Βαρέα και Ανθυγιεινά για την υγεία ... της τσέπης μας

Αντιγράφω εξαιρετική ανάρτηση του Μάνου Ματσαγγάνη, στην σελίδα FB της Δημιουργίας Ξανά!.

"Quiz: ποιο είναι το ποσοστό των ασφαλισμένων του ΙΚΑ με το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών;

Η απάντηση είναι 40% (για τους άνδρες, για τις γυναίκες είναι λιγότερο).

Σε μια χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία (και σχεδόν καθόλου βιομηχανία γενικώς).

Μια χώρα όμως όπου όσες ευνοημένες κατηγορίες εντάσσονται στο σχετικό καθεστώς συνταξιοδοτούνται 5 έτη νωρίτερα από τους υπόλοιπους με πλήρη σύνταξη.

Έγραφα πριν κάποιους μήνες σε ένα άρθρο στο Athens Review of Books (λυπάμαι για την αυτοαναφορά, αλλά έχω βαρεθεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια):

"Η λίστα με τα σχετικά επαγγέλματα προκαλεί θυμηδία: συνοδοί εδάφους, παρουσιαστές τηλεόρασης, κομμωτές, σερβιτόροι κ.ά. Το καθεστώς αυτό επεκτάθηκε το 2002 στον δημόσιο τομέα: υποψήφιοι προς ένταξη είναι δεσμοφύλακες, κτηνίατροι, συντηρητές έργων τέχνης κ.ά."

"Ιστορικά, η ένταξη στα «βαρέα και ανθυγιεινά» ήταν ένα είδος αποζημίωσης για το χαμηλό προσδόκιμο επιβίωσης κάποιου επαγγέλματος (π.χ. μεταλλωρύχοι). Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας κομμωτής (ή κτηνίατρος) που να φοβάται ότι θα ζήσει λιγότερο επειδή είναι κομμωτής (ή κτηνίατρος)."

"Εν τω μεταξύ, στις οικοδομές, στα δημόσια έργα και αλλού δεκάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους – αλλά αυτοί είναι ξένοι και ανασφάλιστοι, άρα για αυτούς δεν μιλά κανείς."

Το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών πρέπει να καταργηθεί.

Οι (ελάχιστες) εργασίες που είναι πράγματι επικίνδυνες πρέπει να πάψουν να είναι.

Πρέπει να τηρηθούν οι κανονισμοί ασφαλείας στην εργασία - ή να ενισχυθούν, εάν είναι ανεπαρκείς.

Αυτή θα έπρεπε να είναι η έγνοια των κυβερνήσεων, των κομμάτων, των συνδικάτων.

Σε μια σοβαρή χώρα ..."

Για διευκόλυνση των αναγνωστών να κρίνουν "ιδίοις όμμασι" τον βαθμό καταπάτησης των δικαιωμάτων των φορολογούμενων από το πελατειακό σύστημα μέσω της κατάχρησης του θεσμού των "Βαρέων και Ανθυγιεινών", ιδού ποιά επαγγέλματα αφαιρούνται. Σε εποχές οξύτατης οικονομικής κρίσης χρειάστηκε δύο χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να αφαιρέσει τους επιστάτες από τον κατάλογο των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων! Για κάποιο περίεργο λόγο την αθρόα επιβολή βαρύτατων φόρων εν γνώσει της ότι ήταν άδικοι (για να μην αναφερθώ στο παράνομοι και αντισυνταγματικοί), την πέτυχε πολύ γρηγορότερα...

Αυτό που τρέμω και να σκεφτώ είναι ποιούς έχει ακόμα αφήσει αλλά και ποιούς έχει προσθέσει και με ποιά κριτήρια, στον κατάλογο των "Βαρέων και Ανθυγιεινών" που προφανώς το κύριο που επιτυγχάνει είναι να βλάπτει σοβαρά την υγεία της τσέπης των φορολογούμενων...

Ιστορίες Πατριδογνωσίας

Σε εξαιρετικό άρθρο του με αυτό τον τίτλο ο Θόδωρος Σκυλακάκης εξηγεί τα βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού. 

Προϋπολογισμός δεν είναι μια απλώς παράξενη και μεγάλη λέξη για ένα βαρετό κρατικό έγγραφο γεμάτο ακατανόητους αριθμούς που δεν μας αφορούν. Είναι η πιο ισχυρή και έντονη διατύπωση των δυνατοτήτων και των επιλογών μιας κοινωνίας, της κοινωνίας μας. Ο προϋπολογισμός δείχνει πού επιλέγουμε να διαθέτουμε τους πόρους μας, από πού επιλέγουμε να τους αντλούμε. Τι θεωρούμε αρκετά σημαντικό ώστε να ξοδεύουμε γι' αυτό, τι όχι αρκετά και το βάζουμε σε δεύτερη μοίρα. Πόσα χρήματα θέλουμε να τα ξοδεύει το κράτος με συλλογικές αποφάσεις, και για ποιά θέματα, και πόσα προτιμάμε να ξοδεύονται με προσωπικές αποφάσεις των πολιτών.

Μεταξύ άλλων αναφέρει ο κ. Σκυλακάκης:

"...Ποιά είναι η βασική πολιτική επιλογή του προϋπολογισμού του 2012; Το πολιτικό σύστημα στέλνει πάλι το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού της χρεοκοπίας του, στους "μη -πελάτες" του. Δηλαδή στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και στο μη κομματικοποιημένο τμήμα της κοινωνίας..."

"Περισσότερο από όλους θα την πληρώσουν βέβαια οι άνεργοι, που και το 2012 θα προέρχονται αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα και προσεγγίζουν το 1 εκ. (αν περιλάβουμε και τους επιχειρηματίες που έκλεισαν την επιχείρησή τους, καθώς και όσους δούλευαν με μπλοκάκι). Οι άνεργοι λοιπόν θα συνεχίσουν να ψάχνουν μάταια για δουλειά...". Και, θα πρόσθετα, να πληρώνουν μεγαλύτερη φορολογία, ώστε οι αργόμισθοι πολιτικοί πελάτες του δημόσιου τομέα να διατηρούν πλήρη προνόμια εργαζομένων. 

Δεν έχει νόημα να επαναφέρω το θέμα των δικαιωμάτων των φορολογούμενων που βάναυσα καταπατώνται με τις επιλογές αυτές. Οι επιλογές αυτές δεν είναι μόνο σε υπερθετικό βαθμό κοινωνικά άδικες, είναι και καταστροφικές οικονομικά, επομένως παράλογες. Το πελατειακό μας πολιτικό σύστημα αποδεικνύει κάθε μέρα που περνάει ότι δεν έχει καμία δυνατότητα να κάνει διαφορετικές. Το συμπέρασμα είναι εύκολο. Η καταστροφή θα συνεχιστεί μέχρι τέλους. Θα συνεχιστεί μέχρι να μην υπάρχει πέτρα πάνω στην πέτρα. Μέχρι ν' απομυζηθεί και η τελευταία ρανίδα υγιούς οικονομικής δραστηριότητας, μέχρι και η τελευταία ικμάδα της οικονομίας να σπαταληθεί. Εκτός αν η κοινωνία των πολιτών, δηλαδή εμείς οι ίδιοι προσωπικά, πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας._

Μακρύ και αόρατο το χέρι των κομμάτων στην τσέπη μας

Αν ετοιμαζόμουν να εκλέξω τον Αντώνη Σαμαρά πρωθυπουργό της υπερχρεωμένης Ελλάδας, πώς θα αισθανόμουν αν μάθαινα ότι οι κάρτες του είναι υπερχρεωμένες και αδυνατεί να τις αποπληρώσει; Τι θα σκεφτόμουν; "Καλό ταίριασμα!" μήπως; 

Αν στεναχωριόμουν που ο Γιώργος Παπανδρέου αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία της χρεωκοπημένης Ελλάδας, πως θα αντιδρούσα στην πληροφορία ότι έχει κάνει καταναλωτικό δάνειο και καθυστερεί τις δόσεις του; 

Πώς θα αντιδρούσα αν μάθαινα ότι οι επιχειρήσεις των δύο αρχηγών έχουν οικονομικά προβλήματα; Ότι για χρόνια ξοδεύουν περισσότερα απ' όσα εισπράττουν; 

Η κατάσταση αυτή δεν είναι υποθετική, είναι πραγματική! Και τα δύο κόμματα των οποίων ηγούνται οι συγκεκριμένοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν πρόβλημα στην καταβολή μισθών στους εργαζόμενούς τους, και δανείζονται έναντι μελλοντικών εσόδων για να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που προκύπτουν από λειτουργικά έξοδα!

Ως φορολογούμενοι θέλουμε σχετικά να θέσουμε τα παρακάτω ερωτήματα:

1. Πώς γίνεται να είναι υπερχρεωμένα τα κόμματα εξουσίας, αφού χρηματοδοτούνται (με δικές τους αποφάσεις) από εμάς τους φορολογούμενους, 14 φορές περισσότερα ανά ψήφο από τα αντίστοιχα Γερμανικά κόμματα;
2. Πώς γίνεται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να ξοδεύουν σε απόλυτους αριθμούς περισσότερα χρήματα από τα Γερμανικά αντίστοιχα κόμματα;
3. Πώς γίνεται να πιστεύουν ότι μπορούν να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας αν δεν μπορούν να λύσουν τα πολύ απλούστερα δικά τους (τα δύο κόμματα μαζί χρωστούν 280-290 εκ. ευρώ, δηλαδή τα αναμενόμενα έσοδά τους μέχρι το 2014);
4. Πώς γίνεται σ' αυτή την εποχή δραστικών περικοπών, να μην έχει γίνει καμία περικοπή στην χρηματοδότηση των κομμάτων;
5. Γιατί τα κόμματα δεν είναι υποχρεωμένα, επί ποινή στέρησης της κρατικής χρηματοδότησης που δικαιούνται, να αναρτούν στο διαδίκτυο οικονομικά στοιχεία, προϋπολογιστικά και απολογιστικά;
6. Γιατί τα δύο κόμματα εξουσίας καταργούν στην πράξη την όποια ισοτιμία προβλέπει ο νόμος στην κομματική δράση, ξοδεύοντας ακόμα περισσότερα απ' αυτά που αφειδώς εισπράττουν από τον προϋπολογισμό; 

Το κυριότερο όμως ερώτημα για μας τους φορολογούμενους είναι το εξής:

Πώς δέχονται οι τράπεζες ως εγγυήσεις μελλοντικά έσοδα των κομμάτων αυτών; Πώς προεξοφλούν την ψήφο μας και βασίζονται ότι τα κόμματα αυτά θα παραμείνουν κόμματα εξουσίας και μετά τις εκλογές;

Τι, αναρωτιέμαι αφελώς, προσδοκούν ως αντάλλαγμα οι τράπεζες που παρέχουν τα συγκεγκεκριμένα δάνεια; Μήπως ο αντίστοιχος κίνδυνος αδυναμίας αποπληρωμής εκ μέρους των κομμάτων, είναι ένα ακόμα αδιαφανές κόστος που καλούμαστε να φέρουμε οι φορολογούμενοι, χωρίς καν να ανακοινώνεται; Μήπως θα κληθούμε πάλι εμείς να καλύψουμε τα αντίστοιχα "φέσια" όταν προκύψουν; Πόσο τελικά μας κοστίζουν τα αδηφάγα κόμματα;

Απαντήσεις βέβαια δεν ευελπιστώ ότι θα δοθούν από τα κόμματα. Απαντήσεις θα δοθούν από εμάς τους φορολογούμενους και την οργανωμένη μας δράση. Η δράση μας για μείωση της χρηματοδότησης των κομμάτων στα επίπεδα της Γερμανίας κατ' αναλογία των ψηφοφόρων, είναι η πρώτη σε ψήφους μέχρι στιγμής. Ψηφίστε κι εσείς!

Είναι προφανές ότι τόσο το ύψος της χρηματοδότησης των κομμάτων, όσο και τα δάνεια που τους δίνονται από κρατικές τράπεζες, συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των φορολογούμενων σε διαφανή, λογικού ύψους, συνεπή και ανταποδοτική φορολογία. Το χέρι των κομμάτων στην τσέπη μας το θέλουμε κοντό και διαφανές. Αντ' αυτού προκύπτει μακρύ και ... αόρατο!

Νέα επίδοση στην μείωση κόστους αγοράς φαρμάκου

Νέα μεγάλη επιτυχία του υπουργείου Υγείας στην εξοικονόμηση κόστους αγοράς φαρμάκου!

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου, επιτεύχθηκε αξοικονόμηση €4,78 εκ. σε ποσό προϋπολογισμού €5,2 εκ., δηλαδή εξοικονόμηση 92%!! Θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια στον υπουργό και στο υπουργείο για την επιτυχία.

Η προηγούμενη σχετική προσπάθεια έγινε τον Ιούλιο, και απέδωσε μείωση 82% του κόστους προϋπολογισμού €1,5 εκ. 

Μετά όμως τα ειλικρινή συγχαρητήρια και με βαρειά καρδιά που αναλαμβάνω να χαλάσω την γιορτή, αισθάνομαι αναγκασμένος να προσθέσω και μερικά δυσάρεστα ερωτήματα:

1. Γιατί ο προϋπολογισμός ήταν τόσο φοβερά έξω από τα δεδομένα της αγοράς; Ακόμα και τώρα δεν γίνεται καμία έρευνα αγοράς πριν προϋπολογισθεί το κόστος της προμήθειας φαρμάκων; Ούτε μετά την πρώτη επιτυχία δεν αναπροσαρμόστηκαν οι προϋπολογισμοί;
2. Δεδομένης της τεράστιας επιτυχίας της πρώτης δημοπρασίας, γιατί χρειάστηκαν πάνω από τρεις μήνες για να γίνει η δεύτερη; Δεν έχει γίνει προμήθεια φαρμάκων εν τω μεταξύ με τις ... "παληές" τιμές;
3. Γιατί χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να αρχίσει η αγορά φαρμάκων με την συγκεκριμένη διαδικασία; Η τεχνογνωσία υπάρχει από καιρό το ίδιο και οι υποδομές που δεν είναι δα και τόσο απαιτητικές.
4. Πόσα χρήματά μας των φορολογουμένων έχουν συνολικά πέσει στην μαύρη τρύπα της σπατάλης από προμήθειες φαρμάκων, στο διάστημα που ήταν υπεύθυνη η κυβέρνηση που μόλις αποχώρησε;
5. Πότε θα γίνονται όλες οι προμήθειες φαρμάκων ανεξαιρέτως με την συγκεκριμένη διαδικασία, και πόση συνολική εξοικονόμηση θα φέρει αυτό στον ετήσιο προϋπολογισμό;
6. Τι θα γίνει με τα τεράστια ποσά που ξοδεύτηκαν στο παρελθόν; Ποιοί τα ενέκριναν και ποιοί τα εισέπραξαν και τι θα γίνει μ' αυτούς;

Αντιλαμβάνομαι ότι είναι αντιπαραγωγική στάση να τίθενται τα ερωτήματα αυτά σ' εκείνον που κάνει βήματα επίλυσης ενός σοβαρού προβλήματος, αντί σ' εκείνους που δημιούργησαν ή αγνόησαν ή ανέχθηκαν ή νικήθηκαν από το πρόβλημα. Γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω ότι τα ερωτήματα απευθύνονται στον κ. Λοβέρδο όχι προσωπικά, αλλά με την ιδιότητά του ως υπεύθυνου και για την θέση και για την συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης. Για δικές του ολιγωρίες και καθυστερήσεις βέβαια, είναι και προσωπικά υπεύθυνος.

Τέλος θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι, ακόμα κι αν σ' αυτή την τιμή που επιτεύχθηκε τελικά το κέρδος του νικητή της δημοπρασίας υποτεθεί μόλις 10%, το κέρδος στην προϋπολογισμένη τιμή θα ήταν 1262%! Για κάποιον όμως, υπεύθυνο θέλω να τον πω και δεν μου βγαίνει, ανεύθυνο επίσης τεχνικά είναι λάθος και ως υποτίμηση είναι ανεπαρκής, την βρήκε λογική και την προϋπολόγισε... Προφανώς υπάρχουν πολλά να γίνουν ακόμα πριν ο υπουργός να έχει περιθώριο να είναι πραγματικά ευχαριστημένος πως κάνει ό,τι χρειάζεται για να επιδεικνύεται στον τομέα του ο στοιχειώδης σεβασμός στο δικαίωμα των φορολογούμενων σε ανταποδοτική φορολογία...