"Πώς ο Καναδάς δεν έγινε Ελλάδα!"

Εξαιρετικό άρθρο του Τάκη Μίχα με αυτό τον τίτλο, δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο protagon.gr.

To αναδημοσιεύω με έμφαση με τονισμένα γράμματα (τα λοξά είναι του  πρωτότυπου) στα σημεία που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τους φορολογούμενους, με ένα μόνο σχόλιο: Σκεφτείτε για μια στιγμή, πώς ήταν η αντίστοιχη πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου; Καμία σχέση!

"

Το 1995 ο Καναδάς αντιμετώπιζε μια πολύ σοβαρή δημοσιονομική κρίση που προμήνυε «ελληνικές εξελίξεις». Το δημόσιο χρέος είχε φτάσει το 78%, το δημοσιονομικό έλλειμμα κυμαινόταν στο 6% και οι κρατικές δαπάνες είχαν φτάσει στο 53% του ΑΕΠ. Επιπλέον το 30% των εσόδων διατίθεντο για την εξυπηρέτηση του χρέους και τα επιτόκια είχε σκαρφαλώσει σε απαγορευτικά  ύψη. Τα κρατικά ομόλογα του Καναδά ήσαν μόνο για «φτύσιμο». Κατά κάποιο τρόπο η ιστορία του Καναδά θύμιζε την Ελλάδα. Η «αμαρτωλή περίοδος» και εκεί ήταν η δεκαετία του '80. Το δημοσιονομικό έλλειμμα διπλασιάσθηκε μεταξύ του 1980 και του 1990 ενώ το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ έφτασε το 1993-94 το 78%  από 29% που ήταν το 1980.

Ήταν χαρακτηριστικό της κατάστασης που αντιμετώπιζε ο Καναδάς ότι η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα των ΗΠΑ η Wall Street Journal δημοσίευσε άρθρο στο οποίο ο Καναδάς αποκαλείτο «ένα τιμημένο μέλος του Τρίτου Κόσμου».

Ευτυχώς όμως η χώρα βρέθηκε να έχει στο τιμόνι δυο σπονδυλωμένους πολιτικούς.

Πρωτάθλημα διαφθοράς: Παγκόσμιο το χάνουμε, Πανευρωπαϊκό όμως το παλεύουμε...

Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε η έκθεση Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς (Corruption Perceptions Index) για το 2011, της Διεθνούς Διαφάνειας (Tranasparency International).

Η έκθεση αυτή κατατάσσει τις χώρες ανάλογα με την διαφθορά στον δημόσιο τομέα όπως τον αντιλαμβάνονται έγκυροι οργανισμοί και ειδικοί. Προηγείται εργασία κανονικοποίησης των δεδομένων των οργανισμών αυτών που δεν είναι αναγκαστικά οι ίδιοι για όλες τις χώρες.

Οι επιδόσεις της Ελλάδας; 80η σε 183 χώρες, σημαίνει πως οι χειρότερες από εμάς χώρες είναι περισσότερες από τις καλύτερές μας. Δεν είναι πολύ περισσότερες είναι αλήθεια, όποιος όμως επιμένει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, υπάρχουν κάποια ερείσματα στην έκθεση για να το κάνει. Οι θεσμοί μας δεν είναι τελείως για τα σκουπίδια, κάτι καταφέρνουν σε σχέση με το σύνολο της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

Η έκθεση όμως δίνει πολλά επιχειρήματα και για όποιον προτιμά να βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή, πιο κατάλληλη μεταφορά για την περίπτωση αυτή, γεμάτο με θολό νερό. Η βαθμολογία μας 3,4 με άριστα το 10 (καθόλου διαφθορά), δεν είναι μόνο σημαντικά κάτω από την βάση, είναι και αισθητά κάτω από τον διεθνή μέσο όρο (4,03). Αυτό σημαίνει ότι, αν και εκείνοι που ξεπερνούμε είναι περισσότεροι, εκείνοι που μας ξεπερνούν, μας ξεπερνούν περισσότερο.

Το πραγματικά δυσάρεστο είναι ότι σε σχέση μ' εκείνους που θέλουμε να συγκρινόμαστε, είμαστε "πάτοι" με μεγάλη συνέπεια. Προτελευταίοι στις χώρες του ΟΟΣΑ, μετά την 69η Ιταλία (3,9) και πριν από το 100ο Μεξικό (3,0). Προτελευταίοι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την 75η Ρουμανία (3,6) και πριν την 86η Βουλγαρία (3,3). Τελευταίοι όμως στην Ευρωζώνη, μετά την Ιταλία.

Ενδεικτικά, 1η διεθνώς είναι η Ν. Ζηλανδία με 9,5, τελευταία η Σομαλία με 1,0. Τα 2/3 των χωρών στην κατάταξη είναι κάτω από την βάση, επομένως η διαφθορά πλήττει ολόκληρο τον κόσμο. Τουλάχιστον έχουμε παρέα...

Πόσο άραγε μας κοστίζει η διαφθορά σ' εμάς τους φορολογούμενους; Δύσκολη η απάντηση και δεν είναι παράξενο που δεν περιέχεται στην έκθεση. Όπως τονίζει όμως η "Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς" στην παρουσίασή της σε συνέντευξη τύπου,"οι χώρες της Ευρωζώνης που βιώνουν κρίση χρέους έχουν τις χαμηλότερες βαθμολογίες"! Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Τονίζει επίσης ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αλλαγή αντίληψης για την Ελλάδα, όσον αφορά την διαφθορά. Αυτό το τελευταίο με βάζει σε σκέψεις. Επηρεασμένος κι από τόσες ομιλίες του TEDxAthens για "αναστάτωση του συστήματος" ("disrupt the system"), αναρωτιέμαι, μήπως να το βλέπαμε πιο ... δημιουργικά; Μήπως να καινοτομούσαμε σχετικά; Αφού δυσκολευόμαστε να κάνουμε κάποια ουσιαστική πρόοδο στον τομέα της διαφάνειας μήπως θα μπορούσαμε να ανεβούμε κάποιες θέσεις αν, τα βρίσκαμε βρε παιδί μου με την Διεθνή Διαφάνεια. Αν ... τους δίναμε κάτι;

Ειδικό τέλος ακινήτων: Εντυπώσεις από τη συζήτηση της αίτησης ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας

Ο Γιάννης Σιάτρας, πρόεδρος των Ελλήνων Φορολογούμενων, ενημερώνει με το εξαιρετικό άρθρο του με τον παραπάνω τίτλο, για την συζήτηση της προσφυγής εναντίον του τέλους ακινήτων στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Επιτέλους, τα δικαιώματα των φορολογούμενων έχουν και υπερασπιστές. Οι συνήθεις κατά συρροήν καταπατητές τους καλά θα κάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο καιρός που "την έβγαζαν εύκολα" πέρασε! Συγχαρητήρια και θερμές ευχαριστίες στους Έλληνες Φορολογούμενους για την σχετική προσπάθειά τους.

Όποια κι αν είναι η σχετική απόφαση του ΣτΕ, νομίζω ότι οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν μια πραγματική στροφή στα πράγματα, την ανατολή επιτέλους και στην Ελλάδα του κοινωνικού ελέγχου στα δημόσια πράγματα.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Γιάννη Σιάτρα: