δίνει ισχυρά αντικίνητρα στους φοροφυγάδες. Δεν χρησιμοποιείται ως αντάλλαγμα παράνομης δραστηριότητας και αυθαιρεσίας (περαιώσεις, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, κίνητρα για αποφυγή ελέγχων).
- Εύχρηστη
Χωρίς περιττή γραφειοκρατεία, χωρίς αναμονή σε ουρές, χωρίς ταλαιπωρία και χάσιμο χρόνου, χωρίς δηλώσεις των ίδιων στοιχείων ξανά και ξανά, σε διαφορετικές στιγμές και διαφορετικές υπηρεσίες.
- Ανταποδοτική
Προσφέρει σε αντάλλαγμα ποιοτικές κρατικές υπηρεσίες για όλους τους πολίτες και, στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων μας, εύλογη και αποτελεσματική προστασία των λίγων πραγματικά αδυνάτων της κοινωνίας.
Θέλουμε να καταγγείλουμε όλες τις συνιστώσες του πολιτικού συστήματος, για απίστευτη παραμέληση των δικαιωμάτων αυτών, με τρόπο ακραία κυνικό και κατ' εξακολούθηση:
- Τους πολιτικούς
Γιατί με τις ψηφοθηρικές τους παροχές, φέρονται σαν το κράτος να γεννά χρήματα δωρεάν, και κάνουν πως δεν ξέρουν ότι κάθε ευρώ που πληρώνεται από το δημόσιο οπουδήποτε, υπάρχει ένας από μας που το παράγει με τον κόπο του.
- Τις δημόσιες υπηρεσίες
Γιατί ενώ πληρώνονται από μας, δεν μας σέβονται ως εργοδότες τους και δεν υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας, αντίθετα, με την συναλλαγή και την διαφθορά, συνεταιρίζονται με τους φοροφυγάδες στην στυγνή εκμετάλευσή μας. Επιπλέον δεν μας σέβονται και ως πελάτες τους, και μας ταλαιπωρούν συχνά λόγω των δικών τους αδυναμιών και χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
- Τα ΜΜΕ
Γιατί υιοθετούν με πολύ μεγάλη ευκολία και λαϊκισμό που συναγωνίζεται εκείνο των πολιτικών, όλα τα αιτήματα ως 'δίκαια', χωρίς να δίνουν βήμα και προσοχή και στην δική μας άποψη. Είμαστε εμείς που καλούμαστε κάθε φορά να φέρουμε το οικονομικό βάρος και περιμένουμε εύλογα να εκπροσωπούμαστε με επάρκεια στον δημόσιο διάλογο, και να αξιολογείται με προσοχή κι ο δικός μας κόπος σε σχέση με το εύλογο του οποιουδήποτε αιτήματος.
- Τους πολίτες
Γιατί ξεχνούν με μεγάλη ευκολία ότι κάθε μισθός και κάθε προνόμιο που δεν κερδίζεται με ισοδύναμο κόπο, αλλά και κάθε αποφυγή υποχρέωσης, είναι κλοπή σε βάρος μας.
Ζητάμε σχετικά δύο συγκεκριμένα πρακτικά μέτρα σε σχέση με τον δημόσιο διάλογο:
- Να αλλάξει το ερώτημα της συζήτησης για τα δημόσια οικονομικά από το 'πώς θα βρούμε αυτά που χρειαζόμαστε;' σε 'πώς θα ξοδέψουμε αυτά που έχουμε;'.
- Να μην θεωρείται ως σοβαρή και να μην τίθεται στον δημόσιο διάλογο καμία πρόταση, για οποιαδήποτε παροχή ανεξαιρέτως, αν ο φορέας που την προτείνει, πολιτικός, κόμμα, συνδικαλιστής, κοινωνική ομάδα, πολίτης, δεν περιλαμβάνει σ' αυτήν, όχι μόνο την κοστολόγησή της αλλά και τον τρόπο που αυτή θα καλυφθεί (μείωση άλλης δαπάνης, αύξηση φόρου και ποιού, αύξηση δανεισμού, επιβάρυνση συγκεκριμένων καταναλωτών κλπ.).
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η χώρα μας βρίσκεται αυτή την εποχή σε δεινή οικονομική κατάσταση. Κληθήκαμε πρώτοι εμείς, να βάλουμε για ακόμα μια φορά πλάτη:
- Με τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, των καυσίμων και του ΦΠΑ, που τα πληρώνουμε ακόμα κι αν βρεθήκαμε στην ανεργία, εξ αιτίας της κρίσης των δημόσιων οικονομικών, και συχνά χωρίς να έχουμε συμμετάσχει στα 'κέρδη' από τις εποχές παχιών αγελάδων.
- Με τις επανειλλημένες έκτακτες εισφορές στις επιχειρήσεις.
- Με την εκβιαστική συμμετοχή σε 'περαιώσεις', ακόμα κι όταν είμαστε συνεπείς, υπό την αθέμιτη απειλή ελέγχων που με χρήση της δαιδαλώδους νομοθεσίας μπορούν πάντα να 'εφευρίσκουν' ανούσιες τυπικές παραβάσεις.
- Με την ανεργία που τα παραπάνω προκάλεσαν σε εκατοντάδες χιλιάδες από μας, επιβαρύνοντας υπέρμετρα τις επιχειρήσεις που είχαμε, ή τις επιχειρήσεις στις οποίες εργαζόμασταν.
Όλ' αυτά, την ίδια στιγμή που δεν έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό για την διόρθωση κραυγαλέων και άδικων προνομίων άλλων ομάδων με πολιτική επιρροή και δυνατότητες πίεσης.
Και τώρα ακούμε ότι αυτά δεν υπήρξαν αρκετά, και θα κληθούμε και πάλι, με νέες αυξήσεις, να βγάλουμε τα κάστανα απ' την φωτιά, όταν απ' όλα τα παραδείγματα που αναφέρονται στην αρχή, δεν έχει διορθωθεί εν τω μεταξύ ούτε ένα!
Ε λοιπόν, ως εδώ! Φτάνει πια! Οι φορολογούμενοι έχουμε κι εμείς δικαιώματα! Το πρόβλημα του δημοσίου είναι:
- Πρωτίστως πρόβλημα τεράστιων αναποτελεσματικών και κοινωνικά άδικων δαπανών.
- Πρόβλημα εσόδων μόνο υπό την έννοια της ισχνής φορολογικής βάσης και της διαφυγούσης φορολογίσιμης ύλης.
Ζητάμε επιτακτικά και καλούμε όλους τους φορολογούμενους να ενώσουν την φωνή τους με την δική μας:
Ναι στην μείωση των δημόσιων δαπανών! Ναι στην πάταξη της φοροδιαφυγής! Όχι στην αύξηση των φόρων!
Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011
Οι φορολογούμενοι έχουμε κι εμείς δικαιώματα.
Έχουμε δικαίωμα σε φορολογία που είναι:
- Σταθερή
Αλλάζει σπάνια και μας επιτρέπει να προγραμματίζουμε τις οικονομικές μας δραστηριότητες μακροπρόθεσμα χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.
- Απλή
Εύκολη για τους συνεπείς, δύσκολη για τους ασυνεπείς όση τεχνογνωσία κι αν μπορούν να επιστρατεύσουν. Χωρίς παραθυράκια κι εξαιρέσεις, χωρίς φωτογραφικές διατάξεις, χωρίς πολύπλοκες προϋποθέσεις, χωρίς ασάφειες ή αντιφάσεις, μας απαλλάσσει από τον βραχνά της συναλλαγής με τους ελεγκτές, αλλά και από την ανάγκη φοροτεχνικού, τουλάχιστον σε απλές και συνήθεις περιπτώσεις.
- Διαφανής
Εύκολο να διαπιστώσει οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται, ποιές κοινωνικές ομάδες την επιβαρύνονται, σε ποιό βαθμό και για ποιούς λόγους. Ομοίως ποιές κοινωνικές ομάδες επωφελούνται απ' αυτήν, σε ποιό βαθμό και για ποιούς λόγους.
- Λογικού ύψους
Ικανή να συντηρεί το κράτος που χρειάζεται για την ομαλή λειτουργία των θεσμών και της οικονομίας και την κοινωνική προστασία των αδυνάτων οικονομικά, όχι όμως αργόμισθους, σπατάλες, αδικαιολόγητα προνόμια ή υπερχρέωση. Μας επιτρέπει να αξιοποιούμε το μέγιστο δυνατό από τα χρήματα που κερδίζουμε με τον κόπο μας, όπως επιλέγουμε οι ίδιοι.
- Δίκαιη
Περιλαμβάνει όλα τα εισοδήματα και τις συναλλαγές των πολιτών κατά τις οικονομικές τους δυνατότητες, και όχι δυσανάλογα τα 'μικρά ψάρια' ή τις επόμενες γενιές (μέσω των ελλειμμάτων). Επίσης η ωφέλεια απ' αυτήν κατανέμεται δίκαια σε όλους τους πολίτες κατά τις ατομικές και κοινωνικές ανάγκες, με αποφάσεις ορθολογικές, διαφανείς και δημοκρατικά νομιμοποιημένες.
- Συνεπής
Ανταμείβει τους ειλικρινείς και δίνει ισχυρά αντικίνητρα στους φοροφυγάδες. Δεν χρησιμοποιείται ως αντάλλαγμα παράνομης δραστηριότητας και αυθαιρεσίας (περαιώσεις, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, κίνητρα για αποφυγή ελέγχων).
- Εύχρηστη
Χωρίς περιττή γραφειοκρατία, χωρίς αναμονή σε ουρές, χωρίς ταλαιπωρία και χάσιμο χρόνου, χωρίς δηλώσεις των ίδιων στοιχείων ξανά και ξανά, σε διαφορετικές στιγμές και διαφορετικές υπηρεσίες.
- Ανταποδοτική
Προσφέρει σε αντάλλαγμα ποιοτικές κρατικές υπηρεσίες για όλους τους πολίτες και, στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων μας, εύλογη και αποτελεσματική προστασία των λίγων πραγματικά αδυνάτων της κοινωνίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)